Με αφορμή μία παγκόσμια κρίση στον τομέα της υγείας, το εγχώριο κατεστημένο άδραξε την ευκαιρία να τονώσει το «φιλολαϊκό» έργο της κυβέρνησης και να δικαιολογήσει με κάθε πιθανό τρόπο τους πρόχειρους -και κυρίως επιλεκτικούς- χειρισμούς της- για το εν λόγω θέμα. Η διενέργεια δημοσκοπήσεων εν μέσω επιδημίας για την απόδειξη της καθολικής αποδοχής του «έργου» της κυβέρνησης απλώς επήλθε την επομένη της κατασκευής «ηρώων», οι οποίοι υποτίθεται ότι με τις καίριες παρεμβάσεις τους προστάτεψαν το λαό και τη χώρα από τα χειρότερα.
Ο μονόλογος των ΜΜΕ που έχουν αναλάβει το έργο ηρωοποίησης της Νέας Δημοκρατία επαληθεύει την άποψη ότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη όχι μόνο βολεύεται στην προώθηση των προσώπων που ασχολούνται με το ζήτημα της διαχείρισης της κρίσης της επιδημίας, αλλά ελπίζει στην υπερπροβολή του θέματος με στόχο την συγκάλυψη των δεινών που αναμφισβήτητα θα πλήξουν τους Έλληνες το προσεχές διάστημα.
Είναι δεδομένο ότι με τη λήξη των περιοριστικών μέτρων οι Έλληνες θα αντικρύσουν μια διαφορετική Ελλάδα. Το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, το οποίο όχι μόνο δε λύθηκε, αλλά διογκώθηκε επί ημερών Νέας Δημοκρατίας και η νέα οικονομική κρίση που διαφαίνεται στον ορίζοντα θα αποτελέσουν τη νέα «κανονικότητα». Κι όπως με τον ιό, του οποίου τα επικίνδυνα συμπτώματα εμφανίστηκαν πολύ αργότερα από την προσβολή από τη νόσο, έτσι και με τον «ιό» του μνημονίου και των επικίνδυνων επιλογών της κυβέρνησης, οι παρενέργειες ναι μεν παραμένουν προς το παρόν συγκαλυμμένες από τον «θρίαμβο» των Τσιόδρα και Χαρδαλιά, αλλά δε θα αργήσουν να κάνουν την εμφάνιση τους.
Δυστυχώς, η επιδημία δεν θα αποτελέσει παρά πρόφαση για τις όποιες δυσμενείς εξελίξεις και το σενάριο νέου δανεισμού θα δικαιολογηθεί όπως και δικαιολογήθηκαν και τα περιοριστικά μέτρα: «για την αποφυγή των χειροτέρων». Στην ουσία, όμως, η οικονομία της χώρας ήδη βρίσκονταν στο χειρότερο της σημείο και ήταν απλά θέμα χρόνου να κατέληγε ένα βήμα πριν του οριστικού της θανάτου, με ή χωρίς την κρίση του κορωνοϊού. Για το σκοπό αυτό δούλεψαν μεθοδικά όλα τα κόμματα της μεταπολίτευσης, από την αριστερά μέχρι την λεγόμενη ακροδεξιά, αφού όλα τους, μηδενός εξαιρουμένου, ψήφισαν κι επέβαλλαν τα μνημόνια και υποβάθμισαν σε τέτοιο βαθμό την εθνική οικονομία, ώστε ο νέος δανεισμός να φαντάζει πανάκεια και αναγκαστική λύση.
Αυτό θα οδηγήσει σε περαιτέρω εξαθλίωση των Ελλήνων, σε περαιτέρω συρρίκνωση των εισοδημάτων, σε ακύρωση των όποιων εργασιακών κεκτημένων έμειναν ανέπαφα από τη μνημονιακή λαίλαπα και σε μια άνευ προηγουμένου οικονομική κρίση μακράς διαρκείας. Πρέπει, λοιπόν, να γίνει αντιληπτό ότι για τα δεινά που θα ζήσει ο λαός τις επόμενες ημέρες υπάρχουν ευθύνες οι οποίες πρέπει επιτέλους να αναζητηθούν.
Όπως στην περίπτωση της επιδημίας η «ατομική ευθύνη» επιβάλλει συμμόρφωση στις οδηγίες της κυβέρνησης για τον περιορισμό της κι επιφέρει κυρώσεις σε περίπτωση ανυπακοής, έτσι η πολιτική ευθύνη για το έγκλημα του οικονομικού στραγγαλισμού της χώρας και της φτωχοποίησης του λαού πρέπει να τιμωρηθεί αναλόγως. Και το «αντίδοτο» στον «ιό» του μνημονίου και των πολιτικών που επέβαλλαν όλα τα κόμματα ήταν και παραμένει η στήριξη στη Χρυσή Αυγή, το μοναδικό κίνημα που δεν συμβιβάστηκε, που πορεύτηκε με γνώμονα το εθνικό συμφέρον και που από την πρώτη στιγμή πρόταξε την ανάταση της εθνικής οικονομίας ως προϋπόθεση για την ανασύσταση του έθνους, καταγγέλλοντας την υποτέλεια και τον ραγιαδισμό των εκάστοτε «σωτήρων», που ευθύνονται για την κατάντια της χώρας.
Α. Ματθαιόπουλος