Προφανώς, εμείς οι Ευρωπαίοι Εθνικιστές, ως προασπιστές της ευρωπαϊκής μας ταυτότητος, επικεντρώνουμε την προσοχή μας στο τι συμβαίνει στις χώρες μας και στην ήπειρό μας.
Αλλά από την ενεργό διάχυτη “μαγεία της παγκοσμιοποιήσεως” και τις πολλαπλές της αντανακλάσεις και αλληλεπιδράσεις, γνωρίζουμε καλά ότι η Ευρώπη μας επηρεάζεται αναπόφευκτα από το δρώμενο στη Μέση Ανατολή.
Βεβαίως και η πολύ πρόσφατη, ιδιαιτέρως σοβαρή αμερικανο-ιρανική κρίση δεν αποτελεί εξαίρεση.
Έτσι, μακριά από ρομαντικές απόψεις και στάσεις ή από την θεωρία περί της «συγκρούσεως των πολιτισμών», ας προσπαθήσουμε να αναλύσουμε ψυχρά τι ακριβώς συμβαίνει εκεί.
Ποιος είναι ο υπαίτιος;
Πρωτίστως, οι Ηνωμένες Πολιτείες, επειδή πριν από σχεδόν 20 χρόνια, κατέστρεψαν ολότελα το καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν και έτσι προσέφεραν σχεδόν σε…. μιαν ασημένια πιατέλα το Ιράκ στους Ιρανούς. Πράγματι, με μια πλειοψηφία πληθυσμού Σιιτών, η περαιτέρω εξέλιξη ήταν αναπόφευκτη εφ’ όσον εξαφανίσθηκε το καθεστώς του Σαντάμ…
Επιπλέον πρέπει να αναφέρουμε ότι η εισβολή των Η.Π.Α. στο Ιράκ προεκάλεσε επίσης την ανάπτυξη της Αλ Κάϊντα στο Ιράκ και στην Συρία, όπως και αργότερα την ανάπτυξη του Ισλαμικού Κράτους – DAESH.
Πάμε όντως σε πόλεμο;
Σε ότι αφορά στον επικοινωνιακό πόλεμο και στον πόλεμο εικόνων, βρισκόμαστε ήδη στην μείζονα έκτασή του… Όσον αφορά όμως se μια πράγματι άμεση, γενικευμένη και παρατεταμένη στρατιωτική αντιπαράθεση; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο!
Δεδομένου του μεγέθους της απωλείας, οι Ιρανοί έπρεπε να αντιδράσουν δραματικά. Έπρεπε να υπενθυμίσουν -τόσο στον αντίπαλο, όσο και στην δική τους κοινή γνώμη- πως η ικανότητά τους για ανταποδόσεις είναι όντως πολύ πραγματική. Αλλά θα επιδιώξουν να αποφύγουν, όσον είναι δυνατόν, μια κλασική μετωπική στρατιωτική αντιπαράθεση, για την οποία γνωρίζουν ότι εξ αιτίας της μπορούν να καταστούν πολύ αδύναμοι…
Επίσης το Διακλαδικό Γενικό Επιτελείο των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ δεν είναι πολύ πρόθυμο και ευνοϊκό για έναν τέτοιο πόλεμο σε αυτήν την μορφή. Πρώτον, διότι κινδυνεύει να υποστεί ένα γεγονός εξόχως δαπανηρό σε ζωές Αμερικανών στρατιωτών, αλλά και επειδή οι στρατηγοί των ΗΠΑ γνωρίζουν καλώς την ικανότητα των Ιρανών και των προσκειμένων σε αυτούς ενόπλων ομάδων, να διεξάγουν έναν αφόρητο ασύμμετρο πόλεμο (ανταρτοπόλεμο, αστραπιαίες επιθέσεις, βομβισμούς) και μάλιστα σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή: από την Υεμένη έως το Αφγανιστάν, μέσω Ιράκ, Λιβάνου, κλπ… Εκτός αυτού, αν το ιρανικό καθεστώς αισθανθεί πως απειλείται η ίδια του η επιβίωση, θα μπορούσε να επιτεθεί στο Ισραήλ ή να ξεκινήσει διάσπαρτες επιθέσεις σε Ευρώπη και ΗΠΑ, μέσω έως τούδε σκοπίμως αδρανών τρομοκρατικών του πυρήνων.
