Προσφάτως το Eurogroup, απεφάσισε να προχωρήσει σε «πακέτο» οικονομικών μέτρων, ώστε να στηρίξει τα κράτη μέλη της Ε.Ε. στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν την επιδημία του νέου κορονοϊού.
Έτσι ο Μάριο Σεντένο, πρόεδρος του Eurogroup και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ), ανακοίνωσε ένα δημοσιονομικό «πακέτο», ίσο με το 1% του ΑΕΠ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως πακέτο στήριξης. Επίσης είπε πως, τα μέτρα που αφορούν παροχή εγγυήσεων από τα κράτη σε τράπεζες και επιχειρήσεις, αλλά και την προσωρινή παύση των πληρωμών φόρων και ασφαλιστικών εισφορών, θα φθάσουν στο 10% του ΑΕΠ.
Ειδικότερον για την Ελλάδα, το Eurogroup… «καλωσόρισε την πρόοδο της χώρας στις μεταρρυθμίσεις» και υπογράμμισε ότι το πρωτογενές πλεόνασμα του 2019 έφθασε το 4% του ΑΕΠ τονίζοντας ότι στην Ελλάδα θα δοθεί η αναγκαία ευελιξία, για να εφαρμόσει μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης.
Γενικότερα, οικονομικοί κύκλοι τονίζουν πως το ΕΜΣ έχει την δυνατότητα να παρέχει δάνεια ύψους μέχρι και 400 δις, αλλά πάντα σε σχέση με αυστηρά δημοσιονομικά κριτήρια.
Όμως είναι πλέον ξεκάθαρη η διάθεση της Ε.Ε. να ανοίξει τις διαδικασίες χρηματοδότησης και στήριξης όλων των κρατών μελών, ώστε η τρομερή κρίση υγείας να μην πλήξει καίρια και την οικονομία.
Κάτι τέτοιο κατ’ αρχήν είναι ευπρόσδεκτο. Και λέμε “κατ’ αρχήν” διότι οι διάφοροι κύκλοι που “παρέχουν χρήματα”, μέχρι σήμερα δεν μας έχουν πείσει πως, δεν κερδοσκοπούν πάνω στις κρίσεις.
Στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) διοχέτευσε 1,5 τρισ. δολάρια υπό μορφήν άτοκου δανείου στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης για να αντισταθμιστούν οι απώλειες του. Μετά από απόφαση του Κογκρέσου θα διοχετευθούν 2,5 τρισ. δολάρια για την καταπολέμηση της κρίσης. Χρήματα τα οποία τυπώνονται από την ιδιωτική και όχι κρατική Fed χωρίς κανένα αντίκρυσμα! Σύμφωνα με οικονομικούς αναλυτές, η αναλογία μεταξύ μέτρων υγείας προς όφελος του πληθυσμού και διοχέτευσης χρήματος προς τους κερδοσκόπους είναι 1:600 στις ΗΠΑ!
Δεν θα μας προξενεί λοιπόν καμία εντύπωση εάν, (όταν με το καλό ξεπεραστεί η κρίση), διάφορες χώρες και κυρίως η χώρα μας, θα βρίσκονται ευγνωμονούσες μεν που δεν καταστράφηκαν απολύτως, αλλά βεβίως και περισσότερο χρεωμένες. Και κανείς δεν είναι σε θέση σήμερα, εν μέσω σοβαροτάτης κρίσεως να διαπραγματευθεί τους όρους του νέου δανεισμού της …… «σωτηρίας».
Επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι, η ευχέρεια του ΕΜΣ να προβεί σε τόσο ισχυρές χρηματοδοτήσεις, διαβασμένη αντίστροφα, μας προκαλεί ερωτηματικά για την γενικοτέρα δυστοκία ρευστότητος στην Ευρωζώνη.
Αφού δηλαδή υπάρχει μεγάλη δυνατότης χρηματοδοτήσεως, γιατί άραγε πρέπει να είναι τόσο «σφικτή» η πολιτική δανεισμού των χωρών που αντιμετώπισαν οικονομική κρίση την τελευταία δεκαετία, με αποτέλεσμα την αδιάκοπη δυστυχία των λαών τους σε επίπεδο καθημερινότητας;
Γιατί δηλαδή τόσο πεισματικά, επικρατεί η πολιτική του «πολύ σκληρού ευρώ», αφού τελικά με την χαλάρωση κάποιων δημοσιονομικών μέτρων, θα μπορούσε να ενισχυθεί η ρευστότης, να αυξηθεί το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών και να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση, ευκολότερα και πιο «εύπεπτα».
Μήπως επειδή οι χώρες μέλη που έχουν ισχυρή οικονομία, (πολύ λίγες σε αριθμό χώρες μέλη), κερδοσκοπούν αδίστακτα, πάνω στην οικονομική δυσπραγία, για να μην πούμε δυστυχία των υπολοίπων; Και είναι αυτό άραγε, ένα από τα ευρωπαϊκά ιδεώδη, τα οποία προωθεί η Ε.Ε.;
Κρίσιμο σημείο αποτελεί επίσης ότι, η ηγεσία της Ε.Ε. καθυστέρησε πολύ να λάβει κάθε είδους μέτρο. Είτε αυτό είναι καθαρά ιατρουγειονομικού τύπου, είτε είναι οικονομικό. Ήδη από τον Ιανουάριο, η Ε.Ε. χρηματοδότησε με περισσότερα από 50 δις την Κίνα, θέλοντας να την βοηθήσει στην αντιμετώπιση της επιδημίας. Άρα αφού διέθεσε τόσο μεγάλο κονδύλιο, προφανώς είχε πληροφόρηση για τους κινδύνους και τα προβλήματα.
