Αύριο ξημερώνει στην Πατρίδα μας η 21η Απριλίου, είναι η ιστορική ημέρα που ο Ελληνικός στρατός αναλαμβάνει την διοίκηση της Πατρίδας μας -αναίμακτα- φέρνοντας την ανακούφιση σε ολόκληρο το έθνος- και δικαίως- αφού η τότε πολιτική αστάθεια έφερνε στο κατώφλι του έναν νέο αιματηρό εμφύλιο.
Ένα μέρος του Ελληνικού λαού , το πλέον δοκιμαζόμενο, θα ψιθυρίσει το «Που ‘σαι Παπαδόπουλε». Κάποιοι ίσως πιο τολμηροί θα προβούν σε ανοιχτές (ηλεκτρονικές) δηλώσεις του τύπου «Ένας Λοχίας χρειάζεται», κι ύστερα θα σιωπήσουν πάνω από το πληκτρολόγιο τους βυθισμένοι στην σκέψη πώς το τρίπτυχο «μάσα, μίζα και ρεμούλα» εκθρόνισε το βασικό θεμέλιο του Ελληνικού Έθνους: την Πατρίδα, την Θρησκεία και την Οικογένεια.
Όσοι έχουν συνείδηση απλά θα κοιτάξουν στον καθρέφτη για να εντοπίσουν άμεσα τον ηθικό αυτουργό της καταστροφής που έχει υποστεί η Πατρίδα μας σε οικονομικό, κοινωνικό και πρωτίστως Εθνικό επίπεδο. Όλοι υπόλοιποι απλά, άνηκαν και θα ανήκουν στην κατηγορία των “αγανακτισμένων πολιτών” των καιρών που αναθεματίζουν την μοίρα τους όχι γιατί δεν απαξίωσαν τους πολιτικάντηδες που τους κατέστησαν «γκαρσόνια της Ευρώπης» αλλά διότι δεν κατάφεραν ένα καλό «deal» με το σάπιο καθεστώς της μεταπολίτευσης ώστε κι εκείνοι να αποκτήσουν μια θέση στον Ήλιο…
Ξεπερνώντας αυτήν την τραγική αλλά και συγχρόνως ωμή πραγματικότητα τίθενται δύο βασικά ερωτήματα. Το πρώτο ερώτημα αφορά το εξής σημείο: Tι ήταν τελικά το εγχείρημα ή η στρατιωτική επιχείρηση της 21ης Απριλίου του 1967; Πραξικόπημα ή Επανάσταση;
Το πλαίσιο αυτού του ερωτήματος υφίσταται μία χρόνια διχογνωμία! Των μεν που θέλουν να ξορκίσουν το κακό βιάζοντας κατ ‘εξακολούθηση κάθε διάκριση των εννοιών που αφορούν μια Επανάσταση ή ένα πραξικόπημα και οι δε που θέλουν να τιμήσουν το αναγκαίο εγχείρημα των Συνταγματαρχών που την τελευταία στιγμή ,στην κυριολεξία, εμπόδισαν τον ρεβανσισμό και την τρομοκρατία των Ελληνόφωνων κομμουνιστών.
Αν και η άποψη μας βασίζεται στην αυθεντική Εθνική – πολιτική ιστορία του τόπου μας, ας αφήσουμε να απαντήσει επί τούτου ο επίτιμος Αρεοπαγίτης Χρ. Καθάρειος διευκρινίζοντας την διαφορά ανάμεσα στο Πραξικόπημα και την Επανάσταση. Τονίζοντας λοιπόν πως: «Το Πραξικόπημα θα πει Επανάσταση εκ των άνω, ενώ Επανάσταση είναι εξέγερση εκ των κάτω».
Τουτέστιν, το πραξικόπημα κατέχει την μορφή επαναστάσεως αλλά επί της ουσίας διαφέρει από την Επανάσταση διότι η ανατροπή γίνεται από αυτούς που κατέχουν την εξουσία μιας χώρας. Παρόμοιο εν ολίγοις με αυτό που συνέβη στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του έτους 2015 με τον τότε πρωθυπουργό της χώρας μας (Αλέξη Τσίπρα) να γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του (με τις λιωμένες σόλες) το υπερήφανο ΟΧΙ του Ελληνικού Λαού για να μην χαλάσει την καρδιά των αφεντάδων του και προφανώς την πολιτική του καριέρα…
Το δεύτερο και τελευταίο ερώτημα που απασχολεί το παρόν άρθρο είναι το παρακάτω: Tι ήταν τελικά ο πρωτεργάτης της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου του 1967, Γεώργιος Παπαδόπουλος; Ένας αδίστακτος δικτάτορας ή ένας μεγάλος ηγέτης και χτίστης ενός Εθνικού κράτος; Σε αυτό το ερώτημα ύστερα από 46 χρόνια μεταπολίτευσης οφείλει να απαντήσει σύσσωμος ο Ελληνικός λαός.
Όποια κι αν είναι η απάντηση, εμείς από πλευράς μας ως συνειδητοί Εθνικιστές θα απαντήσουμε λακωνικά λέγοντας πως, ο κάθε λαός έχει και τον ηγέτη που του αξίζει (κι ο νοών νοείτω).
Η εξαετία του Γεωργίου Παπαδόπουλου ανήκει πλέον στον παρελθόν της νεωτέρας Ελληνικής ιστορίας. Για τους Έλληνες υπήρξε μια χρυσή περίοδος και για τους ανθέλληνες μια μαύρη εποχή διότι είδαν τους «σκοπούς» τους να σαρώνονται από τις ερπύστριες των αρμάτων μάχης.
Η Χρυσή Αυγή φυσικά κι αναγνωρίζει το Εθνικό και πραγματικά κοινωνικό έργο του κάθε Έλληνα ηγέτη που πρόσφερε τις υπηρεσίες στο Έθνος του όχι μόνον πολιτικώς αλλά πρωτίστως στο πεδίο των μαχών για να διατηρήσουν ακμαίο το υπέρτατο και ζωτικό αγαθό της Πατρίδας μας, την Ελευθερία. Αυτό όμως δεν καθιστά την Λαϊκή και Εθνικιστική παράταξη της Πατρώας γης συνεχιστή είτε της 4ης Αυγούστου ή της 21ης Απριλίου εφόσον εκ του μηδενός έθεσε από την πρώτη στιγμή δικό της ιδεολογικό κριτήριο και κινηματικό προορισμό.
Ξεκαθαρίζουμε όμως πως σε τούτη την πολύ δύσκολη και επικίνδυνη χρονική περίοδο που διανύει η Πατρίδα μας δεν σημαίνει πως ο Ελληνικός Λαός έχει το δικαίωμα να παραμένει άπραγος. Τον καλούμε δε να ολοκληρώσει την πολιτική επανάσταση της 6ης Μαΐου του 2012 προσφέροντας την απαραίτητη πλειοψηφική κοινοβουλευτική δύναμη στον Λαϊκό Σύνδεσμο – ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ (όποτε κι αν τολμήσει το σάπιο καθεστώς εκλογές) για να πάρουμε πίσω αυτό που μας ανήκει – την ΠΑΤΡΙΔΑ μας.
Α.Γ.