Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Άμυνας (EDA) εδημοσίευσε τον Δεκέμβριο 2019 την ετήσια έκθεση για τα αμυντικά δεδομένα του 2018, περιγράφουσα τις δαπάνες των 27 κρατών μελών του [€223 δισεκ. (+3% έναντι του 2017)]. Αύξηση καταγράφεται για πέντε συνεχή έτη, ενώ στην έρευνα αμυντικής τεχνολογίας (R&D) δεν υπάρχει η απαραίτητη απόδοση, παρά τον πακτωλό δαπανωμένων χρημάτων.
Φαίνεται ότι η Ε.Ε. δεν είναι σε θέση να επιβάλλει το διεθνές δίκαιο προς όφελος των κρατών-μελών που θίγονται από χώρες εκτός Ε.Ε. (όπως στην περίπτωση της Ελλάδος με την Τουρκία), αδυνατεί να προστατεύσει επαρκώς τα σύνορά της, ενώ προωθεί την πολιτική «ανοικτών συνόρων».
Φαίνεται ότι η Ε.Ε. δεν προωθεί μιαν αποτελεσματική στρατιωτική βιομηχανία προς όφελος των κρατών-μελών, με επακόλουθο την αγορά βασικού πολεμικού υλικού από χώρες εκτός Ε.Ε.
Ο «Ευρωστρατός» ομοιάζει περισσότεροn με εσωτερική αστυνομική δύναμη. Η Ε.Ε. βασίζεται στο ΝΑΤΟ για την ανάληψη δράσεως σε περιπτώσεις συρράξεων. Αυτό μειώνει την επιχειρησιακή δυνατότητα της Ενώσεως, και την περιορίζει εκεί όπου τα συμφέροντά της ταυτίζονται με εκείνα των ΗΠΑ.
Ερωτάται η Επιτροπή:
-Θα υπάρξει σαφές Ευρωπαϊκό αμυντικό δόγμα, προϊόν μιας ουσιώδους αναλύσεως των αναγκών των κρατών-μελών, υποστηριζόμενο από την ευρωπαϊκή στρατιωτική βιομηχανία;
-Στο Η.Β. υφίσταται σημαντική στρατιωτική βιομηχανία. Εχουν προβλεφθεί ενέργειες για την αντιμετώπιση του επερχομένου «ελλείμματος» μετά το Brexit στην αμυντική ικανότητα της Ε.Ε.;
Αθανάσιος Κωνσταντίνου