Φράνσις Φουκουγιάμα, Νώε Χαράρι, Ι. Κ. Πρετεντέρης
“Γνώση”: Η απόλυτη “πίστη” στο καιρό της παγκοσμιοποίησης και από το τέλος της Ιστορίας στο τέλος Ιδεών και Θρησκειών
Με αφορμή τα γεγονότα της δεκαετίας του ‘90 στην Ανατολική Ευρώπη με την κατάρρευση του κομμουνισμού και την αποσύνθεση της Σοβιετικής Ένωσης ο Φράνσις Φουκουγιάμα είχε γράψει το βιβλίο “ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ”. Ήταν το βιβλίο του αυτό, που προβλήθηκε ιδιαίτερα από την ντόπια “νομενκλατούρα”, το πρώτο σάλπισμα του καιρού της παγκοσμιοποίησης. Κανείς δεν θυμάται σήμερα τον Φουκουγιάμα, αφού η Ιστορία δεν τέλειωσε…
Ο νέος “προφήτης” μας ήλθε μαζί με τον κορωνοϊό και βεβαίως δεν είναι ο μοναδικός. Ο ιστορικός, καθηγητής πανεπιστημίου του Ισραήλ Νώε Χαράρι υποστήριξε ότι η επιστήμη απομυθοποιεί τις δοξασίες των θρησκειών για τον θάνατο, γράφοντας σε άρθρο του, που έκανε τον γύρο του κόσμου και δημοσιεύθηκε στα μεγαλύτερα ΜΜΕ τα εξής:
“Σε έναν κόσμο χωρίς θάνατο -και επομένως χωρίς παράδεισο, κόλαση ή μετενσάρκωση- θρησκείες όπως ο Χριστιανισμός, το Ισλάμ και ο Ινδουισμός δεν θα είχαν νόημα.”
Ιδού λοιπόν το κυρίαρχο ιδεολόγημα, που προωθεί η προπαγάνδα της παγκόσμιας εξουσίας, που έχει επιβάλει αυτά τα μέτρα που έχει επιβάλει με αφορμή τον κορωνοϊό με σκοπό την πλήρη υποταγή των λαών. Και αυτή δεν είναι άλλη από την περίφημη “επιστήμη” που θα μας σώσει την ζωή … Στο ίδιο μήκος κύματος στην εφημερίδα το “ΒΗΜΑ”, την Κυριακή 10 Μαΐου 2020, ο Ι.Κ. Πρετεντέρης στην γραμμή της “πολιτικής ορθότητος” της παγκόσμιας εξουσίας έγραψε:
“Νόμιζα ότι η σύγκρουση μεταξύ θρησκείας, ιδεολογίας και επιστήμης έχει εκλείψει. Και ότι στην εποχή μας η παραδοχή της επιστήμης είναι αυτονόητη και αδιαμφισβήτητη. Λάθος μου.”
Ξεκάθαρο αυτό που θέλει να μας πει ο αρθρογράφος του “ΒΗΜΑΤΟΣ”, ότι δηλαδή πάνω στις “ξεπερασμένες” αντιλήψεις θρησκείας και Ιδεολογίας κυριαρχεί η περίφημη “επιστήμη”. Η επιστήμη έργο και δημιούργημα του απαράμιλλου Ελληνικού πολιτισμού έχει την σημασία της και τον σεβασμό όλων των σκεπτόμενων ανθρώπων. Δεν απαντά όμως η επιστήμη ούτε στα ερωτήματα τα Θεολογικά, ούτε τα φιλοσοφικά! Και το να επιχειρεί κάποιος να απαντήσει στα ΠΑΝΤΑ μέσω της επιστήμης είναι ωμός υλισμός και αθεΐα.
Είναι αρκετή η γνώση, η εμπειρία, η παρατήρηση των φυσικών φαινομένων, το πείραμα για να οδηγήσουν τον άνθρωπο εις το να αντιληφθεί τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο; Να δει την πλήρη εικόνα του μεγάλου θαύματος που λέγεται κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε και πεθαίνουμε; Είναι αναγκαία “η απομάγευση του κόσμου” κατά Βέμπερ ώστε να ερμηνεύσουμε πλήρως γεγονότα, καταστάσεις, φαινόμενα και την αιτία των πραγμάτων;
Ο μεγάλος φιλόσοφος Αριστοτέλης, ο οποίος είναι ο πατέρας αναμφισβήτητα της σύγχρονης επιστήμης απαντά πως όχι και χαρακτηριστικά γράφει: “Πάντα γαρ φύσει έχει τι θείον.”
