Τέκνα του “διαφωτισμού” και καπιταλισμός και μπολσεβικισμός
Στην εφημερίδα “Καθημερινή” σε άρθρο διαβάσαμε τα παρακάτω: ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ: Ήταν δικτάτορας ο Καποδίστριας;
“Αυτό που με απασχολεί σήμερα είναι ο θόρυβος που ξέσπασε με αφορμή τον χαρακτηρισμό του Ιωάννη Καποδίστρια ως δικτάτορα από ένα μέλος της Επιτροπής για το 2021, ο οποίος είναι και μέλος του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών. Πρόκειται για τον κ. Αριστείδη Χατζή, συνεργάτη της «Κ». Αν με απασχολεί είναι γιατί με προβλημάτισε ως προς τη λειτουργία της λεγόμενης «φιλελεύθερης» σκέψης. Αναρωτιέμαι δηλαδή μήπως ορισμένοι αναζητούν στον φιλελευθερισμό την ίδια ασφάλεια που παρείχε η ιδεολογία της Αριστεράς σε όσους τη χρησιμοποιούσαν ως αντικλείδι της πραγματικότητας. Εφάρμοζαν μερικές γενικές αρχές βιάζοντας τα φαινόμενα και καταλύοντας τις ιστορικές αποστάσεις, άρα τις ιδιαιτερότητες και τις διαφορές.”
Ας μη προκαλεί εντύπωση ότι επιφανείς Κνίτες ευρίσκονται σήμερα και κατευθύνουν την πολιτική γραμμή του νεοφιλελεύθερου πρωθυπουργού Μητσοτάκη και γράφουν ακόμη και τους λόγους του. Ακόμη και βουλευτές και υπουργοί της ΝΔ έγιναν χωρίς να προξενεί μεγάλη εντύπωση γνωστοί “αστέρες” της κομμουνιστικής αριστεράς. Τόσο ο φιλελεύθερισμός, όσο και η αριστερά, έχουν σαν βασικό στοιχείο – όχι της ιδεολογίας τους, γιατί ιδεολογία δεν είναι – την οικονομία και το χρήμα. Απόλυτα φυσική λοιπόν αυτή η εξέλιξη και δεν είναι φαινόμενο ελληνικό, αλλά παγκόσμιο. Μη ξεχνάμε ότι οι οργισμένοι “επαναστάτες” του Μάη του ’68 συνυπέγραφαν την απόφαση των ΗΠΑ να βομβαρδιστεί η Σερβία!
Είναι δυνατόν να είναι απαραίτητος ένας δικτάτορας;
Τι γίνεται όταν σε ένα κράτος “επικρατεί το χάος” και “η δημοκρατία είναι γερασμένη”;
Από το ίδιο άρθρο της “Καθημερινής” και τα εξής:
“Όσο για τον «δικτάτορα», απ’ τη στιγμή που δεν τον έχω πάνω από το κεφάλι μου και τον βλέπω με την απόσταση του χρόνου που μας χωρίζει δεν τον θεωρώ απαραιτήτως καταδικαστέο. Και ο Ιούλιος Καίσαρ υπήρξε δικτάτωρ για να βοηθήσει τη γερασμένη δημοκρατία να ορθοποδήσει και να αλλάξει τον κόσμο και την Ιστορία. Και για να πάμε λίγο πιο πίσω ο Θουκυδίδης κρίνει τη δημοκρατία του Περικλή ως «ενός ανδρός αρχή».
Θέλω να πω ότι αν εντάξεις τον χαρακτηρισμό στα συμφραζόμενα της εποχής του μπορείς και να τον κρίνεις χωρίς ιδεολογικό πρόσημο, αρνητικό ή θετικό. Ο Καποδίστριας προσπάθησε να οργανώσει σε κράτος το χάος.”
Συμπέρασμα: Όταν η δημοκρατία είναι γερασμένη, σωστό είναι να υπάρξει ένας δικτάτωρ, όπως ο Ιούλιος Καίσαρ. Όταν το χάος επικρατεί σε ένα κράτος, όπως στον καιρό του 1828, σωστό είναι να υπάρχει ένας δικτάτορας όπως ο Καποδίστριας.
Ας αποφασίσουν τελικά οι δημοκράτες πότε είναι σωστό και πότε όχι να υπάρχει ένας δικτάτορας…