-Όταν κάποτε σε περασμένους χρόνους έλαβε χώρα στην Ελλάδα μία πολιτική αλλαγή και ένα κόμμα αντικατέστησε το άλλο στην εξουσία τότε λέγεται ότι ένας στενός συνεργάτης του περίφημου μεγαλοβιομηχάνου Μποδοσάκη, ο οποίος είχε κατά κάποιο τρόπο εκτεθεί με το κόμμα που έχασε τις εκλογές, τον ρώτησε: «Τώρα με ποιόν είμαστε κύριε πρόεδρε;» και αυτός απήντησε: «Με το ντοβλέτι, Τζάνουμ…»
-Η φράση αυτή του Μποδοσάκη φαίνεται πως αποτελεί το απόλυτο δόγμα για τον μέσο Έλληνα «πολιτευόμενο» από τον απλό ψηφοφόρο μέχρι και τους πολιτικούς, που κατέχουν την εξουσία. Αυτό που φροντίζουν είναι να είναι «με το ντοβλέτι», με τον εκάστοτε ισχυρό. Αυτήν την απαξιωτική για τον λαό μας πραγματικότητα θαυμάσια περιέγραψε και ο Περικλής Γιαννόπουλος, τονίζοντας σε ένα κείμενό του ότι οι Έλληνες από της πτώσεως της Πόλεως μοιρολογούν εθνικώς, αλλά μπακαλεύονται θαυμάσια ατομικώς.
Ας μη προκαλεί λοιπόν έκπληξη σε όσους σε αυτή τη χώρα απέμεινε ίχνος λογικής και ανιδιοτελείας το περιβάλλον πολιτικό σκηνικό των ημερών μας.
Να μη παραξενεύονται που η Νέα Δημοκρατία καταθέτει στέφανα στα μνημεία της αριστεράς και ρίχνει αναθέματα σε όσους καταθέτουν στέφανα στα μνημεία του Εθνικού Στρατού. Απόλυτα φυσική η στάση της. Δεν κάνει τίποτε άλλο από το να είναι με το «ντοβλέτι» και το «ντοβλέτι» σήμερα θέλει να θεωρείται ορθό, δίκαιο και πατριωτικό το οτιδήποτε ανήκει ή προέρχεται από την αριστερά.
Το «ντοβλέτι» σημαίνει για τους γραικύλους διορισμό, δάνειο, μετάθεση, εύνοια κ.λπ., κ.λπ. Και οι περίφημοι «σοσιαλιστές» της αριστεράς, που κυβέρνησαν την χώρα για τόσα χρόνια, ήτανε ίδιοι και χειρότεροι. Απόλυτα υποτεταγμένοι και αυτοί στην πλουτοκρατία, ενώ εννοείται ότι πήραν την εξουσία για να φέρουν τον… σοσιαλισμό, απόλυτα υποτελείς στο μεγάλο Αμερικανό φίλο.
