Σχεδόν κανείς δεν πρέπει να πρόσεξε ότι η 177η επέτειος από τον θάνατο του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη συνέπεσε χρονικά με μία τουλάχιστον άστοχη και ασεβή δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Με στόμφο προερχόμενο απ’ τον κοσμοπολίτικο αέρα του Χάρβαρντ, που διαμόρφωσε την ιστορική και ιδεολογικοπολιτική συνείδησή του, ο νυν πρωθυπουργός της Χώρας δήλωσε ότι η Ελλάδα μετατράπηκε από «μια μικρή οθωμανική επαρχία σε ένα κράτος πρότυπο της Βαλκανικής». Το γεγονός δε ότι η διαπίστωσή του αυτή έγινε κατά την διάρκεια ομιλίας του στην εκδήλωση «Πρωτοβουλία 1821-2021» κάνει ακόμη πιο ανιστόρητα πρόστυχο και αντεθνικά χυδαίο το όλο σκηνικό.
Τόσο ο Μητσοτάκης όσο και οι υπόλοιποι όμοιοί του στο «Συνταγματικό τόξο» αποδεικνύουν, όποτε τους δίνεται η ευκαιρία, ότι δεν έχουν Εθνική Παιδεία, δεν διαθέτουν Εθνική Συνείδηση, δεν προορίζουν κανένα ευοίωνο θετικό μέλλον για το Έθνος των Ελλήνων. Γι’ αυτό και η διατύπωση-διαπίστωση του φανατικού φιλελεύθερου Μητσοτάκη έρχεται να «κουμπώσει» με τις γνωστές εθνομηδενιστικές θεωρίες, ότι στην πραγματικότητα το 1821 περισσότερο υπήρχε μια αποσχιστική τοπικιστική ανταρσία παρά μια Εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση. Τι σύμπτωση που η θεωρία αυτή αποτελεί και την επίσημη ιστορική διακήρυξη των τούρκων… Ουσιαστικά, τα λεγόμενα Μητσοτάκη αποτελούν μια σύγχρονη διακήρυξη υποτέλειας και ενδοτισμού σε πολυεθνικά-πολυπολιτισμικά σχήματα που λειτουργούν ως οργανικά σημεία της παγκοσμιοποίησης και του αεθνισμού.
Πόσο αντίθετα στα λεγόμενα Μητσοτάκη ακούγονται τα όσα είχε πει ο «Γέρος του Μοριά», στον μνημειώδη λόγο του στην Πνύκα, το 1838. Τότε, που η πιο εμβληματική μορφή της Ένοπλης Εθνεγερσίας του 1821 έλεγε ότι «Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλιοί Έλληνες, από τους οποίους και εμείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο», διατρανώνοντας έτσι και αυτός την Φυσική και Αναλλοίωτη Συνέχεια των Ελλήνων στο πέρασμα των αιώνων. Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου τυχαίο το ότι οι σημερινοί ελληνόφωνοι έμμεσοι απόγονοι του Νενέκου εξαφανίζουν τον Κολοκοτρώνη (αλλά και τους υπόλοιπους Αγωνιστές της Επανάστασης) και το έργο του από την ιστορική μελέτη και επίδραση, ακριβώς επειδή αυτό είναι που πιστοποιεί την αυθεντικά Εθνική Ταυτότητα του Έπους του 1821.
Η Εθνεγερσία του 1821, ως Παλλαϊκός Εθνικός Αγώνας και συνέχεια αρκετών προηγούμενων αποτυχημένων ξεσηκωμών για την Ελευθερία και την Αναγέννηση της Ελλάδας, αποτελεί ενοχλητικό «αγκάθι» για τις διεθνιστικές και κοσμοπολίτικες ιδεοληψίες που, ως σύγχρονοι Προκρούστες, ετοιμάζουν τον εθνικό και ιστορικό ακρωτηριασμό μας… Ο «Γέρος του Μοριά» ήταν και παραμένει η Αρχετυπική Μορφή της Εθνολαϊκής Ενότητας που αποτελεί το Λειτουργικό Υπόβαθρο του Εξεγερτικού Φρονήματος των Ελλήνων ανά τους Αιώνες.
