Η κυβέρνηση μιλάει για πόλεμο. Τα στελέχη της έβαλαν φουστανέλα και πήραν τα γιαταγάνια. Οι δημοσιογράφοι εκστασιασμένοι παρατηρούν τις καθημερινές μάχες που ρίχνονται τα στελέχη της. Κανένας όμως δεν αναρωτιέται ποιοι είναι οι στρατιώτες του Έθνους που δίνουν αυτή την μάχη. Κανένας κυβερνητικός δεν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του πολέμου. Ακόμα και μεταξύ τους μιλάνε εξ αποστάσεως με τηλεδιασκέψεις. Οι οπλίτες στα χαρακώματα αυτού του πολέμου είναι ο ιατρικός και παραϊατρικός κόσμος στα νοσοκομεία αλλά και οι ιατροί στα ιατρεία της γειτονιάς.
Οι τελευταίοι για άλλη μία φορά δίνουν την μάχη για την δημόσια υγεία στην πρώτη γραμμή. Και για άλλη μία φορά είναι ολομόναχοι. Τα ιατρεία των ελευθέρων επαγγελματιών ιατρών, κλινικών και κλινικοεργαστηριακών παραμένουν ανοικτά. Λειτουργούν με δικό τους κόστος, πληρώνοντας ακριβά τα δυσεύρετα μέτρα ατομικής προστασίας. Είναι ανοικτά με μείωση του τζίρου τους 80% δίνοντας προτεραιότητα στα επείγοντα περιστατικά. Χιλιάδες περιστατικά δεν καταλήγουν στα νοσοκομεία αποσυμφορίζοντάς τα και μειώνοντας τις πιθανότητες μετάδοσης του ιού στα πολυσύχναστα ΤΕΠ. Χιλιάδες πολίτες παίρνουν οδηγίες όλο το 24ωρο, δωρεάν. Έτσι δεν χρειάζεται να πάνε στο νοσοκομείο και ενημερωμένοι όντας περιορίζεται ο πανικός τους.
Η κυβέρνηση, που κάποιοι εθελοτυφλώντας έσπευσαν να εκθειάσουν, αδιαφορώντας για τους ιατρούς πρώτης γραμμής άμυνας κατά της επιδημίας, δεν τους περιέλαβε στα μέτρα βοήθειας για τους κλάδους ελεύθερων επαγγελματιών που επλήγησαν από την επιδημία.
Μας καλούν να παραμείνουμε στο πόστο μας, κρατώντας ανοικτές τις δομές ΠΦΥ, με προσωπικό κόστος και κίνδυνο της υγείας. Έξοδα τα ίδια και περισσότερα, έσοδα ελάχιστα.
Οι φορολογικές, μισθολογικές, ασφαλιστικές και επαγγελματικές υποχρεώσεις συνεχίζονται. Καμία βοήθεια, ούτε καν αυτό το επίδομα των 800 ευρώ. Βλέπουμε ότι η οργή ξεχειλίζει συνάδελφοι. Για άλλη μία φορά μία Ελληνική κυβέρνηση σας αφήνει στο έλεος της τύχης. Μετά το τέλος της κρίσης υγείας θα πρέπει να αναθεωρήσετε την στάση σας απέναντι σε αυτούς που τόσα χρόνια υποστηρίζετε, αλλά ποτέ σε καμιά κρίση δεν σας βοήθησαν.
Παναγιώτης Κελεπούρης
Για τους Ιατρούς του Ελληνισμού