Πολλές φορές η αντιπαράθεση και ο έντονος διάλογος οδηγεί στη χρήση υπερβολικών σχημάτων, αν και οι Έλληνες τηλεθεατές σπάνια έχουν την ανάγκη να παρακολουθήσουν έναν τηλεοπτικό τσακωμό για να διαπιστώσουν το πολύ χαμηλό επίπεδο που διακρίνει τον πολιτικό κόσμο και τα κόμματα γενικότερα.
Αυτό όμως που ξεπερνά τα όρια της λεκτικής αντιπαράθεσης και αγγίζει αυτά της προστυχιάς, αλλά και της ηθικής γύμνιας των ανθρώπων που εκπροσωπούν -υποτίθεται- τη δημοκρατία, είναι το τελευταίο ξέσπασμα βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κατά τη διάρκεια συνέντευξης σε τηλεοπτικό μέσο επιχείρησε να τοποθετηθεί για το μείζον θέμα της λαθρομετανάστευσης, όταν σε μία χοντροκομμένη απόπειρα να υπερασπιστεί το κυβερνητικό του έργο ως πρώην υπουργός του Τσίπρα δήλωσε πως οι βιασμοί μικρών παιδιών στη Μόρια δεν αποτελούν είδηση άξια αναφοράς επειδή η συχνότητα με την οποία λαμβάνει χώρα αυτό το αποκρουστικό φαινόμενο είναι… μία φορά το εξάμηνο.
Βέβαια, η δήλωση αυτή υποτίθεται ότι προκάλεσε «σάλο» αλλά μόνο σοκαρισμένος δεν νιώθει ο λοιπός «δημοκρατικός» κόσμος, καθότι έχει συνηθίσει στον αντίλογο οποιασδήποτε μορφής, όσο ποταπός κι αν είναι αυτός. Το μόνο που προκαλεί ανησυχία για το κατεστημένο και τους εκφραστές του δεν είναι ούτε οι απαράδεκτες δηλώσεις του Δρίτσα, ούτε οι κατά καιρούς δήθεν ακραίες προτάσεις της ελεγχόμενης «ακροδεξιάς» παράγκας της Νέας Δημοκρατίας που ακούει στο όνομα “Ελληνική Λύση’ του Κυριάκου Βελόπουλου, αλλά οι ξεκάθαρες αλήθειες της Χρυσής Αυγής και τα επιχειρήματα με τα οποία υποστηρίζει κάθε δημόσια θέση για οποιοδήποτε ζήτημα αφορά τη χώρα.
Δεν θα μπούμε στον κόπο να αναλύσουμε το πόσο καλύτεροι ή χειρότεροι είναι οι αντίπαλοι του συριζαίου Δρίτσα ούτε και θα λάβουμε το εν λόγω απαράδεκτο περιστατικό πολιτικής αναισθησίας ως στιγμιαίο λάθος για να το απομονώσουμε από την γενικότερη αντιπαράθεση που έχει ξεσπάσει σε ό,τι αφορά το λαθρομεταναστευτικό ζήτημα για τον απλούστατο λόγο ότι κριτήριο επιτυχίας της εκάστοτε κυβέρνησης αποτελούσε ανέκαθεν και συνεχίζει να αποτελεί η ευημερία των αριθμών και των στατιστικών δεδομένων.
Εφόσον με αυτά τα εργαλεία δύναται να αποδειχθεί η αποτελεσματικότητα της στη διαχείριση κρίσεων σαν την εν λόγω τότε όλα τα άλλα περνάνε σε δεύτερη μοίρα, αποδεικνύοντας (ξανά) πως ο ψευτοανθρωπισμός αριστερών και δεξιών δεν αποτελεί παρά υπόθεση που παρουσιάζει σπουδαίες επιχειρηματικές και οικονομικές ευκαιρίες, εξ ου και τα λεκτικά ατοπήματα που καταλήγουν πάντοτε σε κρυφή ταύτιση απόψεων, ασχέτως του τρόπου με τον οποίο «καταδικάζονται» -για το θεαθήναι- ως ακραία και προσβλητικά.
ΥΓ. Για του λόγου το αληθές κανένα κόμμα και καμία πολιτική δύναμη δεν καταδίκασε έστω με ένα απλό Δελτίο Τύπου την απαράδεκτη δήλωση του βουλευτή Δρίτσα. Μπορεί, όντως, ο εν λόγω συριζαίος να εκτέθηκε πολιτικά και ηθικά ανεπανόρθωτα αλλά τουλάχιστον… δεν είναι Χρυσαυγίτης