Ας μην βιαστούν όσοι διαβάσουν το παρακάτω κείμενο να πουν ότι δεν είμαι χριστιανός, ότι είμαι δωδεκαθεϊστής και άλλα τέτοια ανόητα.
Η κριτική αφορά τον μηχανισμό της Εκκλησίας και όχι την Θρησκεία μας. Και συγκεκριμένα τον μηχανισμό του επικεφαλής, κ. Ιερώνυμου.
Όσοι έχουμε οξυμένο ένστικτο αυτοσυντήρησης, είχαμε πάρει το μήνυμα από την στιγμή που ο Αρχιεπίσκοπος έβγαλε τον Σταυρό και πήγε στους λαθρομετανάστες. Έκτοτε η επίσημη Εκκλησία, έχει εξελιχθεί στον καλύτερο δικηγόρο για τους μουσουλμάνους που βιαίως και παρανόμως εποικούν την χώρα μας.
Σχεδόν καθημερινά Μητροπολίτες βγαίνουν στα κανάλια και «νουθετούν» τους τηλεθεατές ότι πρέπει να «δείξουμε αγάπη και να περιθάλπουμε τους μετανάστες, διότι αυτό δίδαξε ο Χριστός, δηλαδή την αγάπη ακόμη και στον εχθρό μας».
Είναι όμως οι ίδιοι Μητροπολίτες, οι ραδιοφωνικοί σταθμοί των οποίων, δεν σταματούν να επιτίθενται στους Καθολικούς (Παπικούς όπως απαξιωτικά τους λένε) στους Χιλιαστές και στην γιόγκα ως διαβολική!
Ζούμε λοιπόν το παράδοξο, ο μηχανισμός της Εκκλησίας να στοχεύει την γιόγκα, αλλά όχι τους μουσουλμάνους που κατά χιλιάδες εισέρχονται στην χώρα, απαιτούν να σιγάσουν οι καμπάνες, να βγάζουν οι παπάδες τους Σταυρούς, να βγουν οι εικόνες από τα δημόσια κτίρια, σπάνε νεκροταφεία, βεβηλώνουν ναούς και καταστρέφουν Σταυρικά μνημεία, λειτουργούν παράνομα τζαμιά, καταλαμβάνουν πλατείες όπου υμνούν τον Αλλάχ.
Τουλάχιστον άστοχη και περίεργη αυτή η τακτική της Εκκλησίας, δηλαδή να δρα εναντίον της γυμναστικής γιόγκα, ως απειλή για τους Χριστιανούς, και να μην αντιδρά σε μια πλατεία με εκατοντάδες (για να μην πω χιλιάδες) μουσουλμάνους να υμνούν τον Αλλάχ, τσιρίζοντας «αλλάχου ακμπάρ»…
Πρόσφατα άκουσα σε εκκλησιαστικό ραδιόφωνο ότι π.χ. η προσπάθεια της γιόγκα να μειώσει τους παλμούς και να ελαττώσει την αναπνοή κατά την διάρκεια μιας άσκησης, είναι διαβολική…
Ενώ ας πούμε η αύξηση των παλμών της καρδιάς και η γρήγορη και αγχώδης αναπνοή, που προκαλεί στους Χριστιανούς η σύναξη των ισλαμιστών στον Πειραιά που αυτό-μαστιγώνονται με λεπίδες και ματώνουν δημοσίως για την δόξα του Προφήτη Μωάμεθ και επειδή «αλλάχου ακμπάρ»… είναι προφανώς, κατά την ηγεσία της Εκκλησίας, θεόπνευστη…
Μην ξεχνάμε ότι για αιώνες οι Χριστιανικές Εκκλησίες είναι χωρισμένες με αφορμή θεολογικές διαφορές, αλλά μας ζητούν τώρα να αποδεχθούμε όχι χριστιανούς με άλλη θεολογική προσέγγιση, αλλά αλλόθρησκους ισλαμιστές!!!
Ενώ δηλαδή οι ηγεσίες των Εκκλησιών, αρνούνται πεισματικά να «αγαπήσουν αλλήλους» απαιτούν από εμάς να το κάνουμε με εχθρικούς μουσουλμάνους.
Είναι μια ακόμη θλιβερή διαπίστωση των ημερών μας, ότι η ηγεσία της Εκκλησίας σήμερα, έχει μετατρέψει μιαν ισχυρή κοινωνική δομή όπως είναι η εκκλησιαστική, σε μια μικρή αλλά ιδιαίτερα επικίνδυνη κερκόπορτα.
Η ηγεσία της Εκκλησίας δείχνει να μην αντιλαμβάνεται, αλλά δεν μας πείθει, ότι οι μουσουλμανικές ροές στην χώρα, σε συνδυασμό με το δημογραφικό πρόβλημα, θα οδηγήσουν σε μια πληθυσμιακή ρευστοποίηση, από την οποία δεν θα μπορέσει να ανακάμψει ο Ελληνισμός.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, τι λόγο έχει να το κάνει αυτό μια Εκκλησία η οποία ονομάζεται «Ελληνορθόδοξη»; Και όπως μας αποκαλούν στο εξωτερικό «Greek Orthodox»; Γιατί κάποιος λόγος πρέπει να υπάρχει όταν εργάζεται μεθοδικά και ακούραστα, για να εξαλείψει το Ελληνορθόδοξο στοιχείο!
Προσφάτως η οθωμανική απειλή, την οποία μας καλεί η ηγεσία της Εκκλησίας να αγαπήσουμε «σαν τον πλησίον μας», έριξε ένα ηχηρότατο χαστούκι στον Μητροπολίτη που απεφάσισε να τους στεγάσει σε Ιερά Μονή. Οι ίδιοι οι «πρόσφυγες» γεμάτοι ευγνωμοσύνη για την διάσωσή τους και το προσφερόμενο άσυλο, αρνήθηκαν να μείνουν στην κτιριακή υποδομή του μοναστηριού! Η αντίδραση λοιπόν στην ανάμειξη των θρησκειών, δεν είναι μόνο από τους Έλληνες Χριστιανούς αλλά και από τους λαθρομετανάστες ισλαμιστές.
Κι όμως. Η Εκκλησία συνεχίζει να προσπαθεί να μας τους επιβάλλει, αγνοώντας τις φωνές αντίδρασης, τις αρνητικές συνθήκες και τους μελλοντικούς κινδύνους, για την Ελλάδα, για τον Χριστιανισμό και για την Πίστη μας.
Ας μου επιτραπεί λοιπόν, να δώσω κι εγώ μια συμβουλή στους στρατευμένους στην διεθνοποίηση και αποχριστιανοποίηση ιεράρχες.
Προσέξτε. Προσέξτε διότι έχετε επιλεκτική μνήμη για τις διδαχές του Χριστού. Ο Κύριος Ημών, δίδαξε μεν την αγάπη, αλλά ταυτόχρονα δίδαξε την δικαιοσύνη.
Και ευρισκόμενος μπροστά στην αδικία και σε μιαν άλλη κατάληψη, εκείνη του Ναού από τους Σαράφηδες (τοκογλύφτες) σήκωσε τον βούρδουλα και τους έδειξε όχι την αγάπη, αλλά την Θεϊκή τιμωρία.
Μυρμιδόνας