Με αφορμή τις αντιδράσεις των κατοίκων σε πολλές περιοχές της Ελλάδος ενάντια στην εγκατάσταση λαθρομεταναστών, ο Μανώλης Κοττάκης έγραψε ένα άρθρο με τίτλο “Τα άκρα έχουν πάει πλέον στο κέντρο!” από το οποίο και τα εξής:
“Ένα τόσο δα μικρό επεισόδιο μπορεί να αποτελέσει τη θρυαλλίδα για να τεθούν ευθέως τρία κρίσιμα ερωτήματα στον δημόσιο διάλογο. «Ποιος είναι ο ορισμός της ξενοφοβίας;» το πρώτο. «Είναι συμβατό το Ισλάμ με τις δυτικές κοινωνίες;» το δεύτερο.«Ξεμπερδέψαμε με τον εθνικισμό μετά την αποτυχία της Χρυσής Αυγής να εισέλθει στη Βουλή; Θα ξεμπερδέψουμε οριστικά αν επιβληθεί η εσχάτη των ποινών στην ηγετική ομάδα του κόμματος αυτού;» το τρίτο.”
Η ταύτιση του εθνικισμού με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και το αποτέλεσμα της δίκης δείχνει ξεκάθαρα αυτό που αποτελεί κοινό τόπο, δηλαδή ότι η δίωξη κατά της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ είναι μία δίωξη πολιτική.
Θα νοσταλγήσουν την Χρυσή Αυγή
Στην συνέχεια του άρθρου του ο Μανώλης Κοττάκης γράφει τα παρακάτω: “Όχι, δεν ξεμπερδέψαμε με τον εθνικισμό. Και δεν ξεμπερδέψαμε γιατί όσο τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου δεν θα σκύβουν στις αγωνίες των Ελλήνων και δεν θα κηρύσσουν εθνικό λόγο, τότε θα συνεχίσει να φύεται ο «γενόσημος» εθνικισμός. Θα έρθει η στιγμή που κάποιοι θα νοσταλγήσουν τη Χρυσή Αυγή, γιατί ως αντίπαλος ήταν ένας και ενιαίος. Συγκέντρωναν όλα τα πυρά εναντίον του.”
Το πολύ δυσάρεστο για το σύστημα δεν είναι να νοσταλγήσουν οι λακέδες του πολιτικού κατεστημένου την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ σαν αντίπαλο ενιαίο, αλλά να την νοσταλγήσει ο Ελληνικός Λαός, γιατί ήταν και είναι το μόνο κόμμα που ενεργά συμπαραστάθηκε στον Ελληνικό Λαό σε όλες τις κρίσεις και τις δοκιμασίες του.