Την Τετάρτη 29 Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους το Δημοτικό συμβούλιο Κηφισιάς προχώρησε στην συγκρότηση της Δημοτικής Επιτροπής Ισότητας (ΔΕΠΙΣ). Επιπροσθέτως, η εν λόγω επιτροπή θα απαρτίζεται τόσο από τακτικά όσο και από αναπληρωματικά μέλη λαμβάνοντας προφανώς την απαραίτητη έγκριση σχεδίου κανονισμού και λειτουργίας της. Ένα από τα τακτικά μέλη που θα συμπληρώνει την επιτροπή θα είναι κάποια Ευθυμίου Ιωαννίδου, όπου κατέχει την ιδιότητα της εκπροσώπου τοπικού γυναικείου/ φεμινιστικού συλλόγου/φεμινιστικής οργάνωσης ή Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης… (πηγή: ΤΥΠΟΣ ΚΗΦΙΣΙΑΣ).
Φυσικά και δεν συντρέχει κάποιο συγκεκριμένο ζήτημα με την Ιωαννίδου Ε. ως πρόσωπο, αφού μας είναι παντελώς άγνωστη. Θα σταθούμε όμως στην ιδιότητα της και συγκεκριμένα στον όρο φεμινισμός. (Όσο για τις ΜΚΟ νομίζω ότι όλοι αντιλαμβάνονται και κατανοούν πλέον τον βρόμικο ρόλο τους στα πολιτικά δρώμενα της Πατρίδας μας).
Φεμινισμός: Ένα ακόμη προϊόν του διεθνούς σιωνισμού
Τονίζεται διαρκώς από διάφορες φυλλάδες και τα ΜΜΕπιβολής πως το φεμινιστικό κίνημα δημιουργήθηκε για να προσφέρει την πλήρη απελευθέρωση της γυναίκα από τα “δεσμά”των αντρών αλλά και να αντιμετωπίσει την οποιαδήποτε καταπίεση τους…! Είναι όμως έτσι;
Η βιτρίνα του φεμινιστικού κινήματος πράγματι δείχνει ελκυστική! Όμως από την μέσα πλευρά μπορεί εύκολα να διακρίνει κανείς εκτός από την πανούκλα, τα νήματα που κινούν τον φεμινιστικό «ακτιβισμό». Νήματα που κινεί εξολοκλήρου ο διεθνής σιωνισμός. Από την πλευρά μας θα επισημάνουμε πως ο φεμινισμός επί της ουσίας κι αποδεδειγμένα δεν απελευθέρωσε ποτέ την γυναίκα από τα “δεσμά” της, απεναντίας την σκλάβωσε ακόμη περισσότερο προκαλώντας επίσης και ένα ασυγχώρητο λάθος, να την απομακρύνει από το κύριο καθήκον της. Την μητρότητα και κατ’ επέκταση από την ουσία της οικογενείας.
Μοναδικός στόχος του διαβόητου φεμινιστικού κινήματος ήταν να αλλοιώσει την ιδέα της οικογένειας αλλά και την ύψιστη Τιμή την μητρότητας. Η γυναίκα ποτέ δεν απελευθερώθηκε από τις θεωρητικές ή πρακτικές ανοησίες του φεμινισμού αφού επί των πλείστων- ιδίως σε τούτη την σύγχρονή εποχή που μοιάζει να τρέχει με έτη φωτός- η γυναίκα δέχεται μία διαρκής κι αυξημένη πίεση προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στην εργασία της και στις φυσικές απαιτήσεις της οικογενείας της.
Η γυναίκα δυστυχώς χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο από την αισχρή νέα τάξη πραγμάτων μετατρέποντας την σε ένα αφύσικο ον! Να κυνηγά μια λαμπρή καριέρα,να υποτάσσεται συνεχώς στις προσωπικές της φιλοδοξίες προσπαθώντας να χορτάσει την ανούσια ματαιοδοξία της για να δηλώνει in στην μοντέρνα εποχή. Λησμονώντας όμως, στο τέλος της κάθε κουραστικής κι αγχωτικής ημέρας την Ιερή της αποστολή προς την Ελληνική Φυλή.
Πολλά έχουν γραφτεί κατά καιρούς βασισμένα σε μια καλοστημένη προπαγάνδα για το πώς βλέπει ή αντιμετωπίζει η Χρυσή Αυγή την θέση της γυναίκας όχι μόνον στις τάξεις της αλλά και στην ευρύτερη κοινωνία μας. Δοθείσης της ευκαιρίας αξίζει να παραθέσουμε αυτά που ειπώθηκαν στο Β’ Συνέδριο του Εθνικιστικού κινήματος μας και συγκεκριμένα στις 12 Απριλίου το έτος 1992.
Καταποντίζοντας τα μυθεύματα του συστήματος.
