Επί δέκα συναπτά έτη το «ελληνικό» κράτος – ακράτεια υπολειτουργεί και λαθροβιώνει, συντηρείται δηλαδή στο ελάχιστο δυνατόν της λειτουργίας του, παραμένον υποτυπωδώς ενεργό. Το Έθνος εβίωσε μιαν αληθή «περίοδο ποικίλης καταστροφής» (tempora cladis variae). Απεξηρθρώθησαν πλήρως οι κομβικές της εθνικής συνεχείας υφές: Άμυνα, Υγεία και Παιδεία! Χαρακτηριστικώς κατεγράφη πως η συνολική μείωση των ετησίων προϋπολογισμών των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων την πενταετία 2011-2016, έφθασε στο 80% των προηγουμένων προϋπολογισμών. Είναι αυτονόητον ότι το γεγονός αυτό σφραγίζει προφανώς την διαλυτικήν υπολειτουργία τους. Aντίστοιχες μειώσεις χρηματοδοτήσεων επήλθαν και για τα δύσμοιρα σχολεία, τα λησμονημένα μουσεία, τα λερά νοσοκομεία, τα ελεεινά δικαστήρια και τις απαίσιες φυλακές. Παραλλήλως οι συνταξιοδοτούμενοι κρατικοί λειτουργοί, (όντες προφανώς οι εμπειρότεροι μεταξύ των συναδέλφων τους), δεν αναπληρούνται πλέον με ισαριθμες νέες προσλήψεις, είναι δε παγκοίνως σαφές τι σημαίνει αυτό για την λειτουργία των κρατικών θεσμών καθώς και για το επίπεδον των παρεχομένων κοινωνικών υπηρεσιών.
Κυριολεκτικώς, τα εννέα έτη (2009-2018) εφαρμογής των «μέτρων διάσωσης» ήτοι των διαβοήτων «Μνημονίων» είχαν υπερτριπλασία διάρκεια από εκείνην της τριπλής «Αξονικής» κατοχής του 1941-1944. Ασφαλώς δε η οικονομική καταβύθιση του Λαού μας, επενεχθείσα λόγω της βαρυτάτης οικονομικής υφέσεως των Μνημονίων, είχε συνέπειες ανάλογες με εκείνες που πάντοτε ακολουθούν μιαν ήττα και εχθρική κατάκτηση ενός κράτους: Kατελύθη η οιαδήποτε υφισταμένη κρατική ανεξαρτησία, οι δε υπηρεσίες του κράτους όχι μόνον υπελειτούργησαν αλλά και συνεχίζουν εμφανώς ή αφανώς να επιτροπεύονται ή να «χειραγωγούνται» από τους ξένους, όχι βεβεαίως επ΄ ωφελεία του εθνικού μας συμφέροντος. Η απροσχημάτιστος επιτόπιος επιτρόπευση από τις ξένες «τρόϊκες» και τους «θεσμούς» εταπείνωσε έτι περαιτέρω τον οχλοποιούμενο Λαό, τον εβύθισε σε ζοφερά ανασφάλεια και σε αδιάκοπο πανικό και εν τέλει τον εξώθησε σε ολοσχερή απώλεια του υπολειπομένου αυτοσεβασμού του.
Οφείλουμε να ενθυμούμεθα τα συμβάντα που μας οδήγησαν έως τον εθνικό μαρασμό. Η αδρά χρονολογική σκιαγράφηση του δρωμένου της αρχικώς οικονομικής και κατόπιν γενικευμένης εθνοαποδομητικής κρίσεως της Πατρίδος μας έχει λοιπόν ως εξής: Την 6η Αυγούστου 2009, σε έκθεσή του για την Ελλάδα («Article IV Consultation»), το «Διεθνές Νομισματικό Ταμείο» προειδοποίησεν ότι, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και τα μέτρα μειώσεως του ελλείμματος «δεν μπορούν να αναβληθούν άλλο πλέον», καθώς λόγω του υψηλού χρέους και της διαβρώσεως της ανταγωνιστικότητός της, «η Ελληνική οικονομία είναι ευάλωτη στην παγκόσμια κρίση». Την 4η Οκτωβρίου 2009 διεξήχθησαν οι εθνικές εκλογές, τις οποίες εκέρδισεν το τραγελαφικόν «σοσιαληστικό» ΠΑΣΟΚ, υπό τον διαβόητον και ολίγιστον ΓΑΠ, μάλιστα δε με ικανότατο ποσοστό 43,92% (sic!), εξασφαλίζον 160 έδρες στη νέα βουλή.
Ήδη όμως από την 14η Ιανουαρίου 2009 ο οίκος αξιολογήσεως Standard & Poor’s είχε μειώσει την πιστοληπτική αξιολόγηση της Ελλάδος από την βαθμίδα A σε A-, επικαλούμενος την επιδείνωση της καταστάσεως των δημοσίων οικονομικών της Πατρίδος μας, σε περιβάλλον ισχνής «διεθνούς οικονομικής ύφέσεως».
[Οι διαβόητοι «Οίκοι αξιολογήσεως» (Credit rating agencies) είναι εταιρείες που αξιολογούν την πιστοληπτική ικανότητα ενός ατόμου, μιας εταιρείας ή μιας χώρας, δηλαδή αξιολογούν την δυνατότητα να ανταποκριθούν τα εκάστοτε δανειακά υποκείμενα στις δανειακές τους υποχρεώσεις. Επίσης αξιολογούν την αξιοπιστία διάφορων χρεογράφων, όπως τα ομόλογα, (οι εκδότες των οποίων είναι εταιρείες, μη κερδοσκοπικές οργανώσεις και κυβερνήσεις που τα εκδίδουν με σκοπό την διαπραγμάτευση και την πώλησή τους στην δευτερογενή αγορά).
Υπάρχουν διάφοροι οίκοι που αξιολογούν την πιστοληπτική ικανότητα εταιρειών, χρεογράφων και χωρών, με τους τρεις μεγαλύτερους εξ αυτών, τον «Moody’s», τον «Standard & Poor’s» (S&P) και τον «Fitch». Η βαθμολογία της διενεργηθείσης αξιολογήσεως αντιπροσωπεύεται με γράμματα και διαφέρει από οίκου σε οίκο. Μία υψηλή βαθμολογία δεικνύει χαμηλό «κεφαλαιακό κίνδυνο», συνεπώς ενθαρρύνει τους επενδυτές να αγοράσουν το χρεόγραφο.
Οι οίκοι αξιολογήσεως είναι σημαντικοί για τους επενδυτές, τους εκδότες ομολόγων, τις επενδυτικές τράπεζες, τους χρηματιστές και προφανώς για τις κυβερνήσεις επειδή αυξάνουν το φάσμα των διαθεσίμων εναλλακτικών επενδύσεων και παρέχουν «ανεξάρτητο» αλλά και εύχρηστο αξιολόγηση του ενδεχομένου πιστωτικού κινδύνου. Έτσι αυξάνεται γενικώς η αποδοτικότης της αγοράς κεφαλαίου και συνάμα μειούται το κόστος, για τους οφειλέτες και τους δανειστές. Αυτό το δρώμενο με την σειρά του αυξάνει την συνολική προσφορά επιχειρηματικών κεφαλαίων στην οικονομία, οπότε και οδηγεί θεωρητικώς σε μεγαλυτέρα «ανάπτυξη».]
Και ενώ την 8η Ιανουαρίου του 2010 η «Ευρωπαϊκή Επιτροπή» εξέδωσεν έκθεση σχετικώς με τα «Στατιστικά Στοιχεία του Χρέους και του Ελλείμματος της Ελληνικής Κυβέρνησης», στην οποίαν επεσημάνθησαν προβλήματα «σκόπιμης εσφαλμένης αναφοράς δεδομένων» (δηλαδή απάτη) και διετυπώθησαν επιπλέον αμφιβολίες για την ακρίβεια των στοιχείων πέραν της τελευταίας αναθεωρήσεως της 20ης Οκτωβρίου 2009, είπετο και σφοδροτέρα συνέχεια της οικονομικής μας διαλύσεως με περαιτέρω ραγδαίες επιθέσεις των «Οίκων» : (22 Οκτωβρίου 2009 / Ο οίκος αξιολογήσεως Fitch υπεβάθμισε την Ελλάδα από το επίπεδο Α στο Α-, 8 Δεκεμβρίου 2009 / Και πάλιν ο οίκος αξιολογήσεως Fitch υπεβάθμισε την Ελλάδα από το επίπεδο Α- στο ΒΒΒ+, 16 Δεκεμβρίου 2009 / Ο οίκος αξιολογήσεως Standard and Poor’s υπεβάθμισε την Ελλάδα από το επίπεδο Α- στο ΒΒΒ+, 23 Δεκεμβρίου 2009 / Ο οίκος αξιολογήσεως Moody’s υπεβάθμισε την Ελλάδα από το επίπεδο Α1 στο A2.)
Τον Απρίλιον του 2010 το επιτόκιον δανεισμού υπερέβη το 7%, αποκλείον την πρόσβαση της Πατρίδος μας στις αγορές. Όμως και οι «Οίκοι της απωλείας» επανήλθαν δριμύτεροι: (9 Απριλίου 2010 / Ο οίκος αξιολογήσεως Fitch υπεβάθμισε την Ελλάδα από το επίπεδο ΒΒΒ+ στο ΒΒΒ- , 22 Απριλίου 2010 / Ο οίκος αξιολογήσεως Moody’s υπεβάθμισε την Ελλάδα από το επίπεδο Α2 στο A3, 27 Απριλίου 2010 / Ο οίκος αξιολογήσεως Standard & Poor’s υπεβάθμισε την Ελλάδα από το επίπεδο ΒΒΒ+ στο ΒΒ+).
Μετά ταύτα, την 23 Απριλίου του 2010, η Ελλάς προσέφυγε στον «Μηχανισμό στήριξης» που συνεκρότησαν από κοινού το «Διεθνές Νομισματικό Ταμείο», η «Ευρωπαϊκή Ένωση» και η «Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα», η διαβόητος «Τρόϊκα». Κατόπιν στις 2 Μαΐου ανεκοινώθησαν τα μέτρα σκληράς λιτότητος που επέβαλε η Τρόϊκα στην Ελλάδα. Η λαϊκή αγανάκτηση εκορυφώθη. Εκηρύχθη πανελλαδική 24ωρος απεργία και επραγματοποιήθη ογκωδεστάτη πορεία στην Αθήνα, αμαυρωθείσα με την δολοφονία τριών εργαζομένων (μεταξύ των οποίων μία εγκυμονούσα) στο υποκατάστημα της τραπέζης Marfin, στην οδόν Σταδίου (οι δράστες και υπαίτιοι της οποίας ουδέποτε ανακαλύφθησαν, παρά το ότι συνέβη παρουσία εκατοντάδων μαρτύρων).
Την επομένη ημέρα, ως… επικήδειος των δολοφονηθέντων αθώων, εψηφίσθη από την βουλή το Μνημόνιον που υπέγραψεν η κυβέρνηση με την Ε.Ε. και το ΔΝΤ για τα μέτρα που θα ελαμβάνοντο, ώστε να ενεργοποιηθεί ο «μηχανισμός στηρίξεως». Υπερεψηφίσθη από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, του ΛΑΟΣ και την βουλευτή της ΝΔ Μπακογιάννη. Από πλευράς ΠΑΣΟΚ διεφοροποιήθησαν τρεις βουλευτές (Δημαράς, Σακοράφα και Οικονόμου) οι οποίοι και διεγράφησαν από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος, που απέμεινε πλέον με 157 βουλευτές.
