Μία έκθεση στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και το 1821
Σε τρεις αίθουσες του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου παρουσιάστηκε τις ημέρες αυτές μία έκθεση για το 1821, η οποία συνοψίζεται στην φράση όπως δήλωσε η διευθύντρια του Μουσείου του Στρατηγού Μακρυγιάννη “Γι’ αυτά πολεμήσαμε”.
Βεβαίως και το πνεύμα του 1821 “κείται μακράν” από το πνεύμα αυτών που εξουσιάζουν την Ελλάδα στα 2020 και που έχουν το θράσος να θέλουν να τιμήσουν το 1821 όντας αντίθετοι προς αυτό το πνεύμα στην πράξη με την πολιτική τους, με την ενδοτικότητά τους, με τις συνεχείς υποχωρήσεις τους σε όλα τα εθνικά θέματα!
Πράγματι όμως, ο Ελληνισμός στα μεγάλα εκείνα και τραγικά χρόνια της Εθνεγερσίας, πολεμούσε με την ψυχή ολόθερμα ταγμένη στο πνεύμα του αιώνιου Ελληνισμού και φυσικά στα αρχαία μαρμάρινα σημάδια του μεγάλου μας Έθνους και του πολιτισμού του!
“Γι’ αυτά πολεμήσαμε”
Πόσοι όμως γνωρίζουν την Ιστορία της φράσης του Στρατηγού Μακρυγιάννη “Γι’ αυτά πολεμήσαμε”; Ασφαλώς ελάχιστοι και ας μη μιλήσουμε για τα σχολεία όπου ινστρούχτορες κάνουν τα Ελληνόπουλα γενίτσαρους ενάντια στην ίδια τους την Πατρίδα.
Η φράση αυτή του Μακρυγιάννη περιέχεται στα απομνημονεύματά του και περιγράφει ένα πραγματικό περιστατικό, το οποίο δείχνει την πλήρη εθνική συνείδηση και την συνέχεια του Ελληνισμού, την οποία εκφράζει ένας αμόρφωτος πολέμαρχος, ο Στρατηγός Μακρυγιάννης. Η Ιστορία του “Γι’ αυτά πολεμήσαμε” έχει ως εξής:
“Είχα δυο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια- φαίνονταν οι φλέβες, τόσην εντέλειαν είχαν. Όταν χάλασαν τον Πόρο, τα ‘χαν πάρει κάτι στρατιώτες και στ” Άργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων χίλια τάλαρα γύρευαν. Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: «Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μη καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι’ αυτά πολεμήσαμε».
Το περιστατικό αυτό δεν είναι το μοναδικό και υπάρχει μαρτυρία για ένα άλλο ακόμη περισσότερο δραματικό. Πρωταγωνιστής του ο Ήρωας Οδυσσέας Ανδρούτσος, που έγραψε στο Χάνι της Γραβιάς με χρυσά γράμματα το όνομά του στην Ιστορία. Το περιστατικό αυτό το περιγράφει ο ποιητής μας, που ύμνησε περισσότερο από κάθε άλλον το πνεύμα του 1821, ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης.
Η μαρτυρία αυτή περιέχεται σε επιστολή Αριστοτέλους Βαλαωρίτη το 1859 προς Ανδρέα Λασκαράτο: “Εξύπνησαν κάποια παλληκάρια του Οδυσσέως πρωί πρωί και ρίχνοντας κατά τύχη το μάτι επάνω εις την Ακρόπολι, ροδοκόκκινη από το πρώτο γλυκοχάραμα έμειναν εκστατικά, βλέποντας τους Τούρκους επάνω εις τον Παρθενών και εργαζομένους με μεγάλη βία να χαλούν τα ωραία εκείνα μνημεία. Τόσο παράξενη και ακατανόητη τους εφάνη τέτοια ανωφελής βαρβαρότης, όπου έτρεξαν αμέσως να ειδοποιήσουν τον Οδυσσέα.
