Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης δεν αναφέρουν πολλά γι ‘αυτήν, αλλά βρισκόμαστε στα εγγύτατα πρόθυρα ενός γενικευμένου ανοιχτού πολέμου μεταξύ του τουρκικού και του συριακού στρατού στην περιοχή του Ιντλίμπ.
Οι στρατιωτικοί λόγοι είναι «απλοί» :
Το Ιντλίμπ αποτελεί το τελευταίο «ιερό» για τις ομάδες τζιχαντιστών όλων των αποχρώσεων και ο συριακός στρατός έχει ξεκινήσει εκεί μια μεγάλη επίθεση για να εξαλείψει τις τρομοκρατικές ομάδες, μια για πάντα.
Το υποκείμενο πρόβλημα είναι ότι ο τουρκικός στρατός, εντελώς παράνομα, εγκατέστησε στο έδαφος της Συρίας, αυτό που αποκαλεί «παρατηρητήρια». Στην πραγματικότητα, είναι στρατόπεδα υλικοτεχνικής υποστήριξης για τις τζιχαντιστικές ομάδες γενικά και ειδικότερα για την ομάδα «Οργάνωση Απελευθέρωσης της Μεσανατολής» («Hay’at Tahrir Al-Sham» – HTS). Οι θέσεις αυτές των παρατηρητηρίων χρησίμευσαν επίσης και ως προστατευτικά καταφύγια για τους τζιχαντιστές, που μερικές φορές αποσύρθηκαν εκεί για να ξεφύγουν από τους συριακούς βομβαρδισμούς.
Η περιγραφή μου είναι βεβαίως ατελής, διότι όπως (εν μέρει γνωρίζουμε σχετικά), προσφάτως ο «Συριακός Αραβικός Στρατός» (ΣΑΑ) δεν συγκρατεί πλέον τα πλήγματά του και επανειλημμένα βομβάρδισε αρκετές τουρκικές θέσεις, προκαλώντας απώλειες στον οθωμανικό στρατό, ο οποίος απάντησε επίσης.
Ξαφνικά, οι Τούρκοι έφεραν στο Ιντλίμπ δεκάδες τεθωρακισμένα οχήματα, τα οποία γρήγορα επιχρίσθηκαν με τα χρώματα των τζιχαντιστών, για να προετοιμάσουν μιαν αντεπίθεση. Μπορούμε επίσης να δούμε την διεθνώς προβεβλημένη, ιδιαιτέρως συμβολική φωτογραφία ενός τεθωρακισμένου οχήματος M-113 (αμερικανικής κατασκευής) που υποστηρίζει μιαν ομάδα τζιχαντιστών, ταξινομημένη από τις ΗΠΑ ως «τρομοκρατική οργάνωση».
Αρκετά από αυτά τα τεθωρακισμένα οχήματα έχουν βεβαίως στοχευθεί από τη ρωσική αεροπορία. Εν ολίγοις, η κατάσταση είναι ιδιαιτέρως συγκεχυμένη και τεταμένη, σε σημείον όπου δεν μπορεί πλέον να αποκλειστεί μια μεγάλη πυρκαγιά.
Αναφέραμε εν συντομία τη στρατιωτική κατάσταση. Πρέπει όμως να θέσουμε το ερώτημα: Ποιοι είναι οι πολιτικοί λόγοι που ωθούν τον Ερντογάν να πάρει τόσους πολλούς κινδύνους… χωρίς να ξεχνάμε και την τουρκική εμπλοκή στη Λιβύη.
Εδώ, δεν υπάρχουν συνδέσεις (τουλάχιστον απευθείας) με το κουρδικό ζήτημα, καθώς το Ιντλίμπ δεν αποτελεί μέρος του Κουρδιστάν…
Πρώτον, υπάρχει ένας πραγματικός οθωμανικός ιμπεριαλισμός που πιστεύει ότι ανήκει στην Τουρκία ένα μέρος της συριακής επικράτειας. Προκειμένου να επιβληθεί η κατοχή με παρεμβαλλόμενες – συνεργαζόμενες πολιτοφυλακές, είναι ζωτικής σημασίας η Άγκυρα να προστατεύει τις ομάδες τζιχαντιστών που είναι περιχαρακωμένες στην περιοχή του Ιντλίμπ.
Ακόμη, υπάρχει η σφοδρή επιθυμία του Ερντογάν να καταστεί η Τουρκία ηγετική διεθνής δύναμη πρώτου επιπέδου. Και θέλει η οποιαδήποτε γενική συμφωνία για τη Συρία να «περάσει» από αυτόν.
Υπάρχει επίσης το βαθύ μίσος του Ερντογάν για το συριακό καθεστώς του κόμματος Μπάαθ. Πρέπει να γνωρίζετε ότι το κόμμα του κόμμα του Ερντογάν – ΑΚΡ είναι στην πραγματικότητα το τουρκικό παρακμασμένο παρακλάδι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και ότι η τελευταία ήταν δια βίου εχθρός του κόμματος Μπάαθ.
Υπενθυμίζουμε ότι οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» βρίσκονται πίσω από την αντικυβερνητική εξέγερση στη Συρία, έστω και αν πολύ γρήγορα ξεπεράστηκαν και παραγκωνίσθηκαν από τους τζιχαντιστές…
Τέλος, αναμφισβήτητα υπάρχει και η βούληση του ΝΑΤΟ, ώστε να παραμένει στην Συρία η αποσταθεροποίηση, οπότε για να επιτευχθεί αυτό είναι απαραίτητο να κρατηθεί ένας θύλακας, ένα ισχυρό «απόθεμα» από όπου οι ομάδες θα μπορέσουν να συνεχίσουν έναν πόλεμο τριβής ενάντια στην συριακή κυβέρνηση.
Σημειώστε ότι στην περίπτωση αυτήν, πρόκειται για ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο παιχνίδι του ΝΑΤΟ, διότι, μέσω του παιγνίου των συμμαχιών, η «Ατλαντική οργάνωση» θα μπορούσε να αναγκασθεί να παρέμβει για να στηρίξει τους Τούρκους. Και τότε να συναντηθεί «πρόσωπο με πρόσωπο» με την Ρωσία… Εκτός και αν το σχέδιο αποσκοπεί ακριβώς εκεί…
Hervé Van Laethem
διεθνοπολιτικός αναλυτής, σύμβουλος Μεσανατολικών θεμάτων
της «Συμμαχίας Ειρήνης και Ελευθερίας» – APF