Και η προπαγάνδα του τρόμου στην Υπηρεσία της Παγκοσμιοποίησης
Μάγεμα η φύσις κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη·
η μαύρη πέτρα ολόχρυση καί το ξερό χορτάρι.
Με χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει:
«Όποιος πεθάνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει». Διονύσιος Σολωμός – Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι
Μεσολόγγι 1826 και η ώρα της μεγάλης θυσίας, της Εξόδου, πλησιάζει και ο Μεγάλος Ποιητής με έμπνευση βγαλμένη μέσα από την Αιματοβαμμένη Ιστορία Αιώνων γράφει: “όποιος πεθάνει σήμερα, χίλιες φορές πεθαίνει”, λόγια παράταιρα στην εποχή του κορωνοϊού, που ένας θάνατος είναι αρκετός και τους φτάνει και μπροστά στον φόβο του έχουν λυγίσει όλοι τα γόνατα και είναι έτοιμοι να υποταχτούν στα πάντα, σε ό,τι κι αν τους επιβάλουν, σε ό,τι κι αν τους πουν ότι θα προστατέψει την ζωή τους, μια ζωή που είναι σίγουρο ότι κάποτε αργά ή γρήγορα θα τελειώσει!
Θουκυδίδης: “Θεῶν δὲ φόβος ἢ ἀνθρώπων νόμος οὐδεὶς ἀπεῖργε”
Και ο νους μας διαβαίνει τον χρόνο, πορεύεται χιλιάδες χρόνια πίσω όταν ο Θουκυδίδης Ολόρου Αλιμούσιος, εξόριστος και αυτός, που τον μελετούν σήμερα οι “δημοκράτες” από την “δημοκρατία” για περισσότερα από είκοσι χρόνια, έγραφε στην περίφημη ιστορία του για τον Πελοποννησιακό πόλεμο, που πλήγωσε ανεπανόρθωτα το Έθνος μας, έγραφε για τον λοιμό των Αθηνών και τους πολίτες που απελπισμένοι αναζητούσαν σωτηρία απ’ την κακιά αρρώστια, που είχε απλωθεί ότι “ὅσα τε πρὸς ἱεροῖς ἱκέτευσαν ἢ μαντείοις καὶ τοῖς τοιούτοις ἐχρήσαντο, πάντα ἀνωφελῆ ἦν, τελευτῶντές τε αὐτῶν ἀπέστησαν ὑπὸ τοῦ κακοῦ νικώμενοι.”
Οι ικεσίες των Αθηναίων προς τα Ιερά και τους Θεούς δεν τους ωφέλησαν και έχασαν την πίστη τους νικημένοι από το κακό. Και μας θυμίζουν τα λόγια αυτά ενός ακόμη εξόριστου της “δημοκρατίας”, για να μη το ξεχνάμε, ότι μπροστά στον φόβο του θανάτου έχασε την πίστη του στα πατροπαράδοτα ο λαός κι αφέθηκε στην απελπισία και στην σκληρή του μοίρα. Μάλιστα, τονίζει ότι “θεῶν δὲ φόβος ἢ ἀνθρώπων νόμος οὐδεὶς ἀπεῖργε, τὸ μὲν κρίνοντες ἐν ὁμοίῳ καὶ σέβειν καὶ μὴ ἐκ τοῦ πάντας ὁρᾶν ἐν ἴσῳ ἀπολλυμένους”. Κανένας μας λέει ο Θουκυδίδης δεν συγκρατούσε ανθρώπινος νόμος ή φόβος των Θεών τους Αθηναίους σε τάξη ηθική γιατί έβλεπαν ότι όλοι το ίδια πεθάνουν και ότι δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ ευσεβείας και ασεβείας.
Και τότε και τώρα, ο φόβος του θανάτου έφερε μια απόλυτη τυραννία και σκέπασε με ένα πέπλο σκοτεινό και με απελπισία τις ψυχές των ανθρώπων.
Στην εποχή του “Liberal World Order”
Σήμερα, όμως, αυτοί που κρατούν στα χέρια τους την παγκόσμια εξουσία άδραξαν την κακιά στιγμή, βλέποντάς την σαν… “ευκαιρία” για να επιβάλουν ακόμη περισσότερο την εξουσία τους και έγραψε ο πολύς Χένρι Κίσσινγκερ (Daily Mail, Wall Street Journal): «Η πραγματικότητα είναι ότι ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ ο ίδιος μετά τον κοροναϊό. Οι ΗΠΑ πρέπει να εντείνουν τις προσπάθειές τους στην ανοικοδόμηση της παγκόσμιας οικονομίας και να «προστατεύσουν την φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη»». (“liberal world order”.) … «Οι αρχές της φιλελεύθερης τάξης πρέπει να προστατευθούν. Η πανδημία προκάλεσε έναν αναχρονισμό, μια αναβίωση της περιφραγμένης πόλης σε μια εποχή που η ευημερία εξαρτάται από το παγκόσμιο εμπόριο και την κίνηση των ανθρώπων. Οι δημοκρατίες του κόσμου πρέπει να υπερασπιστούν και να διατηρήσουν τις αξίες του Διαφωτισμού.». (“The world’s democracies need to defend and sustain their Enlightenment values.”)”
Ευκαιρία τα όσα είπε ο Κίσσινγκερ για να αναλογισθούν κάποιοι τι υπήρξε τελικά για τον κόσμο, εάν ήταν καλός ο “διαφωτισμός” με την βιομηχανική επανάσταση, τον καπιταλισμό, τον μπολσεβικισμό και την απόλυτα τεχνολογική εποχή που ζούμε.
Αντίλογος στον Κίσιγνκερ, που λέει ότι είναι “ευκαιρία” η φονική επιδημία για περισσότερη παγκοσμιοποίηση, από τον καθηγητή του Πανεπιστημίου της Μόσχας, γεωπολιτικό και σύμβολο του προέδρου Πούτιν, Αλεξάντρ Ντούγκιν, ο οποίος έγραψε: «Αυτή η επιδημία κορωνοϊού αντιπροσωπεύει πραγματικά το τέλος της παγκοσμιοποίησης… Η παγκοσμιοποίηση δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα ενάντια στον κορωνοϊό. Αναγκάστηκαν τελικά να κλείσουν τα σύνορά τους και έτσι ανέλαβαν την εξουσία τα εθνικά κράτη.”
Μακάρι να είναι έτσι, αλλά όλα δείχνουν πως η παγκοσμιοποίηση δεν είπε την τελευταία λέξη και έχει στην υπηρεσία της έναν κολοσσιαίο μηχανισμό προπαγάνδας του θανάτου, που έχει σκορπίσει τον πανικό σε ολόκληρο τον κόσμο.
Και επί πλέον επιχειρούν ούτε λίγο, ούτε πολύ αυτόν τον γεμάτο φόβο θανάτου μηδενισμό να τον επιβάλουν ως την κυρίαρχη “ιδεολογία” της νέας εποχής! Μάλιστα ο Ισραηλινός Νώε Χαράρι, ο οποίος θεωρείται και ο μεγαλύτερος ως προς την επιρροή του σε παγκόσμιο επίπεδο ιστορικός των ιδεών, συνέγραψε ένα άρθρο στον Guardian, στο οποίο περιγράφει τις ιδέες, οι οποίες θα κυριαρχήσουν στον κόσμο με αφορμή την παρούσα κρίση του κορωνοϊού και υποστηρίζει ότι η επιστήμη απομυθοποιεί τις δοξασίες κάθε θρησκείας και μεταφυσικής αντιλήψεως περί του κόσμου για τον θάνατο.
Η τελευταία Πίστη σε έναν άπιστο αιώνα
Έγραψε χαρακτηριστικά στο άρθρο του στον Guardian: «Ενώ παραδοσιακά ο θάνατος ήταν ειδικότητα των ιερέων με τα μαύρα ράσα, τώρα είναι δουλειά των ανθρώπων με τις λευκές στολές. Σήμερα, στην κρίση του κορωνοϊού, οι κυρίαρχες θρησκείες υπάκουσαν στην επιστήμη και έκλεισαν τους χώρους λατρείας.”
Και πράγματι έτσι έγινε, αφού δυνάμεις αντιστάσεως ισχυρές δεν υπήρξαν σε αυτούς, οι οποίοι υποτίθεται ότι κηρύττουν το “θανάτω θάνατον πατήσας”… Γεμάτος αλαζονεία, ο Χαράρι, με την αλαζονεία αυτού που νομίζει ότι τα ξέρει όλα στο όνομα της επιστήμης και της λογικής και με το θράσος του παντογνώστη ο “προφήτης” της νέας εποχής, της μετά τον κορωνοϊό παγκοσμιοποίησης, λέει: “Ενώ οι παραδοσιακές θρησκείες θεώρησαν την μετά θάνατον ζωή ως την κύρια πηγή νοήματος, από τον 18ο αιώνα οι ιδεολογίες όπως ο φιλελευθερισμός, ο σοσιαλισμός και ο φεμινισμός έχασαν όλο το ενδιαφέρον τους για τη μεταθανάτια ζωή. Τι ακριβώς συμβαίνει σε έναν κομμουνιστή αφού πεθάνει; Τι συμβαίνει σε έναν καπιταλιστή; Τι συμβαίνει σε μια φεμινίστρια; Είναι άσκοπο να αναζητήσετε την απάντηση στα γραπτά των Καλρ Μαρξ, Άνταμ Σμιθ ή Σιμόν ντε Μποβουάρ.”
Όχι, κύριε Χαράρι και λοιποί κήρυκες της “επιστημονικής δικτατορίας” δεν αναζητήσαμε ποτέ απάντηση στα γραπτά ούτε του Μαρξ, ούτε του Άνταμ Σμιθ Εμείς οι Εθνικιστές. Αναζητήσαμε την απάντηση μέσα από την Πίστη στο Γένος, στην Παράδοση, την Ιστορία, στους Μύθους του Λαού μας στις Θερμοπύλες, στην Αλαμάνα, στην μνήμη της 29ης Μαΐου, στην Λατρεία των Μεγάλων Προγόνων και των Ηρώων! Και δεν μας προκαλεί έκπληξη ότι γράφει ο Νώε Χαράρι ποια είναι η μόνη Ιδέα, η οποία εξακολουθεί να απονέμει κεντρικό ρόλο στον θάνατο, διαστρεβλώνοντας τις λέξεις. Γιατί στην πραγματικότητα ο Εθνικισμός όχι μόνον δεν αποδίδει κεντρικό ρόλο στον θάνατο, αλλά δεν πιστεύει καν στον θάνατο, αλλά σε μια Αιωνία Μνήμη πέρα απ’ τον θάνατο.
Και αναφέρει για τον Εθνικισμό τα παρακάτω, που δείχνουν και το γιατί πολεμούν τόσο σκληρά, με τόσο πάθος και μίσος την Ιδέα μας: “Η μόνη σύγχρονη ιδεολογία που εξακολουθεί να απονέμει στον θάνατο κεντρικό ρόλο είναι ο εθνικισμός. Στις πιο ποιητικές στιγμές και σε εκείνες της απελπισίας, ο εθνικισμός υπόσχεται πως όποιος πεθάνει για το έθνος θα ζήσει για πάντα στη συλλογική μνήμη…”
Ναι, είναι ο Εθνικισμός, η τελευταία Πίστη σε αυτόν τον άπιστο αιώνα που έρχεται και απάντηση σε όλους αυτούς που εξορκίζουν τον θάνατο με μία αλίμονο ανήμπορη να ερμηνεύσει το θαύμα της ζωής επιστήμη είναι τα φλογερά λόγια από το “Ταξιδεύοντας στην Ισπανία”, του μεγάλου Καζαντζάκη: “Στην Πάλμα της Μαγιόρκας, όπου πρωτοβγήκα ξεκινώντας για την Ισπανία, υπήρχε μεγάλος αναβρασμός. Στρατιώτες, πολίτες, γυναίκες αγριεμένες, κορίτσια καταστόλιστα, γέροι ακουμπισμένοι στ’ αψηλά ραβδιά τους, μαζωμένοι μπροστά από τους στρατώνες, διάβαζαν τα τοιχοκολλημένα νέα. Έβρεχε. Μεγάλα κανόνια γυάλιζαν χαρούμενα σα να γελούσαν μέσα στη βροχή …
Κάποιο καϊκι έφευγε την ώρα εκείνη ξεχειλισμένο στρατιώτες, ένα άλλο φορτωνόταν με το ίδιο τραγικό εμπόρευμα… Χέρια σηκώθηκαν χαιρετώντας φασιστικά, μαντίλια κουνήθηκαν, ζητωκραυγές ακούστηκαν: -Bίβα λα Μουέρτε! Ζήτω ο θάνατος!”
Νικόλαος Γ. Μιχαλολιάκος
Γενικός Γραμματέας Λαϊκού Συνδέσμου – Χρυσή Αυγή