“Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν λησμονεί, ούτε φυγομαχεί. Ανασυντάσσεται και προχωρεί. Και όσο κι’ αν την πλήττουν «φίλοι» και εχθροί, ευεργετηθέντες και μη, θα γίνεται πιο μεγάλη και πιο δυνατή.”
Ακόμη ηχούν στ’ αυτιά μου οι προεκλογικές εξαγγελίες του πουλημένου πολιτικού απατεώνα και πράκτορα των σιωνιστών Σαμαραντώνη , λίγο πριν από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012: «Δύο είναι οι άμεσες προτεραιότητες μου: Η ανακήρυξη της Α.Ο.Ζ. και ότι δεν θα γίνει καμία απόλυση εργαζομένου, γιατί οι απολύσεις είναι απάνθρωπες.»
Μετά τον αναπάντεχο, γι’ αυτόν, εκλογικό θρίαμβο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, «ξέχασε» τις δύο αυτές δεσμεύσεις και άλλαξε προτεραιότητες, δύο εκ των οποίων ήσαν: α) Η μεθόδευση των διώξεων κατά της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και β) Η ψήφιση του «αντιρατσιστικού» νόμου, του στρεφομένου κατά πάντων των Ελλήνων και της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, κατά κύριο λόγο. Αλλ’ αυτό δεν αποτελεί ο αντικείμενο του παρόντος σημειώματος.
Και ο μεν Σαμαραντώνης ετέθη εις το πολιτικό «Αρχείο» από το μητσοτακέικο, εις εξόφλησιν παλαιών λογαριασμών και ως εκ τούτου, τώρα επιδίδεται παρασκηνιακά εις την αξιοποίηση του συνωμοτικού του ταλέντου (και μοναδικού του… προσόντος) και αναμένει ίσως κάποιο διορισμό του, ως συμβούλου σε κάποια χρηματοπιστωτική εταιρία, από τους αφέντες του σιωνιστές, ως ανταμοιβή, για τις υπηρεσίες που τους προσέφερε. Κρυφή του όμως επιθυμία είναι να διαλύσει, για μια ακόμη φορά ,τη Ν.Δ. (σ.σ. Το μόνο καλό που θα μπορούσε να κάνει.), ιδρύοντας νέο κόμμα… το « πολιτικό φθινόπωρο».
Η δε ανακήρυξη της Α.Ο.Ζ., τα 12 ν. μίλια και οι συντεταγμένες της Ελληνικής υφαλοκρηπίδος αναμένουν ακόμη εις το … ακουστικό τους, χάριν της… σταθερότητας εις την Αν. Μεσόγειο και του… φόβου των τούρκων.
Ποιόν εμπαίζουν αυτές οι δειλές και επικίνδυνες για το Έθνος πολιτικές μαριονέτες των αμερικανών και της τουρκολάγνας ύαινας Μέρκελ;
Μήπως όμως τους … παρεξηγούμε ενώ αυτοί ασκούν «σώφρονα» πολιτική … δημιουργικής ασάφειας, αλά Μπαρουφάκη, για να κερδίσουν χρόνο, μέχρι να πάμε στη Χάγη, για να … προκόψουμε;
Τα αμέσως ενδιαφερόμενα έθνη της Αν. Μεσογείου Ιταλία, Αίγυπτος, Ισραήλ ποιούν την νήσσαν, αναμένοντα την Τουρκία να συνεχίσει να δίδει de facto λύσεις στις αρπακτικές της αξιώσεις.
Την Ελλάδα θεωρούν ως μη υπάρχουσαν, καθ’ όσον «Δεν διεκδικούμε τίποτα», σύμφωνα με την πάγια θέση της εξωτερικής μας πολιτικής.
Τι είναι αυτό που εμποδίζει αυτά τα ανδρείκελα που μας κυβερνούν, να στηρίξουν στρατιωτικά τον Χ. Χαφτάρ, ενέργεια συμφέρουσα την Ελλάδα, αλλά και απόλυτο δικαίωμά της, με «δεδικασμένο» την σιωπηρά αλλά και απροκάλυπτη ΝΑΤΟΙΚΗ έγκριση της τουρκικής επεμβάσεως στη Λιβύη υπέρ του τουρκόσπορου Σάρατζ;(Δήλωση του φιλότουρκου μισέλληνα Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, ο οποίος, – βασίμως πιθανολογώ ότι – σε περίπτωση ενόπλου συγκρούσεως Ελλάδος – Τουρκίας θα επενέβαινε ευχαρίστως με ΝΑΤΟΙΚΑ στρατεύματα υπέρ της Τελευταίας.)
Η διαχρονικά ύπουλη Ιταλία τηρεί αιδήμονα σιγήν, λόγω των πολλών δισεκατομμυρίων που εισέπραττε και εισπράττει, από την πώληση όπλων στην Τουρκία και στους πιστούς συμμάχους της. Από το 1919 μέχρι το 1922 υπήρξε ο πληροφοριοδότης (ρουφιάνος όπως και οι εβραίοι) του Κεμάλ και των γερμανών στρατιωτικών του συμβούλων, για τις κινήσεις του Ελληνικού Στρατού στη Μ. Ασία. Το 1940 απεπειράθη να εισβάλει στην Ελλάδα και σήμερα η οπερετική της κυβέρνηση, αφού «κατεδίκασε» τυπικά το τουρκολιβικό σύμφωνο, σφυρίζει αδιάφορα.
Το Ισραήλ (παρά τη διάψευση της πρεσβείας του στην Άγκυρα) κάτι «μαγειρεύει», όπως και η Αίγυπτος, με τους τούρκους, κατά πάσαν πιθανότητα, σύμφωνα με υποδείξεις – πιέσεις αμερικανών και των φιλότουρκων γερμανών. Έτσι εξηγείται η περίεργη σιωπή τους, τώρα τελευταία.
Ο συντεταγμένος πολιορκητικός κλοιός γύρω από την Ελλάδα στενεύει. Η κυβέρνηση είναι πανέτοιμη να προβεί σε … διαβήματα διαμαρτυρίας, κατόπιν… εορτής, αλλά προ της «εορτής», που ετοιμάζουν οι τρίτοι εις βάρος της Πατρίδος μας, με «οπλίτη εφόδου» του τούρκικο αγριογούρουνο, παραμένει άπρακτη, περιμένοντας να την προλάβουν οι εξελίξεις.
Το φιλοκομμούνι μητσοτάκι έχει ως οδηγό σκέψεων και αποφάσεων – ερήμην λαού και Στρατού – τη δήλωση του πατέρα του το Μάιο του 1992: «Το Αιγαίο δεν ανήκει μόνο στους Έλληνες» και του εβραιόσπορου σημίτη στη Μαδρίτη, λίγα χρόνια αργότερα: « Η Τουρκία έχει ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο». Το κόμμα των κομμάτων έχει ήδη εκφράσει τη συμπαράσταση του στην κυβέρνηση ενώπιον του… δένδια.
Ο «Γάτος», βλέπετε, φρόντισαν να είναι εκτός βουλής και έτσι τα ποντίκια θα χορεύουν για τα καλά, ανενόχλητα.
Υπάρχει όμως κι’ ένα Λιοντάρι, φυλακισμένο μέσα σ’ ένα «κλουβί», που κατασκεύασαν οι πολιτικοί τους δικαιοπάροχοι, για να καταστρέψουν ανεμπόδιστοι την Ελλάδα. Αν αυτό το Λιοντάρι σπάσει τα δεσμά του, θα ορμήσει και θα κατασπαράξει όχι μόνο το τούρκικο αγριογούρουνο, αλλά κι’ αυτά τα αποβράσματα της προδοσίας και του ολέθρου.
Εμείς οι Εθνικιστές της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, δεν περιμένουμε τις εξελίξεις, για να τρέξουμε πίσω τους. Γνωρίζουμε ΤΙ πρέπει να κάνουμε. Θα το κάνουμε κι’ ας γίνει οτιδήποτε.
Μιχάλης Αρβανίτης
Υ.Γ. Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν λησμονεί, ούτε φυγομαχεί. Ανασυντάσσεται και προχωρεί. Και όσο κι’ αν την πλήττουν «φίλοι» και εχθροί, ευεργετηθέντες και μη, θα γίνεται πιο μεγάλη και πιο δυνατή.
Η Πίστη κι’ ο Αγώνας απαιτούν θέληση, σύνεση, δράση και υπομονή.
