Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη για να γίνει αντιληπτό ότι το Ελληνικό Έθνος διανύει μια πολύ κρίσιμη και δύσκολη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας του. Εθνικά, κοινωνικά, γεωπολιτικά, πολιτισμικά, σε όλους τους τομείς, ο κίνδυνος μιας μεγάλης περιπέτειας για την Ελλάδα είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός και σοβαρός, με την έκβασή της να έχει σαφώς αρνητικό πρόσημο.
Όσο κι αν ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας (ΠτΔ) έχει μετατραπεί, εδώ και πολλά χρόνια, σε μια εθιμοτυπική έννοια του… ανωτάτου παρελασιάρχη, εντούτοις, θα έπρεπε, ακόμη και με τις «κολοβές» αρμοδιότητές του, να μιλάει και να συμπεριφέρεται ως υπερασπιστής της Πατρίδας και του Λαού, τόσο στο εσωτερικό όσο και διεθνώς. Δεν χρειάζεται να πούμε κάτι παραπάνω για να γίνει σαφές ότι για τους Έλληνες Εθνικιστές της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ η επιλογή από την ΝΔ της δικαστικού και Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατίας (ΣτΕ) Αικατερίνης Σακελλαροπούλου για την θέση της ΠτΔ είναι απολύτως λανθασμένη.
Για να γίνουμε πιο ακριβείς και συγκεκριμένοι, πρόκειται για μια ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ κυβερνητική επιλογή της ΝΔ, που είναι πλήρως εναρμονισμένη και απόλυτα συμβατή με τις περιπέτειες που (λίαν συντόμως) έρχονται για την Χώρα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι σε μια κρίσιμη χρονικά περίοδο, που η Ελλάδα είναι πολλαπλώς εκτεθειμένη σε Εθνικές και Γεωπολιτικές απειλές, η νέα ΠτΔ θα ευθυγραμμιστεί άνετα και ευχάριστα με τις επιλογές του εγχώριου κυρίαρχου πολιτικού συστήματος, που δεν είναι άλλες από την πλήρη ενδοτικότητα στα Εθνικά ζητήματα, την αυστηρή συμμόρφωση στα μνημονιακά πλαίσια, την υποταγή στην πολιτική των «συμμάχων» και των «εταίρων» για την Χώρα και την ευρύτερη περιοχή.
Ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους προτάθηκε η Σακελλαροπούλου από την ΝΔ και έγινε αποδεκτή με ενθουσιασμό από την αξιωματική αντιπολίτευση. Είναι ένα πρόσωπο με ξεκάθαρο «εκσυγχρονιστικό» παρελθόν, που μπορεί να επισημοποιεί την «δουλειά»-δουλεία του «Συνταγματικού τόξου» κατά των Εθνικών συμφερόντων. Το γεγονός ότι άτομα-επιτομές του εθνομηδενισμού, όπως ο Φίλης, η Χριστοδουλοπούλου, ο Βούτσης, ο Τζανακόπουλος, ακόμη και ο Δημητράς με τον Ψαρρά, αποθέωσαν την υποψηφιότητά της Σακελλαροπούλου είναι ενδεικτικό του τι ακριβώς συμβαίνει.
Με αυτό το «εκσυγχρονιστικό» παρελθόν και τις εθνομηδενιστικές θέσεις που της αναλογούν, η Σακελλαροπούλου, ως ΠτΔ, έχει, συν τοις άλλοις, τον σκοπό «προετοιμασίας» των Ελλήνων για επώδυνες λύσεις, οι οποίες θα επιδιωχθούν να καταγραφούν είτε ως «αναγκαίες» είτε ακόμα και ως… «επιτυχίες»! Χρειάζεται, λοιπόν, ένας «πολιτειακός» ανώτατος άρχοντας με ακόμη πιο παγκοσμιοποιημένη, πιο «δικαιωματική», πιο «αντιφασιστική», πιο πολεμική διάθεση απέναντι στον «εθνολαϊκισμό» και την «ακροδεξιά απειλή» από τον «άξιο» προκάτοχό της, του οποίου η χρησιμότητα για το σύστημα έληξε.
Ο Παυλόπουλος έφυγε, η Σακελλαροπούλου ήρθε, η ενδοτικότητα και ο εθνομηδενισμός παραμένουν και ενισχύονται ακόμα περισσότερο. Το οδυνηρό όνειδος του «πνεύματος Σημίτη» είναι παρών σε όλο το φάσμα του «Συνταγματικού τόξου», ενώνοντας ακόμα περισσότερο ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η Σακελλαροπούλου αποτελεί πρόταση του Μητσοτάκη, βρίσκεται πολύ κοντά στον Βενιζέλο και είναι «συνειδητοποιημένη επιλογή» του Τσίπρα.
Γι’ αυτό και κάθε συνειδητοποιημένος Έλληνας Εθνικιστής και Πατριώτης δεν μπορεί να δει τίποτα το θετικό στην εκλογή της νέας ΠτΔ, καθώς από το κακό (Παυλόπουλος) βρεθήκαμε στο χειρότερο (Σακελλαροπούλου), με τις ιδέες του εθνομηδενισμού, του πολυπολιτισμού και του «εκσυγχρονισμού» να ενισχύονται ακόμη περισσότερο στον ανώτατο θεσμικό πολιτειακό θώκο.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