Γιατί άραγε να φτάσουμε στα μέσα Μαρτίου, για να ληφθούν τα αντίστοιχα μέτρα για την Ε.Ε.; Τι συνέβη; Οι μηχανισμοί της Ευρώπης απέτυχαν να κατανοήσουν το εύρος του προβλήματος; Είναι αφελείς; Είναι αναποτελεσματικοί; Είναι πρόχειροι;
Η ζημία που θα επέλθει στα κράτη μέλη από την ολιγωρία αυτήν της Ευρωπαϊκής… «Ηγεσίας», γιατί πρέπει να επιβαρύνει τελικώς τους λαούς; Διότι αυτή η ολιγωρία, σίγουρα θα μεταλλαχθεί -ήδη μεταλλάσσεται- σε πολυποίκιλη καταστροφή, με οικονομικά προβλήματα αλλά και σε προβλήματα υγείας και θανάτους για τους δύσμοιρους Ευρωπαίους πολίτες.
Τελικώς τι νόημα έχει, ποιον πράγματι εξυπηρετεί αυτός ο ογκώδης αλλά δυσκίνητος ευρωπαϊκός μηχανισμός, εάν αποτυγχάνει να προφυλάξει, να υποστηρίξει και εξυπηρετήσει αποτελεσματικώς τους Ευρωπαίους πολίτες ακόμη και σε βασικές ανάγκες, όπως είναι αυτή της έγκαιρης προστασίας από μια γνωστή επιδημία;
Ας μην ξεχνάμε πως, είναι η ίδια Ε.Ε. που επανειλημμένως έχει κατηγορήσει την Ελλάδα για «έλλειψη υποδομών» και για «αρτηριοσκλήρωση» υπηρεσιών. Είναι η ίδια Ε.Ε. που έχει θέσει σε επιτήρηση την Ελλάδα, κατηγορώντας την για… αναποτελεσματικό κράτος.
Και ίσως σε μεγάλο βαθμό να έχει δίκιο. Δεν είναι όμως υποκρισία, να πάσχει και εκείνη από τα ίδια προβλήματα για τα οποία κατηγορεί την χώρα μας;
Η Ελλάς σήμερα, μάχεται εναντίον της πανδημίας και ταυτόχρονα μάχεται να υπερασπισθεί τα χερσαία και θαλάσσια σύνορά της από μιαν ασύμμετρη απειλή -όπως πλέον την εχαρακτήρισε και ο Πρωθυπουργός – τουρκικής μεν προελεύσεως αλλά την οποίαν έχει υποθάλψει η Ε.Ε. με την αποτυχημένη «μεταναστευτική» πολιτική της, την ιδεοληψία της για «ανοικτές κοινωνίες» και με την αποτυχημένη εξωτερική πολιτική της στα τουρκικά ζητήματα.
Ακόμη και σήμερα που γράφονται αυτές οι λέξεις, η Ε.Ε. αρνείται να ιδεί και να εκφράσει καθαρά την αλήθεια, ενώ μετά βίας στηρίζει την Ελλάδα στον αγώνα αυτό. Και προφανώς δεν το πράττει , ώστε να μην αποδεχθεί τις όντως τεράστιες ευθύνες του ευρωπαϊκού μηχανισμού για τα λάθη αυτά.
Τι έρχεται λοιπόν σήμερα η Ε.Ε. να κάνει, ασθμαίνουσα και… «καταϊδρωμένη»; Να προσθέσει στους Έλληνες πολίτες (και όχι μόνον) οικονομική μεν στήριξη αλλά με πολύ μεγάλο, (πιθανότατα δυσβάστακτο) κόστος. Υπάρχει μια αντίστοιχη σοφή παροιμία που λέμε στην Πατρίδα μας: «να σε κάψω Γιάννη να σ’ αλείψω λάδι».
Αρκεί λοιπόν, έως εδώ. Η πολυδιαφημιζόμενη «Ευρωπαϊκή Αλληλεγγύη» πρέπει επιτέλους να εφαρμοσθεί και για τους… Ευρωπαίους πολίτες.
Οι Ηγέτες της Ε.Ε. πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να ζητήσουν συγγνώμη από τους λαούς και να λάβουν όλα τα αναγκαία δραστικά μέτρα προστασίας της υγείας, των συνόρων αλλά και της οικονομικής ευημερίας των Ευρωπαίων πολιτών.
Προφανώς η «ευρωπαίκή Ένωση» των τραπεζών, των funds και του οικουμενικού πολυπολιτισμικού «ανθρωπισμου» έχει αποτύχει, παρά τις προκατασκευασμένες ζητωκραυγές των πολυτοκρατικών κύκλων που την λυμαίνονται. Ώρα για την Ευρώπη των Λαών και των Πατρίδων!
Αθανάσιος Κωνσταντίνου