Παρά την μνημονιακή παράδοση της Πατρίδος μας στις ορέξεις της παρασιτικής Διεθνούς Οικονομικής Δυνάμεως, διόλου δεν έπαυσεν η καλπαστική επίθεση των εθνοαποδομητικών «Οίκων». Τουναντίον εσυνέχισε κλιμακουμένη… επί ένα περίπου έτος (14 Ιουνίου 2010 / Ο οίκος αξιολογήσεως Moody’s υπεβάθμισε την Ελλάδα κατά τέσσερις βαθμίδες από το επίπεδο Α3 σε Βa1, 14 Ιανουαρίου 2011 / Ο οίκος αξιολογήσεως Fitch υπεβάθμισε την Ελλάδα από το επίπεδο ΒΒΒ- στο ΒΒ+, 7 Μαρτίου 2011 / Ο οίκος αξιολογήσεως Moody’s υπεβάθμισε την Ελλάδα κατά τρεις βαθμίδες από το επίπεδο Ba1 στο Β1, 29 Μαρτίου 2011 / Ο οίκος αξιολογήσεως Standard & Poor’s υπεβάθμισε την Ελλάδα από το επίπεδο ΒΒ+ στο ΒΒ-, 9 Μαΐου 2011 / Και πάλιν ο οίκος αξιολογήσεως Standard & Poor’s υπεβάθμισε την Ελλάδα από το επίπεδο ΒΒ- στο Β, 20 Μαΐου 2011 / Ο οίκος αξιολογήσεως Fitch υπεβάθμισε την Ελλάδα από το επίπεδο ΒΒ+ στο Β+, 1 Ιουνίου 2011 / Ο οίκος αξιολογήσεως Moody’s υπεβάθμισε την Ελλάδα από το επίπεδο B1 στο Caa1, 3 Ιουνίου 2011 / Ο … κινεζικός οίκος αξιολογήσεως Dagong (!) υπεβάθμισε την Ελλάδα από το επίπεδο ΒΒ στο CCC, 14 Ιουνίου 2011 /Ο οίκος αξιολογήσεως Standard & Poor’s υπεβάθμισε την Ελλάδα κατά τρεις βαθμίδες από το επίπεδο Β στο CCC, 13 Ιουλίου 2011 / Ο οίκος αξιολογήσεως Fitch υπεβάθμισε την Ελλάδα κατά τρεις βαθμίδες από το επίπεδο Β+ στο CCC, 25 Ιουλίου 2011 / Ο οίκος αξιολογήσεως Moody’s υπεβάθμισε την Ελλάδα κατά τρεις βαθμίδες από το επίπεδο Caa1 στο Ca θέτων την Ελλάδα στην τελευταία βαθμίδα της διεθνούς λίστας αξιολογήσεων, 27 Ιουλίου 2011 / Ο οίκος αξιολογήσεως Standard & Poor’s υπεβάθμισε την Ελλάδα από το επίπεδο CCC στο CC θέτων την Ελλάδα στην τελευταία βαθμίδα της διεθνούς λίστας αξιολογήσεων).
Ο Λαός – υποζύγιον εφαίνετο ότι δεν θα άντεχε περαιτέρω. Έτσι το Καθεστώς απεφάσισε να αλλάξει «σκηνικό», πρωταγωνιστές και ρολίστες: Στις 6 Νοεμβρίου του 2011 υπήρξε συνάντηση στο προεδρικό μέγαρο μεταξύ των ΓΑΠ, Σαμαρά και Παπούλια, όπου επήλθε καταρχήν συμφωνία για «Κυβέρνηση συνεργασίας» όλων των καθεστωτικών παραλλαγών. Σις 10 Νοεμβρίου ολοκληρώθησαν οι διεργασίες συναινέσεως και οι δόλιες ζυμώσεις μεταξύ των κομματικών επιτελείων του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ … και του ΛΑΟΣ. Νέος πρωθυπουργός επελέγη ο «διεθνώς αναγνωρισμένος» τραπεζίτης Λουκάς Παπαδήμος.
Μετά την (πέραν χαρακτηρισμών) κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» του …. «τριμερίτη» Λουκά Παπαδήμου, στις 11 Απριλίου 2012, διελύθη η Βουλή και προεκηρύχθησαν γενικές βουλευτικές εκλογές, οι οποίες διεξήχθησαν στις 6 Μαΐου.Τα κόμματα που εξέλεξαν βουλευτές στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 απέτυχαν να σχηματίσουν κυβέρνηση, διότι δεν ημπόρεσε να σχηματισθεί η δεδηλωμένη πλειοψηφία των κομμάτων της Βουλής προς στήριξή της. Έτσι επανελήφθησαν εκλογές την 17ης Ιουνίου 2012, με τις οποίες προέκυψεν η κυβέρνηση Σαμαρά. Επρόκειτο ουσιαστικώς για κυβέρνηση συνεργασίας Νέας Δημοκρατίας, ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Δημοκρατικής Αριστεράς! Η συνεργασία αυτή υπήρξε πολυπλεύρως μοιραία, καθώς η Νέα Δημοκρατία δεν είχε συγκεντρώσει την απόλυτο πλειοψηφία των εδρών για τον «αυτοδύναμο» σχηματισμό κυβερνήσεως, παρά την ανάδειξή της σε πρώτο κόμμα στις εκλογές.
