Η 9η Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας και είναι επίσης ημέρα μνήμης(επέτειος του θανάτου του) του εθνικού ποιητή Διονύσιου Σολωμού.
Αλήθεια, χρειάζεται αρκετός κυνισμός και υποκρισία αυτό το κράτος της μεταπολιτευτικής “δημοκρατίας”, να εορτάζει την Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας, την οποία με κάθε τρόπο συστηματικά κατέστρεψε!
Και ήταν στα 1997 όταν ήλθε στο προσκήνιο μία δήλωση του σφαγέα της Κύπρου μας Χένρι Κίσσινγκερ, η οποία έλεγε: «Ο ελληνικός λαός είναι ατίθασος και γι΄ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα …».
Αυτά είχε πει τότε όπως εγράφει, ο Κίσσινγκερ, όμως την δήλωσή του την διέψευσε μετά στο σύνολό του το κατεστημένο τόσο το πολιτικό όσο και των ΜΜΕ. Δεν έχει σημασία όμως εάν το είχε πει αυτό ο Κίσσινγερ ή όχι, αφού πράγματι από το 1997 μέχρι σήμερα καταστρέφεται συστηματικά και η Ιστορία μας και η Γλώσσα μας…
Ελληνική γλώσσα και Δυτικός πολιτισμός
Γιατί να χρειάζεται, όμως, ο οποιοσδήποτε Κίσσινγκερ, όταν έχουμε σαν κυβερνήτες αυτής της χώρας όλους αυτούς, που εξουσιάζουν την Πατρίδα μας τις τελευταίες δεκαετίες; Και η Αλήθεια είναι ότι η καταστροφή της Γλώσσας μας και της Ιστορίας μας, είχε αρχίσει πολύ πριν την ψευδή ή όχι δήλωση του Κίσσινγκερ.
Τι είναι η Ελληνική Γλώσσα; Μας το λέει μία περίφημη Ακαδημαϊκός της Γαλλίας: Ζακλίν Ντε Ρομιγί,: «Αν η Ελλάδα μας ζητούσε πίσω όλες τις λέξεις της που έχουμε δανειστεί, ο Δυτικός πολιτισμός θα κατέρρεε».
Όλες οι γλώσσες του κόσμου περιέχουν πλήθος ελληνικών λέξεων γιατί οι έννοιες και οι Ιδέες που γεννήθηκαν από το μεγάλο μας πολιτισμό δεν μπορούν να αποδοθούν σε καμία άλλη γλώσσα παρά μόνον στην Ελληνική.
Ιστορική θα μείνει η ομιλία του Ξενοφώντος Ζολώτα στις 26 Σεπτεμβρίου 1957 1959 στην Ουάσιγκτον. Σε αυτήν χρησιμοποίησε σε όλη του την ομιλία λέξεις που είχαν ελληνική προέλευση και χρησιμοποιούνται στα αγγλικά.
Το κοινό έμεινε άναυδο και ο λόγος του έγινε πρωτοσέλιδο στην «Washington Post». Ένα μικρό απόσπασμα από την ομιλία:
“Kyrie, I eulogize the archons of the Panethnic Numismatic Thesaurus and the Ecumenical Trapeza for the orthodoxy of their axioms, methods and policies, although there is an episode of cacophony of the Trapeza with Hellas. With enthusiasm we dialogue and synagonize at the synods of our didymous Organizations in which polymorphous economic ideas and dogmas are analyzed and synthesized. Our critical problems such as the numismatic plethora generate some agony and melancholy.”
Συνέχεια και μεγαλείο της Ελληνικής γλώσσας
Πέρα από την μεγαλειώδη σημασία της Ελληνικής Γλώσσας, ως οντότητος πνευματικής, είναι και μία ακόμη απόδειξη της συνέχειας των Ελλήνων. Λέξεις Ομηρικές στην σύγχρονη γλώσσα και μάλιστα οι περισσότερες στις δημώδεις διαλέκτους, στην Ποντιακή, στην Κυπριακή, στην Μανιάτικη, στην Αρβανίτικη όπως επισημαίνει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και βεβαίως έχουμε και την Τσακώνικη, μία αυθεντική επιβίωση δωρικής διαλέκτου μετά από χιλιάδες χρόνια! Και ύστερα μας λένε ότι δεν είμαστε απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων! Και μια και ανέφερα τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, για να αντιληφθείτε το κατάντημα της Γλώσσας μας μέσα σε δύο γενιές, έχουμε φτάσει στο σημείο να κυκλοφορούν εκδόσεις με … μεταφρασμένο τον Παπαδιαμάντη!
Αυτά συμβαίνουν στην χώρα των γκρίκλις, των “αγγλισμών” οι οποίες υπάρχουν στην καθημερινή ομιλία και μέσα σε μόλις 50 χρόνια, έχει κτυπηθεί ανελέητα μία Γλώσσα, η οποία είναι κοντά σε αυτήν που ομιλείτο πριν 3.000 χρόνια, περισσότερο κοντά από την γλώσσα που μιλούσαν όλοι σχεδόν οι λαοί της Ευρώπης πριν τέσσερους και πέντε αιώνες.
Ο Άρνολντ Τόινμπι, στο έργο του “Οι Έλληνες και οι κληρονομιές τους”, εκδόσεις Καρδαμίτσα, τονίζει ότι η νέα Ελληνική γλώσσα είναι πολύ πιο κοντά στην γλώσσα του Ομήρου, απ’ ότι είναι η σύγχρονη αγγλική από την γλώσσα της εποχής του Σαίξπηρ!
Γράφει χαρακτηριστικά ο Arnold Toynbee: “Η νεότερη ελληνική δεν διαφέρει τόσο πολύ από την αρχαία ελληνική, όσο η νεότερη αγγλική από την αγγλοσαξονική αγγλική. Η σχέση μεταξύ νεότερης ελληνικής και αρχαιοελληνικής είναι περισσότερο στενή από όσο η μεταξύ της νεότερης αγγλικής και της μεσαιωνικής αγγλικής – μιας γλώσσας που παραμένει εν μέρει κατανοητή για κάποιον που μιλά τη νεότερη αγγλική γλώσσα. Επιπλέον, το γόητρο της αρχαίας ελληνικής γλώσσας εξακολουθεί να είναι τεράστιο.” σελίς 170.
“Φωνής Ελλάδος στερηθείς”
Τελειώνω την αναφορά μου αυτή στην Ελληνική Γλώσσα με ένα ποίημα του Μεγάλου Αλεξανδρινού:
“Επιτάφιον
Ξένε, παρά τον Γάγγην κείμαι Σάμιος
ανήρ. Επί της τρισβαρβάρου ταύτης γης
έζησα βίον άλγους, μόχθου, κι οιμωγής.
Ο τάφος ούτος ο παραποτάμιος
κλείει δεινά πολλά. Πόθος ακήρατος
χρυσού εις εμπορίας μ’ ώθησ’ εναγείς.
Εις ινδικήν ακτήν μ’ έριψ’ η καταιγίς
και δούλος επωλήθην. Μέχρι γήρατος
κατεκοπίασα, ειργάσθην απνευστί –
φωνής ελλάδος στερηθείς, και των οχθών
μακράν της Σάμου. Όθεν νυν ουδέν φρικτόν
πάσχω, κι εις άδην δεν πορεύομαι πενθών.
Εκεί θα είμαι μετά των συμπολιτών.
Και του λοιπού θα ομιλώ ελληνιστί.” ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ[1893]
Ένας Έλληνας, λοιπόν, ευρίσκεται όπως μας λέει το ποίημα δούλος στην μακρινή Ινδική και αυτό που πιο πολύ τον βασανίζει δεν είναι η σκλαβιά του, αλλά ότι “φωνής Ελλάδος στερηθείς” και πορεύεται προς τον Άδη χωρίς πένθος γιατί εκεί στον άλλο κόσμο θα ομιλεί και πάλι ΕΛΛΗΝΙΚΑ!
Νικόλαος Γ. Μιχαλολιάκος
Γενικός Γραμματέας Λαϊκού Συνδέσμου – Χρυσή Αυγή
Reblogged this on Macedonian Ancestry.