Πριν 199 χρόνια, τον Μάρτιο του 1821, το γένος των Ελλήνων ζούσε τις πρώτες ελεύθερες του ώρες μετά από μία μακρά περίοδο σκλαβιάς, δυστυχίας, θρησκευτικής φιμώσεως και εθνικού ραγιαδισμού.
Οι πρωταγωνιστές της εθνεγερσίας δεν ήταν διάσημοι γιατί τότε δεν υπήρχαν τηλεπαιχνίδια και life style μεσημεριάτικες εκπομπές. Οι πιο πολλοί από τους ήρωες μας δεν γνώριζαν γράμματα και ίσως ούτε καν την ιστορία της πατρίδας τους αλλά διατηρούσαν τις παραδόσεις του γένους, θαύμαζαν τα μνημεία των προγόνων τους και ήταν υπερήφανοι που ήταν Έλληνες. Η Αγιά Σοφιά, ο Παρθενώνας, η Επίδαυρος, οι Δελφοί κ.λ.π. ήταν η βαριά κληρονομιά των πατεράδων τους και ένοιωθαν μεγάλη την ευθύνη τους τόσο απέναντι στην ιστορία όσο και απέναντι στις γενιές που έρχονταν.
Γνώριζαν ότι ο αγώνας τους ήταν άνισος, ότι διακινδύνευαν την ζωή τους και ότι από την ποθούμενη επιτυχία δεν θα γίνονταν ούτε εκατομμυριούχοι ούτε πρωτοσέλιδα σε περιοδικά. Απλά θα ζούσαν ελεύθεροι.
Πίστευαν βαθιά στον Θεό και ένοιωθαν μέσα τους να κυκλοφορεί το ίδιο αίμα με το αίμα των Μαραθωνομάχων, των Αλεξανδρινών στρατιωτών και των υπερασπιστών της Βασιλεύουσας. Ήσαν – αν και γνώριζαν τους κινδύνους και την τύχη που θα είχαν αν έπεφταν στα χέρια του βαρβάρου κατακτητή.
Πήγαιναν να θυσιασθούν χωρίς προσκλητήριο στρατεύσεως, χωρίς αναβολές λόγω σπουδών και χωρίς να γνωρίζουν τι θα πει «αντιρρησίας συνειδήσεως». Γνώριζαν ότι οι μάχες κερδίζονται με το ψυχικό σθένος, την πίστη στον Θεό και στο Δίκαιο και όχι με το μέγεθος των κανονιών και τον αριθμό των ντουφεκιών.
Σήμερα 199 χρόνια μετά, πετυχημένος θεωρείται ο παίκτης της σαπουνόφουσκας, έξυπνος αυτός που δεν υπηρετεί την πατρίδα και σύγχρονος νέος είναι αυτός που αρνείται την συμμετοχή στην παρέλαση, που βρίζει την Αστυνομία, που καταστρέφει τα γήπεδα και τις περιουσίες των μικρο-εμπόρων.
Αυτοαποκαλούνται «προοδευτικοί» όσοι θεωρούν την Σημαία απλά ένα κομμάτι πανί και ηρωποιούνται όχι αυτοί που έχυσαν το αίμα για να την κρατήσουν υψηλά στον ιστό του Λευκού Πύργου και του Παρθενώνα, αλλά αυτοί που την καίνε και την ποδοπατούν. Οι Διευθυντές των σχολείων είναι «ελεύθεροι» να επιλέξουν αν θα κάνουν προσευχή και έπαρση της Σημαίας. Αν θέλουν… και ευτυχώς σχεδόν στο σύνολο τους μέχρι σήμερα οι διευθυντές θέλουν.
΄Ισως αν ξαναζούσαμε σήμερα τις μέρες του ’21 όλα να ‘τανε καλύτερα χωρίς τις «ανεξάρτητες» επιτροπές, χωρίς παρατηρητήριο του Ελσίνκι, χωρίς χρηματιστήρια, χωρίς διαπλοκές, χωρίς κουκουλοφόρους, χωρίς σαπουνόφουσκες και σίγουρα με περίσσεια ανθρωπιάς παρά μόνο αγάπη για το σκλαβωμένο Έθνος.
Ου ποιήσομαι περί πλείονος το ζήν της Ελευθερίας. (Λυκούργος κατά Λεωκράτους, 81)
Δεν θα θεωρήσω ανώτερη την ζωή από την Ελευθερία.
Τσούγκας Ματθαίος – Καθηγητής του ΑΠΘ