Ο μοναδικός υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας, Σταύρος Δήμας, ο οποίος εστηρίχθη από τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και μερικούς ανεξαρτήτους βουλευτές, δεν συνεκέντρωσε τον απαιτούμενο αριθμό των 180 ψήφων για εκλογή του στην τρίτη ψηφοφορία, (που έγινε στις 29 Δεκεμβρίου 2014), οπότε συμφώνως προς το Σύνταγμα, η Βουλή διελύθη και προεκηρύχθησαν εκλογές στις 25 Ιανουαρίου 2015. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπό την ηγεσία του Τσε – Τσίπρα εκέρδισε αυτές τις εκλογές και ύστερα από συνεννόηση με τον αρχηγό των… ανεμομαζωμένων «Ανεξαρτήτων Ελλήνων», Καμμένο, συνεφωνήθη η δημιουργία «κυβέρνησης συνασπισμού», υποστηριζομένης από τα δύο ετερόκλητα κόμματα, οπότε εσχηματίσθη η… λαοφιλής «Κυβέρνηση Τσίπρα» και ήλθε για «πρώτη φορά Αριστερά», με εξάλλους πανηγυρισμούς των παρακρουσιακών μαζών που επίστευσαν πως θα σωθούν τάχα από τα μνημόνια.
Φευ! Στις 26 Ιουνίου 2015 έγινε προκήρυξη δημοψηφίσματος για νέα δανειακή σύμβαση, με ημερομηνία διεξαγωγής τις 5/7/2015. Οι πολίτες εκκένωσαν τα ΑΤΜ (επεσυνέβη το διαβόητο «bank run»). Η κυβέρνηση Τσίπρα απήντησε στις 29 Ιουνίου 2015 με επιβολή «capital controls» και κλείσιμο τραπεζών. Την 1η Ιουλίου η Ελλάς ευρέθη εκτός «προγράμματος στήριξης» μετά την μη ανανέωση του από τις Βρυξέλλες, οπότε συμφώνως προς τους κανόνες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου περιέπεσε σε κατάσταση χρεοκοπίας. Εν συνεχεία, την 5ην Ιουλίου στο διενεργηθέν δημοψήφισμα επεκράτησε το «Όχι» με 61,31%. Την επομένη παρητήθη ο «πλουτοκράτης κομμουνιστής» Υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης («μάγκα σκίστους το καλτσόν!») και Νέος Υπουργός Οικονομικών και ανέλαβε ανέλαβε ο πλέον…πειθήνιος «κολλεγιακός μαρξιστής» Ευκλείδης Τσακαλώτος (ανηψιός του νικητή του Συμμοριτοπολέμου!). Εν τέλει, στις 17 Ιουλίου 2015, επήλθε ευρύς κυβερνητικός ανασχηματισμός με αντικατάσταση των υπουργών που απέρριψαν την συμφωνία με τους δανειστές.
Τις πρώτες πρωινές ώρες της 14ης Αυγούστου η υπερήφανος «ελληνική» Βουλή εψήφισεν και… το τρίτο μνημόνιο. Το μνημόνιο λόγω «εθνικής υπευθυνότητος» εστήριξαν με τις .. «πατριωτικές» ψήφους τους ο ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Δημοκρατία, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, το ΠΑΣΟΚ και Το Ποτάμι. Κατά ετάχθησαν το Κίνημα και οι μπολσεβίκοι του ΚΚΕ, μαζί με 44 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Την 20η Σεπτεμβρίου 2015 διεξήχθησαν και πάλιν εκλογές, τις οποίες εκέρδισεν ο ΣΥΡΙΖΑ με ποσοστό 35,46% (145 έδρες) έναντι της Νέας Δημοκρατίας που συνεκέντρωσε 28,10% (75 έδρες). Ο ελληνικός λαός απέδειξεν ότι πλην της προϊούσης οχλοποιήσεώς του πάσχει και από αμνησιακή φρενοβλάβεια! Ο Τσε-Τσίπρας εσχημάτισε νέα κυβέρνηση συνεργασίας με τους… δεξιο-αυτομόλους «Ανεξάρτητους Έλληνες» του φωνασκούντος Καμένου.
