Σε αυτόν τον κόσμο, τον υπέροχο, τον θαυμαστό και μέγα όλα αλλάζουν από την μια στιγμή στην άλλη! Κανένας δεν περίμενε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ότι θα καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος ο μπολσεβικισμός. Κανένας δεν πίστευε το 2009 ότι σε τρία χρόνια η Χρυσή Αυγή θα βρισκότανε στην Βουλή. Και κανένας δεν πίστευε στις αρχές του 2019 όταν η Χρυσή Αυγή έπαιρνε σε δημοσκοπήσεις 8% και 9% ότι θα κατορθώσουν να την θέσουν εκτός Βουλής.
Όπως επίσης και το βράδυ της 7ης Ιουλίου 2019, όταν για ελάχιστες χιλιάδες ψήφους, βρεθήκαμε εκτός Βουλής, πολλοί ήταν αυτοί που δείλιασαν, γονάτισαν και διέγραψαν αυτό που ήταν, είναι και θα είναι η Χρυσή Αυγή. Και το έκαναν αυτό γιατί ποτέ δεν πίστεψαν στην Χρυσή Αυγή σαν Ιδέα, αλλά σαν μια σημαία ευκαιρίας για να κερδίσουν προνόμια και χρήμα. Και πράγματι πολλοί μας ξεγέλασαν, αλλά ο χρόνος κρίνει τους πάντες. Και κρίνει και αυτούς που πιστεύουν ότι είναι παντοδύναμοι και έχουν την πεποίθηση ότι εξαφάνισαν για πάντα την Χρυσή Αυγή από τις καρδιές των Ελλήνων.
Σε όλους αυτούς, που στηρίζουν ένα ένοχο σύστημα, ένα αντεθνικό σύστημα ενάντια στην Ιστορία και την Παράδοση του Γένους μας, σε όλους αυτούς που πιστεύουν ότι είναι παντοδύναμοι, απηύθυνα από το διαδίκτυο ξημερώματα της Πρωτοχρονιάς τα παρακάτω λόγια: “Το 1ο Μήνυμα του 2020 γι’ αυτούς, που πιστεύουν ότι ΤΙΠΟΤΕ δεν μπορεί να κλονίσει την ένοχη εξουσία τους, οι στίχοι του Καρυωτάκη:
“Στην άμμο τα έργα στήνονται μεγάλα των ανθρώπων,
και σαν παιδάκι τα γκρεμίζει ο Χρόνος με το πόδι.”
Και είναι οι στίχοι αυτοί του μεγάλου κήρυκα του ηρωϊκού πεσιμισμού Καρυωτάκη, που έφυγε υπερήφανος σε μια εποχή παρακμής, μια σκληρή πραγματικότητα, που θα έπρεπε να γνωρίζουν, όπως θα έπρεπε να γνωρίζουν για όλους εμάς που πιστεύουμε σε Ιδέες και γνωρίζουμε και να χάνουμε και να κερδίζουμε μάχες, ότι δεν ξεχνάμε ποτέ τα λόγια του εθνικού ποιητή Διονυσίου Σολωμού:
«Χαρές και πλούτη να χαθούν, και τα βασίλεια, κι όλα, τίποτε δεν είναι, αν στητή, μέν’ η ψυχή κι ολόρθη».
Όσο μένει, λοιπόν, η ψυχή μας Aδούλωτη και Eλεύθερη και η Πίστη μας στην Ιδέα Xαλύβδινη, τίποτε δεν χάθηκε!
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