Οι εργάτες έχουν πατρίδα, το κεφάλαιο όχι!
Φέτος, όπως κάθε χρόνο, θα βγουν οι εκπρόσωποι της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας για να γιορτάσουν την 1η Μαΐου, την ημέρα που έχει αφιερωθεί στον Έλληνα εργάτη και τα δικαιώματα του, τα οποία θέσπισε με νόμο ένα καθεστώς φασιστικό και αντιδημοκρατικό, αλλά ξεκάθαρα εθνικό και φιλολαϊκό. Σε αντίθεση, όμως με τον Ιωάννη Μεταξά που ανήγαγε σε καθήκον του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου να εξασφαλίζει εργασία στους Έλληνες, οι σύγχρονοι πολιτικοί θα μείνουν στα λόγια και τις ευχές, αφού το μόνο που μπορούν να εξασφαλίσουν για το λαό είναι φτώχεια, ανέχεια και αβεβαιότητα για το μέλλον.
Έτσι, το φετινό μήνυμα της Εργατικής Πρωτομαγιάς θα είναι το πιο παράδοξο των τελευταίων ετών. Αυτοί που θα βγουν να δηλώσουν πως συμπαρίστανται στην εργατική τάξη και πως μοχθούν για να κρατήσουν αλώβητα τα κεκτημένα της από τις «αντιλαϊκές» πολιτικές, είναι οι ίδιοι που ψήφισαν μνημόνια και με αυτά έκλεισαν επιχειρήσεις, απέλυσαν εργαζομένους, οδήγησαν στην ανεργία εκατομμύρια Έλληνες και άλλους τόσους κάτω από το όριο της φτώχειας.
Αυτοί που φέτος θα αρκεστούν σε ανούσια ευχολόγια και θα επαναλάβουν πως παλεύουν για ένα καλύτερο αύριο για τους Έλληνες, την ίδια στιγμή ομολογούν ότι είναι έτοιμοι να υπογράψουν ένα νέο μνημόνιο, με το οποίο θα δοθεί η χαριστική βολή στην ελληνική οικονομία και θα τσακίσει οριστικά την ραχοκοκαλιά της, που είναι ο Έλληνας εργαζόμενος.
Στη χώρα των επιδομάτων, των συσσιτίων, της ανασφάλιστης εργασίας, του εργασιακού «εθελοντισμού» κι άλλων μέτρων που έχει εφεύρει ο παγκόσμιος κι εγχώριος καπιταλισμός για να εκμεταλλεύεται τις παραγωγικές δυνάμεις αυτής της χώρας, μόνο ως αστείο μπορεί να εκληφθεί ο εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς από αυτούς που οδήγησαν τη χώρα σε αυτή τη κατάσταση.
Απέναντι σε φιλελεύθερους που νομοθετούν για την «ευημερία των αριθμών» και τους χρεωκοπημένους ιδεολογικά μαρξιστές για τους οποίους το μεροκάματο του λαθρομετανάστη έχει μεγαλύτερη αξία από τον ιδρώτα του Έλληνα εργάτη, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ επαναλαμβάνει την πάγια θέση της και βροντοφωνάζει: Οι εργάτες έχουν πατρίδα, το κεφάλαιο όχι!