« Έχει δημιουργηθεί ο μύθος ότι δεν υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την παρουσία και συμμετοχή της γυναίκας μέσα στον Λαϊκό Σύνδεσμό( ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ). Φυσικά ο μύθος αυτός της πλήρους ανυπαρξίας γυναικών είναι κατασκευασμένος, όπως άλλωστε χιλιάδες μύθοι σχετικοί με την ιδεολογία μας. Όσοι καλλιεργούν αυτόν τον μύθο αναμφισβήτητα σφάλλουν, διότι ο Λαϊκός Σύνδεσμος ως φορέας της Ελληνικής Βιοθεωρίας και Κοσμοθεωρίας είναι ο μοναδικός χώρος μέσα στον οποίο η γυναίκα αποκτά τον ουσιαστικό της ρόλο και αισθάνεται ότι βρίσκεται στο φυσικό της περιβάλλον που την αντιμετωπίζει με απόλυτο σεβασμό».
Περί ισότητας…
«Η σημερινή εποχή όσον αφορά την γυναικεία παρουσία μέσα στην κοινωνία χαρακτηρίζεται ως “φεμινιστική”. Μια εποχή όπου οι γυναίκες επιδιώκοντας την ισότητα των δύο φύλων προσπαθούν να μοιάσουν με τους άντρες και να εξισώσουν τους ρόλους τους που το κάθε φύλο έχει ταχθεί από την Φύση να υπηρετεί. Η εποχή μας όμως δεν είναι μόνο εξισωτική αλλά και εντελώς διεστραμμένη εφόσον το ανδρικό και το γυναικείο πρότυπο έχει χάσει το πραγματικό του νόημα και βλέπουμε καθημερινά γύρω μας το γυναικείο πρότυπο να τείνει να ταυτιστεί με το αντρικό, ενώ το αντρικό ρέπει κυριολεκτικά προς το γυναικείο».
Η σκοτεινή προέλευση του φεμινισμού.
«Είναι ωστόσο το λιγότερο αφελής η άποψη ότι ο φεμινισμός είναι ένα γυναικείο κίνημα που δημιουργήθηκε ένεκα της καταπιέσεως των γυναικών και της συνειδητοποίησης τους ότι βρίσκονται δέσμιες των ανδρών. Πέραν από αυτά τα εντελώς επιφανειακά αίτια, ο φεμινισμός σαν κίνημα έχει στην ουσία σιωνιστική προέλευση. Είναι κι αυτός ένα προϊόν της διεστραμμένης σιωνιστικής αντίληψης που σαν στόχο έχει να αλλοιώσει αξίες όπως η οικογένεια και η μητρότητα και να τις αντικαταστήσει με την μία και μοναδική αξία του σιωνισμού, το Χρήμα».
Η θέση της γυναίκας στην Λαϊκή-Εθνικιστική κοινωνία
Σε μια τέτοια κοινωνία όπου η παρουσία της γυναίκας και η συμμετοχή της σ’ αυτή είναι μια φυσική αναγκαιότητα πέρα για πέρα αποδεκτή και απολύτως σεβαστή. Η δική μας Ιδέα και Πίστη είναι μια Βιοθεωρία, ένας τρόπος ζωής όπου καλούνται όλοι οι Έλληνες ν’ ακολουθήσουν. Πώς είναι λοιπόν δυνατόν να εξαιρεθεί η γυναίκα από την ζωή εφόσον αποτελεί μέλος της Φυλής της και μέσα της κυοφορούνται όλα τα καθάρια Φυλετικά ιδανικά.
Και συνεχίζει: «Η θέση που της αρμόζει και που η Φύση με περίσσια Τιμή της έδωσε είναι στην διαφύλαξη του Ελληνικού αίματος και στην μετάδοση του από γενιά σε γενιά, ανατρέφοντας τα παιδιά της ως γνήσιους συνεχιστές της Φυλής της».
Ο ρόλος και η μέγιστη αποστολή της γυναίκας στην Λαϊκή-Εθνικιστική πολιτεία.
«Η υποτιθέμενη ωστόσο απελευθέρωση της γυναίκας σήμερα όχι μόνο έχει στρέψει την γυναίκα στην εξ ανάγκη ενασχόληση με την εργασία αλλά ταυτόχρονα την έχει αποπροσανατολίσει από την πραγματική ουσία του ρόλου της που είναι η μητρότητα . Η μητρότητα είναι η Ιερή υποχρέωση που αναλαμβάνει η γυναίκα, να φέρει στον κόσμο τα νέα βλαστάρια στον κορμό της φυλής ώστε να γίνει η γέφυρα που θα ενώσει μέσω του παρόντος το παρελθόν και το μέλλον. Η μητρότητα είναι ο θαυμάσιος και ευγενικότερος όλων των προορισμών που επιτελεί η γυναίκα επί της γης».
Ολοκληρώνοντας, θα αρκεστούμε να πούμε με απλά λόγια πως η γυναίκα θα χαίρει πάντοτε τον σεβασμό του Εθνικιστικού κινήματος της Πατρίδας μας λαμβάνοντας μια ξεχωριστή θέση στην πρώτη γραμμή των Εθνικών αγώνων. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν δε πως καθήκον της πολιτείας είναι να την προστατεύει από τα διάφορα ψευτοσυνθήματα των νεοταξών ( μαρξιστών-φιλελεύθερων), προσφέροντας της ηθικά και οικονομικά κίνητρα δια να εκτελεί την Θεία αποστολή που έχει, την Μητρότητα.
Σκοπός του παρόντος κειμένου είναι να τιμήσει τις Ελληνίδες γυναίκες αλλά κυρίως τις συναγωνίστριες και μητέρες της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
Α.Γ.
