34 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την πυρηνική έκρηξη στο Τσερνόμπιλ, η οποία απέδειξε ότι η σοβιετική εκδοχή του ιμπεριαλισμού και της πυρηνικής καταστροφής δεν είχε την παραμικρή διαφορά με την αντίστοιχη αμερικανική.
Ήταν λίγο πριν τη 1:30 το πρωί της 26ης Απριλίου 1986, όταν μια αλυσιδωτή αντίδραση στον τέταρτο αντιδραστήρα του πυρηνικού σταθμού «Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν» στο Τσερνόμπιλ της Ουκρανίας προκάλεσε διαδοχικές εκρήξεις, οι οποίες τίναξαν στον αέρα το ατσάλινο κάλυμμα του αντιδραστήρα, βάρους 1.000 τόνων. Τεράστιες ποσότητες ραδιενεργού υλικού σκορπίστηκαν στην ατμόσφαιρα και μέσω του αέρα μεταφέρθηκαν στις γύρω περιοχές με πολύ γρήγορους ρυθμούς.
Δύο ημέρες αργότερα, στις 28 Απριλίου, σουηδικοί σταθμοί παρατήρησης άρχισαν να καταγράφουν αφύσικα υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας. Οι Σουηδοί ζήτησαν πληροφόρηση και σαφείς εξηγήσεις, γεγονός το οποίο ανάγκασε τις σοβιετικές Αρχές να μιλήσουν για «μικρό ατύχημα»! Όσο, όμως, περνούσαν οι ώρες και οι μέρες και έρχονταν στο φως στοιχεία από το ατύχημα ο πανικός μεγάλωνε, ενώ ταυτόχρονα ξεδιπλωνόταν σ΄όλο του το εύρος το τεράστιο ψέμα των σοβιετικών ιμπεριαλιστών.
Την ώρα που σημειώθηκε η έκρηξη, στο εργοστάσιο βρίσκονταν περίπου 200 εργαζόμενοι, ενώ 237 άνθρωποι υπέφεραν από οξείας μορφής μόλυνση από ραδιενέργεια, από τους οποίους οι 31 πέθαναν το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα από τις συνέπειες του ραδιενεργού ατυχήματος. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν πυροσβέστες και διασώστες, οι οποίοι ήρθαν σε άμεση επαφή με την ραδιενέργεια.
Συνολικά 135.000 άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την περιοχή. Μάλιστα, από το 1986 μέχρι σήμερα υπολογίζεται ότι έχουν χάσει την ζωή τους πάνω από 25.000 στρατιώτες και πολίτες από περιοχές της Πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Εκτός, όμως, από τις «Δημοκρατίες» της πρώην ΕΣΣΔ επλήγησαν, λιγότερο ή περισσότερο, με την μεταφορά ραδιενεργών ισοτόπων και άλλες χώρες. Ανάμεσά τους και η Ελλάδα, καθώς μέρος του ραδιενεργού νέφους από το Τσερνόμπιλ έφτασε και στην Χώρα μας, επηρεάζοντας κυρίως την Θεσσαλία και την Βόρεια Ελλάδα.
Για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεώτεροι, έχει σημασία να επισημάνουμε το κλίμα που επικρατούσε στην Χώρα μας εκείνες τις ημέρες. Τόσο η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όσο και το ΚΚΕ (ιδίως αυτό) ήθελαν το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ να περάσει στα αθόρυβα και από εκεί στο παρελθόν, στις βολικές ασήμαντες και αζήτητες παραπομπές της ιστορικής διαδρομής.
Και όμως, το Τσέρνομπιλ, πέρα από μια ακόμη αποκάλυψη της εγκληματικής φυσιογνωμίας της Σοβιετικής Ένωσης, αποτέλεσε και την ταφόπλακα στο ψευδές οικολογικό προσωπείο του κομμουνισμού. Οι μπολσεβίκοι του Κρεμλίνου διέπραξαν ένα ολέθριο πυρηνικό έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας και προσπάθησαν ανεπιτυχώς να το κουκουλώσουν, μέχρι που οι διαστάσεις του ξέφυγαν από τα όρια της σοβιετικής επικράτειας απειλώντας όλη την Ευρώπη, ανάμεσά της φυσικά και την Ελλάδα.
Στην Χώρα μας, ιδιαίτερη αηδιαστική και εμετική αίσθηση προκάλεσαν οι τοποθετήσεις των εγχώριων σοβιετόδουλων, δηλαδή των «μοσχαριών» του ΚΚΕ και των «προβάτων» της ΚΝΕ. Με τον πλέον προκλητικό τρόπο προσέβαλαν τη νοημοσύνη κάθε σκεπτόμενου Έλληνα, με τις τόσο απίστευτα γελοίες προσπάθειες δικαιολόγησης και υπεράσπισης της εγκληματικής αμέλειας που επέδειξε η Σοβιετική Ένωση.
Η πλήρης εξάρτηση του ΚΚΕ από τους σοβιετικούς ιμπεριαλιστές φάνηκε με τα άθλια κείμενα αποπροσανατολισμού που δημοσιεύθηκαν στην φυλλάδα του «Ριζοσπάστη». Ανάμεσα στους τότε υπηρέτες της ΕΣΣΔ, ο σημερινός υπάλληλος του Αλαφούζου, Παύλος Τσίμας, καθώς και ο Θανάσης Καρτερός, σημερινός υποστηρικτής του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ στην «Αυγή».
Σήμερα, 34 ακριβώς χρόνια μετά την έναρξη του πυρηνικού ατυχήματος στο Τσερνόμπιλ, και την αποκάλυψη του απάνθρωπου και αντιφυσικού προσώπου του μπολσεβικισμού, είναι καλό να πολεμάμε με κάθε τρόπο την τεχνητή λήθη που θέλουν να μας επιβάλουν οι διάφοροι κήρυκες της «πολιτικής ορθότητας», οι οποίοι παρουσιάζουν με ένα ύπουλο «νοσταλγικό» τρόπο τα έργα και τις ημέρες της τυραννικής αυτοκρατορίας της Σοβιετικής Ένωσης.
Η κατάρρευσή της, ως αποτέλεσμα της ίδιας της διεστραμμένης φύσης της ιδεολογίας της, και η ανάδειξη του αμερικανικού ιμπεριαλισμού ως τον μοναδικό κυρίαρχο στην παγκόσμια εξουσιαστική σκακιέρα, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μας κάνει να λησμονούμε το παρελθόν. Είτε λαμπρό είτε σκοτεινό, μας δίδει πάντοτε το έναυσμα για χρήσιμα συμπεράσματα, τα οποία χρησιμοποιώντας τα καταλλήλως στο παρόν δημιουργεί την πυξίδα των κινήσεων του μέλλοντος.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