Αφού ο στρατηγός εβεβαιώθηκε με τα μάτια του απόλυσε τρία τέσσαρα από τα παλληκάρια του να πλησιάσουν εις την Ακρόπολι και να ερωτήσουν τους Τούρκους διατί έδειχναν τέτοια αγριότητα με μάρμαρα, τα οποία δεν τους επροξενούσαν καμμιά βλάβη. Επέταξαν με μιας εκείνοι οι γενναίοι και ύστερα από λίγη ώρα έφεραν εις το στρατηγό την απόκρισι ότι οι Τούρκοι μη έχοντας άλλο μολύβι διά να χύσουν βόλια και ξανοίξαντες ότι μέσα εις εκείνα τα μάρμαρα ευρίσκετο τούτο το μέταλλο, χυμένο επίτηδες διά να δίδη δύναμι και σταθερότητα, είχαν αποφασίσει να προστρέξουνε εις εκείνο το χαλασμό διά να δυνηθούνε να εξακολουθήσουνε τον πόλεμο.
Τέτοια απόκρισι επροξένησε μεγάλη απελπισία εις τους Έλληνας και αφού εστοχάστηκαν τι να πράξουν διά να σώσουν από τον όλεθρον τα μνημεία του μεγαλείου των, όλοι με μια φωνή αποφάσισαν να μηνύσουν εις τους αποκλεισμένους να παύσουν την καταστροφή και ήσαν έτοιμοι να τους προμηθεύσουν όσο μολύβι τους εχρειάζετο διά την υπεράσπισί τους. Ούτω και εγένετο. Έστερξαν οι Τούρκοι και οι Έλληνες εξαγόρασαν με το αίμα τους, δίδοντες εις τους εχθρούς βόλια διά να τους σκοτώσουν, τα πολύτιμα εκείνα μάρμαρα, τα οποία ήσαν προωρισμένα να ζήσουν διά να ιδούν και πάλιν αναστημένο ολόγυρά τους εκείνο το έθνος, το οποίο από τόσους αιώνας εφαίνετο βυθισμένο εις λήθαργο.”
Ποιοι είναι αυτοί που έχουν καταντήσει την Ελλάδα “παλιοψάθα”;
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος και τα παλληκάρια του έδωσαν βόλια στο Τούρκους, βόλια που θα τους σκότωναν για να μη καταστραφούν τα αιώνια σημάδια της μεγάλης δόξας του αρχαίου μας κλέους και πολιτισμού. Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, που λίγο καιρό μετά με εντολή των ξενόδουλων πολιτικών βασανιζότανε και εδολοφονείτο από τους ίδιους τους Έλληνες, από το ίδιο το πρωτοπαλλήκαρό του, που αργότερα έπεφτε στο καθήκον, πολεμώντας ενάντια στους Τούρκους. Αυτή είναι η μοίρα του Έθνους μας, διχασμός και οι ήρωες να πεθαίνουν σαν προδότες και μάλιστα να πεθαίνουν από το χέρι Ελλήνων!
Μια και μιλάμε όμως για το πνεύμα του 1821, που σίγουρα δεν θα τιμηθεί με τις “φιέστες” του 2021 και την κορδέλα του τίποτε, που μας παρουσίασαν σαν σύμβολο των 200 χρόνων από την Επανάσταση, αξίζει να θυμηθούμε τα παρακάτω λόγια του Στρατηγού Μακρυγιάννη, που είπα μέσα στη Βουλή και απάντηση δεν πήρα:
«Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την Ορθοδοξία, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον. Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα. Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα, λιβάνι καλόν αγιορείτικο. Και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου, τους είπα: «Δεν βλέπετε που θέλουν να κάμουν την Ελλάδα παλιοψάθα; Βοηθήστε, διότι μας παίρνουν αυτοί, οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ό,τι πολύτιμον έχουμε. Φραγκεμένους μας θέλουν. Μην αφήσετε, Άγιοί μου, αυτά τα πουλημένα κρέατα της τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες».
Ποια είναι αυτά τα “πουλημένα κρέατα της τυραγνίας”, που έχουν ήδη μασκαρέψει και πάνε να αφανίσουν τους Έλληνες; Ποιοι είναι αυτοί που έχουν καταντήσει την Ελλάδα “παλιοψάθα”; Τους γνωρίζετε, εξουσιάζουν τον τόπο και πρέπει όλοι οι Έλληνες πατριώτες, όσοι μένουν πιστοί στο πνεύμα του 1821 να αντισταθούν στα σχέδιά τους τα αντεθνικά και ολέθρια.
Νικόλαος Γ. Μιχαλολιάκος
Γενικός Γραμματέας Λαϊκού Συνδέσμου – Χρυσή Αυγή