ΟΛΑ στην φύση λοιπόν μας λέγει ο Αριστοτέλης έχουν μία ουσία Θεϊκή και το λέει αυτό αυτός ο μέγας παρατηρητής, ο μέγας επιστήμονας. Αυτήν την Θεία ουσία των πάντων πως στην τεχνολογική εποχή μας, η περίφημη επιστήμη, στην οποία δίνουν την δύναμη μιας Θρησκείας και ενός δόγματος, είναι δυνατόν να την ερμηνεύσει; Αλλά και ο Πλάτων είπε κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για την επιστήμη: “Κάθε επιστήμη, όταν χωρίζεται από την δικαιοσύνη και την υπόλοιπη αρετή, γίνεται πανουργία και όχι σοφία.”
Μήπως ζούμε αυτό ακριβώς; Μήπως ζούμε την εποχή, όπου χωρισμένη από Δικαιοσύνη και Αρετή, η επιστήμη έχει καταντήσει πανουργία στα χέρια μιας κακοπροαίρετης σέχτας, η οποία επιχειρεί, σκορπώντας τον φόβο του θανάτου, να επιβάλει μία παγκόσμια εξουσία;
Εν ονόματι μιας “πραγματικότητας” καλούν τους λαούς να αρνηθούν Θρησκείες και Ιδεολογίες. Τι είναι όμως πραγματικότητα; Ας δούμε τι λένε κάποιοι όντως μεγάλοι των θετικών μάλιστα επιστημών, όπως ο Δανός φυσικός Βohr, ο οποίος αναφερόμενος στα κβάντουμ, την στοιχειώδη μορφή ύλης και ενεργείας, είχε πει: “Καθετί που θεωρούμε πραγματικό αποτελείται από πράγματα που δεν μπορούν να θεωρηθούν πραγματικά.”
Στην ίδια γραμμή με τον Βohr, ο μεγάλος Γερμανός φυσικός Χάιζενμπεργκ (Βραβείο Νόμπελ Φυσικής) συντρίβει τον ωμό υλισμό και την αιτιοκρατία με την αρχή της αβεβαιότητας. Η αρχή της απροσδιοριστίας ή αρχή της αβεβαιότητας διατυπώθηκε για πρώτη φορά το 1927 και σύμφωνα με αυτήν είναι αδύνατο να μετρηθεί ταυτόχρονα με ακρίβεια και πρακτικά και θεωρητικά η θέση και η ταχύτητα, ή ορμή, ενός σωματίου. Αυτό το επιστημονικό δεδομένο συντρίβει κυριολεκτικά την ΑΙΤΙΟΚΡΑΤΙΑ. Σύμφωνα με τον Χάιζεμπεργκ(“Φυσική και Φιλοσοφία”) σε πλήρη αντίθεση με την αιτιοκρατία, τον “ντετερμινισμό”, που είναι η ουσία αυτής της “επιστήμης”, στην οποία θέλουν να δώσουν την ΙΣΧΥ της νέας θρησκείας του κόσμου, υπάρχουν γεγονότα για τα οποία δεν υπάρχει αιτία!
Όλοι λοιπόν οι μεγάλοι επιστήμονες από τον Αριστοτέλη μέχρι τον Βohr και τον Χάιζεμπεργκ, αμφισβητούν την δυνατότητα της επιστήμης μέσω της παρατηρήσεως και των όσων μέσων διαθέτει, να ερμηνεύσουν φαινόμενα και καταστάσεις, τα οποία ευρίσκονται “Μετά τα φυσικά”, για να χρησιμοποιήσουμε τον όρο του Αριστοτέλους. Επιπλέον, η Θρησκεία είναι Πίστη και για την Πίστη δεν μπορεί να έχει λόγο η λογική, αφού καμία λογική ερμηνεία δεν είναι σε αυτήν αναγκαία και όποιος δεν έχει Πίστη με κανέναν λογικό συλλογισμό δεν μπορεί να την αποκτήσει. Οι κυρίαρχοι, όμως των ημερών μας επιθυμούν να επιβάλουν μία “νέα τάξη πραγμάτων” και μία άλλη ιεράρχηση των Αξιών! Ο νέος κόσμος που θέλουν δεν χρειάζεται ούτε Θρησκείες, ούτε Ιδεολογίες γιατί τις θεωρεί επικίνδυνες για την εξουσία του.
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