Η «εξαφάνιση» των μηνυμάτων του από άεθνους θεσμικούς φορείς, τύπου «Πρωτοβουλία 1821-2021», εκφράζει την κεντρική συστημική στρατηγική του ύπουλα επιχειρούμενου εθνικού αποχαρακτηρισμού μας. Η εθελοδουλία και οι «τεμενάδες» έναντι του νέο-οθωμανισμού απαιτεί την πλήρη απαξίωση της Γνήσιας Ελληνικής Συνείδησης, που προέταξε ως επιτακτική ανάγκη το περίφημο «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους», όταν τα ασκέρια του Ιμπραήμ ξεκλήριζαν τον Μοριά. Για την διεθνιστική αριστερά και την κοσμοπολίτικη δεξιά το Έθνος δεν είναι τίποτα άλλο από ένα απλό γρανάζι σε μια παγκόσμια μηχανή παραγωγής κέρδους.
Επομένως, η ιστορική μνήμη πρέπει να εξαλείφει κάθε ίχνος Εθνικής Αυτονομίας και Συνείδησης, εναρμονιζόμενο σε μια κουλτούρα πολυεθνικού και πολυπολιτισμικού «χυλού», με απλό οικονομικό χαρακτήρα και σύνθετο παγκοσμιοποιητικό ιδεολογικό οικοδόμημα. Ακολουθώντας αυτό ακριβώς το οικοδόμημα, ο Μητσοτάκης ήταν απολύτως σαφής στα λεγόμενά του όταν έλεγε ότι από τις διεργασίες του 1821 αυτό που προέκυψε ήταν «ένα κράτος πρότυπο της Βαλκανικής» με μια «κοινωνία δεκτική σε κάθε καινοτομία και έτοιμη για κάθε νέο στοίχημα».
Είναι ολοφάνερο ότι ο Μητσοτάκης δεν δύναται να αντιληφθεί τι πραγματικά εκφράζει το 1821 και τι καλείται ο ίδιος, από το θεσμικό πόστο που κατέχει, να υπερασπιστεί, να καλλιεργήσει, να προωθήσει. Η όλη αντίληψή του εξαντλείται στην υλική ευημερία των οικονομικών δεδομένων ενός κρατιδίου, το οποίο άνετα θα μπορούσε να έχει ως κατοίκους και πολίτες του μη Έλληνες το Γένος, αρκεί αυτοί να κερδίζουν κάθε «στοίχημα» και να είναι άτομα με νοοτροπία «δεκτική» στο δημοσιονομικό του σύστημα. Μπορεί ο Κολοκοτρώνης, μιλώντας από τα βάθη της Ελληνικής Ψυχής του, να προέτρεπε τους νέους της εποχής του «Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο», αλλά ο Μητσοτάκης αντιλαμβάνεται τα πάντα μιλώντας με γλώσσα τυποποιημένου μάνατζερ, «γιάπη» και «γκόλντεν μπόι», λες και αναφέρεται σε κερδοφόρα εταιρία κολοσσό τύπου… Siemens.
Ευρισκόμενοι σε αντιλήψεις διαμετρικά αντίθετες, ο Κολοκοτρώνης έσωσε την Πατρίδα στα Δερβενάκια, κράτησε ζωντανή την Ελπίδα και ανύψωσε το Ηθικό στις δύσκολες στιγμές της εισβολής του Ιμπραήμ. Αντιθέτως, ο Μητσοτάκης αποτελεί έναν ακόμη τεχνοκράτη απόφοιτο του Χάρβαρντ που «τζογάρει» πολιτικά την Πατρίδα και τον Λαό, κάνοντας πράξη τα όσα του δίδαξαν οι ανάλγητοι καθοδηγητές του. Η κατεύθυνση του δείκτη του χεριού του αγάλματος του Κολοκοτρώνη δείχνει την κατεύθυνση πορείας που (και) σήμερα πρέπει να πάρει το Ελληνικό Έθνος!
ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