Τρία έτη μετά (21/08/2018) ο Τσίπρας, ανεκοίνωσεν….από την Ιθάκη την έξοδο της χώρας από τα «Προγράμματα στήριξης» («Μνημόνια») και εδήλωσε με περισσό θράσος ότι εκκινεί μία «νέα περίοδος για την χώρα»! Δέκα μήνες μετά, στις 25 Μαΐου 2019 ο Τσίπρας, με αφορμή την ήττα του στις ευρωεκλογές, ανεκοίνωσεν ότι μετά τον 2ο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών θα ζητήσει από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας διάλυση της βουλής και διεξαγωγή εθνικών εκλογών στις 7 Ιουλίου. Κατά τα γνωστά, η Νέα Δημοκρατία υπό τον Μητσοτάκη εκέρδισε αυτές τις εκλογές με 39,8% και μετά από 10 έτη εσχημάτισε αυτοδύναμο κυβέρνηση.
Διαφαίνονται λοιπόν άραγε κάποιες υπολειμματικές δυνατότητες να αντιπαλαίσει η νυν ελληνική κοινωνία την καλπάζουσα θλιβερά παρακμή της; Και δεν αναφερόμεθα μόνον στον δεκαετή εφιάλτη των υλικών (ήτοι των πλέον επιπολής) απωλειών της παντοδαπής χρεοκοπίας, αλλά και στις βαθύτερες, ενδογενείς νοσογόνες αιτίες οι οποίες νομοτελειακώς οδήγησαν τον Eλληνισμό στην σημερινή του επιταχυνομένη διάλυση και δυσώδη αποσύνθεση.
Eίναι επιεικώς βλακώδες ή και παρανοϊκό να ευελπιστούμε ότι, με «εκσυγχρονιστικές» «βελτιώσεις» και «επιδιορθώσεις» του διατρήτου κρατικού μηχανισμού, αλλά και των όρων λειτουργίας των ιδιωτικών επιχειρήσεων, θα δυνηθεί να επανεκκινήσει η παραγωγική «βάση» και να λειτουργήσει το παρετικό και ελειμματικό θεσμικό «εποικοδόμημα» στο κωμικοτραγικό ελλαδικό κρατίδιο – «μπαλσαμωμένη κουκουβάγια» κατά τον εθνικό μας ποιητή Κωστή Παλαμά.
Αυτή ακριβώς η βλακωδώς παράλογη και αστήρικτη προσδοκία απετέλεσεν το λογικό έρεισμα των διαφόρων ευτελών και δολίων πολιτικών ομοιοστασιών και των κοινωνικών αυτοματισμών που συντηρούνται τεχνητώς στην Πατρίδα μας, καθ΄ όλην την περίοδο της «Μεταπολίτευσης». Από τα προκατασκευασμένα δελτία αποστειρωμένων, αποχαυνωτικών και παρηγόρων «ειδήσεων» έως τον πάντοτε αβλαβή και «τρυφερόν» πολιτικό σχολιασμό και την «ναρκωτική» παραπολιτική αρθρογραφία, από τις μονίμως κενές κυβερνητικές εξαγγελίες με τις εξυμνητικές δημοσιογραφικές αναλύσεις τους έως τις «θωπευτικές» αντιπολιτευτικές (;) επικρίσεις, με επίπαση κομματικών κραυγών στο βήμα της Bουλής, όλες οι πτυχές του μικροπολιτικού δρωμένου αναδύουν μια γλυκερή σηπτική δυσωδία.
Παρά ταύτα ο καθεστωτικός περιοδεύων θίασος του μικροπολιτικού θεάτρου συνεχίζει ακλόνητος να καλλιεργεί την διαρκώς παροξυνομένη λαϊκή μωρία ότι η «μικρά και έντιμος, πειθηνία Ελλάς» θα κατορθώσει να σταθεί πάλιν ορθή με την βοήθεια των … «μεγάλων φίλων» της. Το κράτος – ακράτεια, σεσηπός και αποσυντιθέμενο, θα «αναγεννηθεί» με δήθεν καίριες… «επιδιορθώσεις» και νέες εκσυγχρονιστικές «βελτιώσεις». Με περισσότερες…ιδιωτικοποιήσεις, ο επερχόμενος εθνικός θάνατος θα είναι περισσότερον ευχάριστος και πλέον κερδοφόρος για τους διεθνείς και εντοπίους εργολήπτες κάθε είδους…
Mala tempora currunt!
Αθανάσιος Κωνσταντίνου