Γιατί άραγε ο Τραμπ διέταξε να δολοφονηθεί ο στρατηγός Σουλεϊμανί;
Εδώ μπορούν να αναφερθούν διάφοροι πιθανοί σχετικοί λόγοι:
- Για να στρέψει την προσοχή της κοινής γνώμης από την τρέχουσα αρνητική εστίασή της, που με ποικίλες οικονομικές και κοινωνικες αφορμές στοχεύει επί του παρόντος τον Αμερικανό πρόεδρο
- Για να εμφανισθεί ως ένας ιδιαιτέρως ισχυρός και αποφασιστικός άνθρωπος, ώστε να αυξήσει τις πιθανότητές του να επανεκλεγεί στις επόμενες εκλογές.
- Λόγω της ανοικτά εδηλωμένης θελήσεώς του να ικανοποιεί διαρκώς το πολύ ισχυρό φιλοϊσραηλινό λόμπι, το οποίο του είναι απολύτως απαραίτητο για να αντιμετωπίζει τον εσωτερικό πόλεμο που διεξάγεται εναντίον του από το “βαθύ κράτος” – (το καθεστώς της Ουάσινγκτον), για το οποίο ο Τραμπ ήταν πάντοτε “ξένο σώμα”. Προφανώς συντρέχουν αναμφίβολα και πολλοί άλλοι λόγοι που μας διαφεύγουν.
Σημειώστε ότι το Πεντάγωνο έσπευσε να επισημάνει πως η επίθεση εναντίον του στρατηγού Σουλεϊμανί δεν έγινε με δική του πρωτοβουλία και υπόδειξη, αλλά διεξήχθη με την άμεση διαταγή του Τραμπ… Επισημαίνετε την διαφαινόμενη ανησυχία περί της ευθύνης;
Τι μπορεί να συμβεί τώρα;
Αναμφισβήτητα αντιμετωπίζουμε μιαν εξόχως περίεργη και πολύπλοκη κατάσταση. Οι Ιρανοί είναι πολύ καλοί παίκτες σκακιού (μάλιστα λέγεται ότι είναι αυτοί που εφηύραν το παιχνίδι αυτό….). Αλλά βρίσκονται αντιμέτωποι με κάποιον όπως ο Τραμπ, ο οποίος σχεδόν αδυνατεί να ακολουθεί κανόνες και συχνά προτιμά… να γυρίσει την σκακιέρα ανάποδα και να ανατρέψει όλα τα πιόνια…. Αυτό σημαίνει ότι:
Είτε τα πράγματα θα παραμείνουν ως έχουν και οι Ιρανοί θα εκφέρουν τις περαιτέρω προτάσεις τους με προσεκτικα δελτία τύπου τους.
Είτε θα υπάρξει κλιμάκωση, καθώς και οι δύο δυνάμεις θα συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν η μία την άλλη έμμεσα, με έναν πόλεμο «χαμηλής έντασης» και με «πληρεξούσιους αντιπροσώπους».
Στην δεύτερη περίπτωση θα οδηγηθούμε προς πολύ επικίνδυνα σενάρια, των οποίων οι επιπτώσεις θα μπορούσαν να είναι επιζήμιες, όχι μόνο για την εκεί μείζονα περιοχή αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο!
Hervé Van Laethem
Πολιτικός Αναλυτής Μεσανατολικών θεμάτων
Στην Συμμαχία Ειρήνης & Ελευθερίας (APF)