Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης υπήρξε γνήσιο τέκνο του κινήματος του Ρομαντισμού, ο επτανήσιος πρίγκιπας των Ελληνικών γραμμάτων, που στα έργα του έρρεε το αθάνατο αιμάτινο ποτάμι της Φυλής μας, που ξεκινάει από τους αρχαϊκούς και ομηρικούς χρόνους, συνεχίζει στην περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και ξεσπάει σαν ηφαίστειο στα χρόνια της δράσεως, της ηρωϊκής, μπαρουτοκαπνισμένης κλεφτουριάς των ορέων, των νωπών δασών και χιονισμένων κορυφογραμμών του σκληροτράχηλου Ελληνικού τοπίου.
Πολεμιστής της πένας αλλά και του ξίφους, ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης δεν δίστασε να συγκρουστεί με τον εθνικό εχθρό (εσωτερικό και εξωτερικό) σε όλα τα επίπεδα, από τους διαδρόμους του σκοτεινού στάβλου της Εθνοσυνελεύσεως έως τα βουνά της Ηπείρου. Ο βίος του υπήρξε άμεμπτος, αμόλυντος και απροσκύνητος, παράδειγμα αδάμαστης πίστης.
Η φωνή του αίματος μας καλεί, όσοι ζωντανοί ας την αφουγκραστούν και ας την ακολουθήσουν!
Εν Αθήναις, 17 Μαΐου 2020
ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: ΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
“Στα προλεγόμενα του Αθανάση Διάκου γράφει σχετικά με την δικηγορία και την πολιτική τα εξής: οι απόγονοι των διασημοτέρων αρματωλών μετεμορφώθησαν εις δικηγορίσκους και σήμερον, αενάως αλληλομαχούντες και διαπληκτιζόμενοι, προήλθομεν εις τοσούτων, ώστε να πιστεύωμεν ότι μεγάλας προσφέρομεν εις την ελληνικήν εθνότηταν υπηρεσίας, όταν μετά σφοδράν και δριμυτάτην πάλην επιτύχομεν την καταδίκην πολιτικής τινος μερίδος και ταύτης εξ Ελλήνων συγκεκροτημένης και χαρακτηρίσομεν αυτήν φαύλην, αντεθνικήν, διεφθαρμένην.
Τον Μάρτιο του 1864, ήρθε στην Αθήνα για να κανονίσει τις λεπτομέρειες της Ενώσεως, η οποία πραγματοποιήθηκε την ίδια χρονιά. Σε επιστολή του προς την σύζυγό του γράφει την πρώτη του εντύπωση: «Η Εθνοσυνέλευσις είναι ένας βρωμερός και σκοτεινός σταύλος. Θα σου διηγηθώ διασκεδαστικάς λεπτομερείας»2. Στις εκλογές που διεξήχθησαν τότε, εξελέγη πρώτος βουλευτής Λευκάδος.
Την 20η Ιουλίου 1864, επειδή φημιζόταν σαν ποιητής και ρήτορας, οι συνάδελφοί του, πληρεξούσιοι της Επτανήσου, του ανέθεσαν να απαντήσει εξ ονόματός των εις την προσφώνησιν του προέδρου της Εθνικής Συνελεύσεως. Δήλωσε ότι οι συντοπίτες του θα συνεργάζονταν χωρίς προτίμηση για το ένα ή το άλλο κόμμα, με τον καταλληλότερο ή ικανότερο πρωθυπουργό, αλλά και με τον πιο ανιδιοτελή. Είπε τότε χαρακτηριστικά: «Η Ελλάς θεωρείται χρεωκόπος. Το ευμετάβλητον της κυβερνήσεως τηρεί το κράτος εις διηνεκή κλονισμόν. Αι πεποιθήσεις εκλονήσθησαν, αι βάσεις του οικοδομήματος σαλεύουσι». Ήταν φανερό ότι με τις φράσεις αυτές στρέφονταν κατά των φιλελεύθερων και των προοδευτικών, γενικά.3
Τον περίμεναν νέες μάχες, αυτή την φορά στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Αρνήθηκε να αποδεχθεί το αξίωμα του Προέδρου της Βουλής, αλλά και αυτό του Υπουργού Εξωτερικών, λέγοντας στον Βασιλέα Γεώργιο: «θέλετε να περιπλακήτε εις πόλεμον με την Τουρκίαν; Θα ενεργήσω κατά τοιούτον τρόπον ώστε αι σχέσεις των δύο χωρών θα διακοπούν αμέσως»