Αν ανατρέξει κάποιος στην πολιτική ιστορία του τόπου, ειδικά μετά την πτώση του στρατιωτικού καθεστώτος, θα διαπιστώσει πως μια ολόκληρη χώρα προχωράει με τον αυτόματο πιλότο μέσα σε ένα σπιράλ παρακμής και κρίσεων. Οι πολιτικοί, απόγονοι οι περισσότεροι διαφόρων επαγγελματιών της πολιτικής του παρελθόντος, έχουν ρημάξει την Πατρίδα μας σε όλους τους τομείς.
Αν κάτι δεν υπήρξε αυτές τις τελευταίες μαύρες για εμάς δεκαετίες, είναι ηγέτες ή έστω πολιτικοί που θα είχαν προσφέρει το παραμικρό στην πορεία της Ελλάδας και δεν εννοούμε στον στενό οικονομικό τομέα μόνο αλλά στον ευρύτερο κοινωνικό και στην πορεία εθνικής αναγέννησης για την οποία παλεύει κάθε υγιώς σκεπτόμενος Εθνικιστής. Μικρόψυχοι και δουλοπρεπείς έχουν αναγάγει τον κοινοβουλευτισμό και τη δημοκρατία τους σε μέσο προσωπικής ανέλιξης χωρίς ίχνος ευσυνειδησίας. Αποτυχημένοι οι ίδιοι έχουν οδηγήσεις στην αποτυχία κάθε πτυχή της ελληνικής πραγματικότητας.
Σχετικά με τη διακυβέρνηση της χώρας το μόνο που μπορούμε να δούμε είναι συνεχείς εναλλαγές κυβερνήσεων, πολιτική αστάθεια, καμία επιτυχία στα εθνικά θέματα, διάλυση της εθνικής παιδείας, αύξηση της εγκληματικότητας και μεγαλουπόλεις με μια ασχήμια στην αισθητική τους που αντανακλά την ελλιπή πολιτική διαχείριση από όλους αυτούς τους τυχαίους πολιτικάντηδες.
Η ατυχία της χώρας μας να διοικείται από μιας τέτοιας χαμηλής ποιότητας πολικούς έχει αντίκτυπο στην καθημερινότητα, αλλά πολύ περισσότερο στο μέλλον του τόπου. Αυτό που πραγματικά βρίσκεται κάτω από την καλογυαλισμένη έννοια της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας είναι σάπιοι πολιτικοί σχηματισμοί.
Μια νεοφιλελεύθερη παράταξη γόνων, που στις τάξεις της υπάρχουν οικογενειακά συμφέροντα. Ένας πρωθυπουργός που δεν εμπνέει. Πρώην υπουργοί, πρώην αποτυχημένοι αρχηγοί κομματικών αναχωμάτων και νυν βουλευτές, ζητούν ως εργάτες γης λαθρομετανάστες ώστε να ενταχθούν. Εργάτες οι οποίοι θα είναι δούλοι στους κομματικούς φίλους της και μεγαλογαιοκτήμονες. Μια παράταξη με αποτυχίες στα εθνικά θέματα στο Αιγαίο, στη Μακεδονία μας, την Κύπρο, στην εξωτερική μας πολιτική. Μια παράταξη που εξαργυρώνει τα ματωμένα χώματα της Μακεδονίας μας με ελεεινά λογότυπα τύπου “Μ”, στολισμένα με μαχαιροπίρουνα και λοιπές αηδίες.
Μια σοσιαλδημοκρατία που εκφράζονταν από το πάλαι ποτέ ισχυρό ΠΑΣΟΚ της μίζας και της ρεμούλας. Ένα κόμμα που αλλάζει ονόματα σε εβδομαδιαία βάση ανίκανο να παίξει τον οποιονδήποτε ρόλο. Ένα κόμμα που οι ψηφοφόροι ανήγαγαν σε τρίτη πολιτική δύναμη αποδεικνύοντας την επικίνδυνη αφέλεια και όχι μόνο μιας μερίδας του εκλογικού σώματος.
Μια παρηκμασμένη αριστερά, η οποία δυστυχώς κυβέρνησε για μια 5ετία. Αποπροσανατολισμένη σήμερα συμμετέχει με έναν πρώην πρωθυπουργό, φανερά αμήχανο προσπαθώντας να κουμπώσει το δερμάτινο μπουφάν, σε πορείες κατά της πλουτοκρατίας, την οποία υπηρέτησε πιστά σκύβοντας το κεφάλι και δεσμεύοντας τη χώρα κάτω από την ηγεμονία του τόκου. Μια αριστερή κομματική νεολαία τραμπούκων, διακατεχόμενη από ακατανόητη λαγνεία για κάθε ξένο εισβολέα κατατρεγμένο και μη, αναίσθητη προς κάθε υγιή εθνική αξία.
Τέλος το παρόν συνεχίζει να δίνει η ιερή αγελάδα των καλοταϊσμένων προλετάριων του περισσού, ικανή μόνο να λιβανίζει τα μουχλιασμένα αρχεία της και τα λιγδιασμένα πορτρέτα των χασάπηδων μιας άλλης σκοτεινής εποχής.
Οι εθνικιστές της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στεκόμαστε απέναντι σε αυτή την παρακμή και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ώστε να γίνει πραγματικότητα μια πανίσχυρη εθνικιστική ηγεσία που θα ασκήσει εμπνευσμένη πολιτική, που με σιδηρά πυγμή θα εμπνεύσει τις νέες γενεές, ώστε να είναι ευλογημένος αυτός ο τόπος, από το στέμμα των βουνοκορφών ως τη βαθιά γαλάζια θάλασσα.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΙΟΚΟΣ