EΛΛΗΝΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
“Το περασμένο Σάββατο, στην εφημερίδα τα Νέα εμφανίστηκε άρθρο του καθηγητή Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Αλέξη Ηρακλείδη, με τίτλο: “Μέγα λάθος η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια”.
Περί ορέξεως… κολοκυθόπιτα. Καθένας έχει το δικαίωμα να εκφέρει ελεύθερα -πλην όμως, επιβάλλεται και τεκμηριωμένα- την άποψή του.
Η τοποθέτηση του κ. Ηρακλείδη θα είχε περάσει, από απαρατήρητη έως αδιάφορη, εάν τους προηγούμενους μήνες δεν είχε κυκλοφορήσει η πληροφορία, η οποία ουδέποτε διαψεύσθηκε, ότι ο κ. καθηγητής συμμετείχε σε σύσκεψη ειδικών, υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, στο μέγαρο Μαξίμου, προκειμένου ο πρωθυπουργός να ακούσει τις συμβουλές τους για τα εθνικά ζητήματα.
Άραγε, τον Ιανουάριο του 2020, οπότε φέρεται να έγινε η σύσκεψη, ο κ.Ηρακλείδης είχε εκφράσει αυτή την άποψή του στον πρωθυπουργό ή παρόμοιες απόψεις για τα εθνικά θέματα και δη τα ελληνοτουρκικά; Και αν ναι, τι απάντηση δόθηκε από τον πρωθυπουργό;
Άγνοια;
Εντύπωση, επίσης, προκαλεί η χρονική συγκυρία -εν μέσω κρίσης κορονοϊού, αλλά και συνεχιζόμενων τουρκικών προκλήσεων- την οποία ο κ.Ηρακλείδης επέλεξε για να γράψει το άρθρο του, και να υπογραμμίσει, μάλιστα, την επέκταση στα 12 μίλια, όχι απλώς λάθος, αλλά “μέγα λάθος”!
Στο… πόνημά του, ο κ. καθηγητής μας εξηγεί ότι “ακόμα και σήμερα, στις ιδιαίτερες συνθήκες της πανδημίας, οι εθνικιστές στη χώρα μας που επιζητούν τη μετωπική σύγκρουση με την Τουρκία, οι οποίοι δεν περιορίζονται μόνο στην άκρα Δεξιά, αλλά έχουν εμφιλοχωρήσει σε όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα της ελληνικής Βουλής, πιέζουν για τη μονομερή επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας στα 12 ναυτικά μίλια”.
Πολύ βολικό, βέβαια, να χαρακτηρίζει τις πατριωτικές τάσεις στην ελληνική κοινωνία και πολιτική, ως … εθνικιστές μπυθουλαίους. Αλλά, ας είναι. Δεν είναι της παρούσης.
Παρουσιάζει, όμως, ενδιαφέρον ότι ο ίδιος, “επιχειρηματολογώντας” γιατί δεν πρέπει να επεκταθούν τα χωρικά ύδατα στα 12 μίλια, κάτι που αποτελεί δικαίωμα της Ελλάδας με βάση το Διεθνές Δίκαιο, ουσιαστικά επιλέγει να χρησιμοποιήσει τις ίδιες ακριβώς λεκτικές διατυπώσεις που χρησιμοποιεί η Άγκυρα για να αντιμετωπίσει την οποιαδήποτε τέτοια ελληνική κίνηση ως casus belli (αιτία πολέμου).
Ο ίδιος, λοιπόν, ισχυρίζεται ότι αφενός “με μια τέτοια επέκταση κλείνει η ανοικτή θάλασσα, με το Αιγαίο να καθίσταται ελληνική λίμνη , σαν η Ελλάδα να κατείχε τα παράλια της Μικράς Ασίας”, αφετέρου ότι έτσι “πλήττονται τα συμφέροντα όλων των χωρών που πλοία τους διαπερνούν το Αιγαίο και εν δυνάμει πλήττεται η διεθνής κοινότητα που καρπούται από τη διέλευση του Αιγαίου ” . Μάλιστα, θεωρεί ότι “τυχόν επέκταση θα μετέτρεπε την Ελλάδα σε ένα είδος αστυνόμου στο Αιγαίο αντιπαθέστατου διεθνώς”.
Ανεξαρτήτως των “επιχειρημάτων” του, αλλά και της κινδυνολογίας που αποπνέει το κείμενό του, ο συντάκτης του άρθρου δείχνει να αγνοεί το Διεθνές Δίκαιο και να μην γνωρίζει καν ότι ουδέποτε κλείνουν οι θάλασσες, διότι εκχωρούνται διεθνείς διάδρομοι. Άρα, ουδόλως εμποδίζεται η ελεύθερη ναυσιπλοΐα ή μετατρέπεται το Αιγαίο σε “ελληνική λίμνη”, όπως αρέσκονται να υποστηρίζουν οι τουρκικές ηγεσίες.
Εκτός κι αν τα γνωρίζει όλα αυτά, και συνειδητά τα αποσιωπά. Όπως επίσης, αποσιωπά ότι η Ελλάδα έπρεπε ήδη να έχει κλείσει τους κόλπους της από το Ιόνιο έως το νότιο Αιγαίο, καθώς και να επεκτείνει εκεί και στην Κρήτη τα χωρικά ύδατά της.
Φαίνεται ότι κι’ αυτός, όπως άλλωστε η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση, δεν έχουν ακούσει (!) πως, με αυτά τα “προαπαιτούμενα” -τα οποία είναι κιόλας έτοιμα εδώ και χρόνια, και δεν έχουν υλοποιηθεί ακόμη- με άλλους όρους θα μπορέσει η Ελλάδα να καθίσει στο τραπέζι την Τουρκία. Εκ του πονηρού “παραλείψεις”, όπως εξάλλου και το ίδιο το σκεπτικό του άρθρου.
Η σύσκεψη
Ουδείς θα είχε δώσει, βέβαια, σημασία στο… πόνημά του, αν, όπως έγραφε η εφημερίδα, “Εστία”, στις 20 Ιανουαρίου του 2020, δεν μετείχε στην διαβόητη σύσκεψη που οργανώθηκε στο μέγαρο Μαξίμου. Είδηση, η οποία, έως τώρα δεν έχει διαψευσθεί. Μαζί με τον αναπληρωτή σύμβουλο εθνικής ασφαλείας του πρωθυπουργού, και πρώην διευθυντή του ΕΛΙΑΜΕΠ, Θάνο Ντόκο, ο οποίος ανακινεί διαρκώς θέμα -καζάν, καζάν- συνεκμετάλλευσης με την Τουρκία, και άλλους.
Χαρακτηριστικά, στο δημοσίευμα, μεταξύ άλλων αναφέρονταν τα εξής:
“Ο πρωθυπουργός συνεκάλεσε έκτακτη «μυστική» σύσκεψη με στενούς του συνεργάτες, πρέσβεις, καθηγητές και κορυφαία στελέχη του Ελληνικού Ινστιτούτου Άμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ), η οποία έγινε αμέσως μετά από πολύωρη συνάντηση που είχε με την ηγεσία του ΕΛΙΑΜΕΠ και κορυφαίους Έλληνες αξιωματούχους σε θέματα εθνικής ασφαλείας ο Τούρκος πρεσβευτής στην Αθήνα.
Στην σύσκεψη που συνεκάλεσε ο κ.Μητσοτάκης υπό τον συντονισμό του υφυπουργού, Άκη Σκέρτσου, μετείχαν ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης, ο διευθυντής του γραφείου του, Γρηγόρης Δημητριάδης, ο αναπληρωτής σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας και πρώην πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ, Θάνος Ντόκος, ο νέος γενικός διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ καθηγητής, Γιώργος Παγουλάτος, οι πρώην πρέσβεις, Γιώργος Κακλίκης και Παύλος Αποστολίδης, Γιώργος Ζέππος, Βασίλης Κασκαρέλης και οι καθηγητές – δραστήρια μέλη του ΕΛΙΑΜΕΠ, Χρήστος Ροζάκης, Ιωάννης Γρηγοριάδης, Αλέξης Ηρακλείδης, Λουκάς Τσούκαλης (πρόεδρος ΔΣ ΕΛΙΑΜΕΠ), Παναγιώτης Τσάκωνας, Δημήτρης Καιρίδης κ.ά.”.
Και κατέληγε, σχολιάζοντας τη σύσκεψη η εφημερίδα: “Από το προφίλ και την προϊστορία ενός εκάστου των προσκεκλημένων ήταν εμφανής και η ταυτότητα της συσκέψεως. Σχεδόν όλοι, άνθρωποι του λεγόμενου εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ. (…) Ο πρέσβυς Ζέππος υπήρξε επί αρκετά χρόνια διευθυντής του διπλωματικού γραφείου του Γιώργου Παπανδρέου ως υπουργού Εξωτερικών. Ο έμπειρος πρέσβυς Αποστολίδης ήταν διοικητής της ΕΥΠ επί κυβερνήσεων Σημίτη (…)”.
“Σημιτική” εξωτερική πολιτική
Τότε, στο Antinews σημειώναμε τα εξής: Στη σύσκεψη που φέρεται να συγκάλεσε ο πρωθυπουργός, Κ.Μητσοτάκης, στην απόλυτη πλειοψηφία τους πήραν μέρος πρόσωπα, τα οποία διακρίθηκαν εδώ και αρκετά χρόνια και συνεχίζουν να διακρίνονται για το “σημιτικό” στίγμα αντιλήψεων στα εθνικά θέματα και την εξωτερική πολιτική.
Αρκετοί από αυτούς, αν όχι οι περισσότεροι, ανήκαν πολιτικά μάλλον στο παλιό καλό “σύστημα ΠΑΣΟΚ”, και ειδικότερα στο σημιτικό ή κάποιοι βρίσκονταν κοντά στον Γιώργο Παπανδρέου.
Ορισμένοι, τα προηγούμενα έτη εμφανίζονταν διακριτικά ως φιλο-Συριζαίοι, αρθρογραφώντας, όπως ο κ.Ηρακλειδής, την περίοδο της κυβέρνησης Τσίπρα στην -φίλα προσκείμενη στην Κουμουνδούρου- “Εφημερίδα των Συντακτών”, αν και σήμερα πέρασαν στην άλλη όχθη των εφημερίδων του πρώην Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη (Νέα, Βήμα, κ.λ.π.).
Εξέχουσα παρουσία είχαν οι εκπρόσωποι, πρώην και νυν, του ΕΛΙΑΜΕΠ, με προεξάρχοντα τον Θάνο Ντόκο του περίφημου “καζάν – καζάν” (win – win συνεκμετάλλευση).
Πολλοί εξ’ αυτών ήταν δεδηλωμένοι οπαδοί του σχεδίου Ανάν, άλλοι δηλώνουν ανοικτά υπέρ της συνεκμετάλλευσης με την Τουρκία, κάποιοι είναι υπέρ της “κατευναστικής” προσέγγισης προς την γείτονα, άλλοι καλούσαν τα προηγούμενα χρόνια να λυθεί όπως όπως το Κυπριακό,κ.ο.κ.
Ωστόσο, δεν προσκλήθηκε ούτε ένας επιστήμονας – εμπειρογνώμονας με διαφορετικές απόψεις από την παραπάνω τάση, η οποία φωνασκούσε για προσφυγή -εδώ και τώρα- στη Χάγη. ‘Η, τουλάχιστον, με κάποιες διαφορετικές απόψεις σε ορισμένα θέματα. Άραγε, ο κ.Μητσοτάκης δεν θα ήθελε να ακούσει και κάτι διαφορετικό;
Όλα αυτά, βέβαια, δεν σημαίνουν ότι, μεταξύ των ειδικών, δεν υπήρχαν και ορισμένοι ιδιαιτέρως αξιόλογοι επιστήμονες και ειδικοί. Ωστόσο, ο παντελής αποκλεισμός της όποιας διαφορετικής άποψης στα εθνικά ζητήματα υπάρχει, δεν μπορεί παρά να γεννά σοβαρά ερωτηματικά για τον πολιτικό μπούσουλα που θέλει να χαράξει η κυβέρνηση για τον τρόπο επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών (Βλέπε: “Η -κατά Δένδια- νέα κυβερνητική πολιτική στα ελληνοτουρκικά: «Στάκα Τούρκο να γιομίσω»”)
Πηγή: elisme.gr