Στην χώρα μας μέχρι και σήμερα τα καταστήματα λιανικής είναι υποχρεωτικά κλειστά.οι συνέπειες της κρίσης αυτής έχει ήδη οδηγήσει σε τεράστιες απώλειες εσόδων και σε άμεση βαθιά ύφεση στην αγορά.
Στο κομμάτι όμως της οικονομικής ενίσχυσης των υγειών επιχειρήσεων, υπάρχουν τεράστια κενά, όπου αν δεν καλυφθούν άμεσα, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε μια άνευ προηγουμένου οικονομική καταστροφή, με μαζικές απώλειες θέσεων εργασίας και κλεισίματα επιχειρήσεων που δεν χρωστούσαν ποτέ τους και βασίζονταν εδώ και ολόκληρες δεκαετίες, για την αποπληρωμή των υποχρεώσεων τους, στα χρήματα που έβγαζαν δουλεύοντας.
Τα λεγόμενα «οριζόντια μέτρα», μπορεί σαν όρος να ακούγεται αρκετά δίκαιος, αλλά επί της ουσίας, είναι το εντελώς αντίθετο.
Σε μια τέτοια κρίση, δεν υπάρχει «οριζόντια επιβίωση».
Δεν γίνεται να μην υπάρχει – υπάρξει το εργαλείο, που θα επιτρέπει στην κυβέρνηση να κρίνει σε μεγάλο βαθμό, το πόσο πλήττεται η κάθε επιχείρηση και έτσι η βοήθεια που θα της παρέχει να είναι ανάλογη του προβλήματος.
Το διακύβευμα είναι πως αν δεν παρθούν γενναίες αποφάσεις οι επιχειρήσεις αυτές δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν.
Η επιστροφή της προκαταβολής φόρου και ΦΠΑ θα βοηθήσει άμεσα στην ταμειακή ρευστότητα κάθε επιχείρησης.
Όταν αναφερόμαστε στην επιστροφή της προκαταβολής φόρου, δεν εννοούμε κάποιο δάνειο και μάλιστα υπό προϋποθέσεις.
Αναφερόμαστε σε ολική επιστροφή αυτούσιας της προκαταβολής φόρου για την τρέχουσα χρήση, η οποία αναμένεται να είναι από άποψη τζίρου, η χειρότερη εδώ και δεκαετίες. .
Απαραίτητη είναι επίσης η άμεση επιστροφή του πιστωτικού ΦΠΑ από τη χρήση του 2019.
Επίσης κρίνεται αναγκαία η μεταφορά ΟΛΩΝ των υποχρεώσεων (ασφαλιστικών, φορολογικών και δανειακών) των μηνών Μαρτίου, Απριλίου και Μαΐου, για τους ίδιους μήνες της επόμενης όμως χρονιάς.
Αν η χρονιά χαθεί εξολοκλήρου, το ίδιο πρέπει να συμβεί και για τις υποχρεώσεις των επόμενων μηνών, δηλαδή Ιουνίου, Ιουλίου και Αυγούστου.
Το ταμείο παραμένει ίδιο και απλά συσσωρεύονται οι υποχρεώσεις.
Αν υποθέσουμε (αν και προσωπικά αμφιβάλω έντονα) πως ο οποιοσδήποτε υπάλληλος μπορεί να ζήσει με 800 ευρώ για 45 μέρες (533 ευρώ για ένα μήνα), δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι ίδιοι υπάλληλοι θα πρέπει να συνεχίσουν να πληρώνονται από τις επιχειρήσεις τους επόμενους μήνες.
Μήνες κατά τους οποίους είναι σχεδόν δεδομένο πως δουλειά δεν θα υπάρξει. Τουλάχιστον όχι τον Μάιο ίσως και τον Ιούνιο.
Πως θα ζήσουν λοιπόν όλες αυτές οι οικογένειες; Πως θα πληρώσουν αυτές τις υποχρεώσεις όλες οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις;
Εδώ πάμε στο σημαντικότερο μέτρο στήριξης: εύκολη χορήγηση δανείων κίνησης (χωρίς κανέναν περιορισμό) από τις τράπεζες, έτσι ώστε κάθε υγιής επιχείρηση να έχει την απαραίτητη ρευστότητα να παλέψει για να επιβιώσει τους επόμενους μήνες μέχρι και ΑΝ υπάρξει ξανά τζίρος.
Και για αυτό το μέτρο, πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή ένα εργαλείο που θα επιτρέπει στις τράπεζες να έχουν εικόνα σχετικά με το ποιος πλήττεται περισσότερο και έτσι η βοήθεια να είναι ανάλογη.
Κλείνοντας μακάρι να πρυτανεύσει η λογική και τα μέτρα αυτά κάθε εθνική κυβέρνηση θα πρέπει να τα εφαρμόσει άμεσα ώστε να αποτραπεί η κατάρρευση η εξαφάνιση κάθε Ελληνικής επιχείρησης, δίνοντας τα απαραίτητα εργαλεία.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΝΑΘΑΝΑΗΛΙΔΗΣ
ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ ΑΜΘ
«ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΑΥΓΗ»