Η κρίση που δημιούργησε ο κορωναϊός συνεχίζεται και ταυτόχρονα γίνονται σαφείς αναντιστοιχίες μεταξύ του κινδύνου του ιού και των μέτρων που λαμβάνονται για να τον περιορίσουν. Αυτές οι αναντιστοιχίες δημιουργούν αμφιβολίες για την επίσημη παρουσίαση της πανδημίας και εγείρουν ερωτήματα στην σκεπτόμενη κοινωνία. Η μείωση των δικαιωμάτων του πολίτη, η σκόπιμη δημιουργία μαζικής ανεργίας σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας και το άνοιγμα της στρόφιγγας του χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες, πέραν των ερωτηματικών, προκαλούν ζημιές που άνευ αμφιβολίας θα έχουν σοβαρές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες.
Δυο σοβαρά ερωτήματα που εγείρονται είναι: Δεν ενδιαφέρεται η κυβέρνηση για μια ομαλά λειτουργούσα οικονομία η οποία της δίνει θετικές δημοσκοπήσεις και αυξάνει τις πιθανότητες επανεκλογής, ιδιαίτερα μετά από μια δεκαετία μνημονίων; Γιατί η κυβέρνηση θέτει εσκεμμένα σε ύφεση την εθνική οικονομία;
Η επίσημη απάντηση σε αυτά τα δυο ερωτήματα είναι: Αυτό γίνεται για να προστατευτεί η υγεία του πληθυσμού από την πανδημία του Covid-19, απάντηση με την οποία συμφωνούν όλα τα κόμματα του λεγόμενου συνταγματικού τόξου. Όμως αν η κυβέρνηση και οι προκάτοχοι της ενδιαφέρονται τόσο πολύ για την υγεία μας, τότε γιατί τα τελευταία χρόνια απαξίωσαν συστηματικά τα συστήματα υγείας και επιδείνωσαν δραστικά την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη; Υπάρχει λοιπόν ένας άλλος, βαθύτερος λόγος για την συμπεριφορά της κυβέρνησης και γενικότερα των πολιτικών. Η συμπεριφορά αυτή δεν έχει σχέση με την πανδημία, αλλά με το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα που ελέγχεται από τους σιωνιστές πλουτοκράτες.
Αυτό το χρηματοπιστωτικό σύστημα που είναι βασικός πυλώνας του σιωνιστικού καπιταλισμού και κατ’ επέκταση του σιωνιστικού ιμπεριαλισμού κατευθύνεται τα τελευταία χρόνια προς την συντριβή του. Οι πολιτικοί που υπηρετούν αυτό το σύστημα δεν μπορούν πλέον να το αλλάξουν ή να το εκσυγχρονίσουν, καθώς το σύστημα έχει σταματήσει να ελέγχεται εδώ και καιρό, είναι σταθερά στα χέρια μιας ολιγαρχικής μειονότητας. Αυτή η ολιγαρχία πλουτοκρατών που στην τραπεζική κρίση του 2008 ήταν κλινικά νεκρή, κατάφερε να επιβιώσει με την βοήθεια των κεντρικών τραπεζών, καθώς με τα τρισεκατομμύρια δολάρια που έθεσαν οι κεντρικές τράπεζες με πολύ ευνοϊκούς όρους στην διάθεση αυτής της μειονότητας απορρόφησαν τα μεγαλύτερα τμήματα της παγκόσμιας και εθνικής οικονομίας, συμπεριλαμβανομένων των χρηματοπιστωτικών αγορών.
Ωστόσο τις τελευταίες εβδομάδες αυτή η σιωνιστική ολιγαρχία βρίσκεται σε υπαρξιακή δυσκολία, καθώς η απότομη πτώση της τιμής του πετρελαίου, η καταβαράθρωση των χρηματιστηρίων και των χρηματιστηριακών παραγώγων την κατηφορίζει στον 8ο κύκλο της κόλασης του Δάντη.
Οι κεντρικές τράπεζες, όπως και το 2008, προσπάθησαν αμέσως να τους σώσουν, ανοίγοντας τις στρόφιγγες του χρήματος και πραγματοποιώντας την μεγαλύτερη ανακατανομή πλούτου που συνέβη στην ανθρώπινη ιστορία, μια ανακατανομή από κάτω προς τα πάνω με την συμπαιγνία των εθνικών κυβερνήσεων, όπως της κυβέρνησης της Ελλάδας.
Αλλά αυτή η προσπάθεια των κεντρικών τραπεζών δεν πρόκειται να εμποδίσει την κατάρρευση του σημερινού συστήματος. Τα κεφάλαια που παρέχονται στους πλουτοκράτες από το κράτος έρχονται σε αντίθεση με την εξέλιξη των γεγονότων. Μια εξέλιξη που θα σηματοδοτηθεί από τεράστια ανεργία και περικοπή μισθών, απολύσεις ακόμη και δημοσίων υπαλλήλων και την καταστροφή μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Αυτό σημαίνει ότι η κοινωνία μας κατευθύνεται προς μια ιστορική σύγκρουση, μια σύγκρουση μεταξύ των υπερ-πλουσίων και της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού.
Αν λάβουμε υπόψη τους αριθμούς, τότε είναι προφανές ποιος θα νικήσει σε αυτή την σύγκρουση. Όμως την νίκη δεν την καθορίζει πάντα η πλειοψηφία. Στην κοινωνία μας δεν μετράνε πάντα οι πλειοψηφίες, αλλά το χρήμα και η οικονομική δύναμη. Τουτέστιν η σιωνιστική πλουτοκρατία και οι υποτακτικοί της για να διασωθούν βασίζονται σε έναν σύμμαχο: Στην μίσθαρνη κυβερνητική πολιτική.
Η κυβέρνηση οικοδομώντας πάνω στα θεμέλια της πανδημίας δημιουργεί καταστάσεις υστερίας. Με το σκεπτικό ότι θέλει να αποτρέψει τους «ιππότες της Αποκάλυψης», υποστηρίζει τους πλουτοκράτες και δίνει ψίχουλα στον δοκιμαζόμενο λαό, ο οποίος γίνεται φτωχότερος. Η εστίαση της δεν αφορά την υγεία του λαού αλλά την σωτηρία του σιωνιστικο-καπιταλιστικού συστήματος και μιας μικρής μειοψηφίας.
Η ιστορία δεν σου χτυπά πολλές φορές την πόρτα, είναι η στιγμή που θα διαβούμε το κατώφλι μιας νέας περιόδου, ο σιωνιστικός καπιταλισμός βρίσκεται λίγο πριν από μια τρομακτική ήττα, φτάνει να το πιστέψουμε και να αγωνιστούμε. Ας αντιδράσουμε όχι για την πρόοδο μας, αλλά για την στοιχειώδη επιβίωση μας. Ακόμη και αν δεν θέλαμε να αντιδράσουμε, θα αναγκαστούμε εξ αιτίας των βασικών μας αναγκών. Ας κάνουμε λοιπόν τα πράγματα δύσκολα για τους σιωνιστές τυράννους της πατρίδας μας και αυτού του κόσμου.
Γ. ΛΙΝΑΡΔΗΣ
