Σε έναν κόσμο που συνεχώς μεταβάλλεται, δυστυχώς για την πατρίδα μας, μια άσχημη μοίρα επέλεξε την ύπαρξη μικρών ανθρώπων και με ανύπαρκτη γεωπολιτική σκέψη να διαχειριστούν το μέλλον της Ελλάδας.
Για δεκαετίες ένα τραγικό πολιτικό σύστημα υποχωρεί σε κάθε απαίτηση “συμμάχων” και εχθρών. Αποτελούμενο από πολιτικούς παλιάτσους δεξιάς και αριστερής κοπής, που εναλλάσσονται στην εξουσία χωρίς στην ουσία να αλλάζει τίποτα, χωρίς να οδηγείται η χώρα προς έναν δρόμο ο οποίος καταλήγει σε ένα ισχυρό Έθνος, που θα προκαλεί τρόμο στους εχθρούς και θα είναι σεβαστό από τους συμμάχους.
Στη γεωπολιτική είναι γνωστό πως φίλοι με την έννοια του όρου που συναντάται σε ατομικό επίπεδο δεν υπάρχουν. Σίγουρα υπάρχουν πολιτιστικοί δεσμοί, όμως κάθε χώρα και κάθε Έθνος διατηρεί και προσπαθεί να διαφυλάξει ενστικτωδώς την μελλοντική του ύπαρξη. Πολλές φορές βέβαια οι πράξεις των κυβερνώντων φαίνεται να υποκινούνται από κάποιες σκοτεινές δυνάμεις, ένα είδος doppelgänger-σωσία μιας αντεθνικής συνείδησης.
Το παράδοξο με τη χώρα μας είναι πως οι πολιτικοί αυτού του τόπου ή πραγματικά είναι ανίκανοι να ασκήσουν εξωτερική πολιτική υπέρ των δικαίων της Ελλάδας ή κάτι άλλο πολύ χειρότερο συμβαίνει. Αδυνατούν να ενστερνιστούν τη βασική αρχή της γεωπολιτικής σύμφωνα με την οποία η παρακμή κάθε έθνους είναι το αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβάνονται οι κυβερνόντες τη συρρίκνωση του χώρου του.
Δεν μπορεί να ερμηνευτεί διαφορετικά η εξωτερική πολιτική ενός πολιτικού συστήματος μαθητευόμενων μάγων, που οδηγεί διαχρονικά σε συνεχείς ήττες όσον αφορά τα συμφέροντα της Ελλάδας.
Σε κάθε συνειδητοποιημένο Εθνικιστή δεν μπορεί παρά να προκαλεί θλίψη η εικόνα ενός πρωθυπουργού που συμπεριφέρεται ως απροσάρμοστος σε μια συνάντηση κορυφής, πηγαίνοντας από τη μια γκάφα την άλλη. Δεν είναι δυνατόν ένας πρωθυπουργός να μην κατανοεί, ότι δεν πρέπει να πάρει θέση απέναντι σε δολοφονικές ενέργειες και πολύ περισσότερο, δεν πρέπει να αποκαλύπτει τα χαρτιά του δηλώνοντας ως ο πιο πειθήνιος και προβλέψιμος σύμμαχος οποιασδήποτε χώρας.
Την ίδια στιγμή ένας υπουργός εξωτερικών δηλώνει απροκάλυπτα πως η εποχή των κανονιοφόρων έχει παρέλθει δείχνοντας να ζει σε ένα μαγικό παραμυθόκοσμο προετοιμάζοντας όμως την κοινή γνώμη για συνδιαχείριση του Αιγαίου και για συνομιλίες διευθέτησης διαφορών με βάση το διεθνές δίκαιο. Δίκαιο στις διεθνείς σχέσεις δεν υπήρξε και δε θα υπάρξει ποτέ. Μαρτυράς αυτού του γεγονότος είναι πως πάντα ισχύει το δίκαιο του ισχυρού και ποτέ ο ισχυρός δεν αντιμετώπισε με ίσους όρους τον ηττημένο ή τον δουλοπρεπή.
Στα πλαίσια αυτά η νεοφιλελεύθερη δεξιά κυβέρνηση με σύμμαχο την προπαγάνδα από την πλειοψηφία των ΜΜΕ, προσπαθεί να διαμορφώσει μια εικόνα η οποία απέχει από τις προσδοκίες των δεξιών-πατριωτών ψηφοφόρων έτη φωτός. Ένα σάπιο πολιτικό σύστημα μεθόδευσε την υπαγωγή της οικονομίας στα μνημόνια και την υποταγή στους τοκογλύφους. Μείωσε την αποτρεπτική ισχύ των ενόπλων δυνάμεων, όσο και αν το ηθικό και αξιόμαχο του προσωπικού παραμένει και οδήγησε αργά και σταθερά στη σημερινή κατάσταση όπου μικρές γειτονικές χώρες επιδεικνύουν παντελή έλλειψη σεβασμού, διεκδικώντας συνεχώς εδάφη.
Εμείς πάντως δεν είμαστε… προβλέψιμοι και θα υπερασπιστούμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα με κάθε τρόπο και όχι δηλώνοντας συνεχώς αγαθές προθέσεις σε έναν σκοτεινό και εχθρικό κόσμο όπου φιλίες και συμμαχίες ανατρέπονται από λεπτό σε λεπτό.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΙΟΚΟΣ