Η Τιμή ενός Έθνους και “μερικές δεκάδες μέτρα”

ΧΘΕΣ ΤΑ ΙΜΙΑ, ΣΗΜΕΡΑ Ο ΕΒΡΟΣ, ΑΥΡΙΟ;

Πήγαμε στην Τροία καθώς λέγει ο ποιητής Γεώργιος Σεφέρης σε ένα υπέροχο ποίημά του “για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη”; Όχι, βέβαια! Πήγαμε για την Τιμή ενός Έθνους και για την επιβίωσή του, γιατί επιβίωση σημαίνει “επικρατείν”…

Αυτό βεβαίως, το πνεύμα το Ομηρικό της Ιλιάδος, καμία σχέση δεν έχει με την πολιτική των γραικύλων και των νεοραγιάδων. Έτσι “χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ”, υποστείλαμε την Ελληνική Σημαία από τα Ίμια και αποδεχτήκαμε γεγονότα τετελεσμένα, “γκρίζες” ζώνες και μάλιστα ευχαριστώντας γι’ αυτό τους Αμερικάνους!

Χθες, ήταν τα Ίμια, σήμερα “λίγες δεκάδες μέτρα” στον Έβρο, όπως δήλωσε ο ίδιος ο Υπουργός του Μητσοτάκη, ενώ οργιάζει η προπαγάνδα ότι δεν έγινε τίποτε στον Έβρο! Και οι “πατριώτες”, όλοι αυτοί που δεν ψήφισαν την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ γιατί όπως λένε δεν τους … άρεσε ο υπογράφων το άρθρο, τι κάνουν, πως αντιδρούν; Άκρα του τάφου σιωπή!

Θα μπορούσαμε, όμως, γιατί όλα τελικά είναι Ιστορία, να μην έχουμε καν σύνορα με την Τουρκία στον Έβρο, να είναι ολόκληρη η Ανατολική Θράκη και η Ίμβρος και η Τένεδος Ελληνικές; ΝΑΙ εάν είχαμε ηγεσία ικανή να διεκδικήσει με τόλμη τα Εθνικά Δίκαια! Και θυμίζω παλαιότερο κείμενό μου, απόλυτα επίκαιρο:

“Πως χάσαμε την Ανατολική Θράκη”

“Η Τουρκία ήταν ο μεγάλος νικητής της Συνθήκης της Λωζάννης. Λίγοι γνωρίζουν ότι τον Απρίλιο του 1923 επτά μόλις μήνες μετά την καταστροφή ο Ελληνικός Στρατός παρέτασσε στον Έβρο ποταμό μια στρατιά αποτελούμενη από δέκα αξιόμαχες μεραρχίες, εννέα πεζικού και μια ιππικού. Επίσης, διέθετε και δύο Συντάγματα πεδινού πυροβολικού. Η Στρατιά του Έβρου είχε σκοπό την διεκδίκηση μέσω της συνθήκης της Λωζάννης, της Ανατολικής Θράκης, ενώ ο Στόλος μας είχε την δύναμη να εξασφαλίσει την εθνική ελευθερία στα δύο ελληνικά νησιά, τα οποία ευρίσκοντο έναντι των στενών, δηλαδή την Ίμβρο και την Τένεδο.

Οι Τούρκοι στην Λωζάννη εμφανίστηκαν αδιάλλακτοι, αλλά είχαν προστριβές και με τις τρεις μεγάλες δυνάμεις της εποχής, οι οποίες θα είχαν και τον τελικό λόγο στην Συμφωνία. Με την Αγγλία για το ζήτημα της κυριαρχίας της Μοσσούλης, της γνωστής πλούσιας σε κοιτάσματα πετρέλαιου περιοχής, η οποία και σήμερα ευρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής των μεγάλων δυνάμεων στον πόλεμο που γίνεται στην Μέση Ανατολή. Με την Ιταλία είχε επίσης συγκρουσθεί και ο ίδιος ο Μουσολίνι, τότε πρωθυπουργός της Ιταλίας, είχε πει στον υπουργό εξωτερικών της Ελλάδος Αλεξανδρή ότι η Ελλάδα δικαιούται και πρέπει να καταλάβει την Ανατολική Θράκη! Με την Γαλλία επίσης είχε σοβαρές διαφορές η Τουρκία του Κεμάλ για οικονομικά θέματα, τα οποία αφορούσαν τις πολεμικές αποζημιώσεις.

Η πολύμηνη διαδικασία, η οποία κατέληξε στην Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία ήταν μια διπλωματική νίκη για την Τουρκία και ήττα για την Ελλάδα πήρε μία τελική μορφή στα τέλη του Μαΐου του 1923. Στις 22 Μαΐου η κυβέρνηση της Ελλάδος τηλεγραφεί στον Ελευθέριο Βενιζέλο ότι θα αναμένει μέχρι τις 26 Μαΐου και εάν δεν επέλθει συμφωνία, θα καταγγείλει την ανακωχή και θα διατάξει την προέλαση του Στρατού στην Ανατολική Θράκη, ο δε Στόλος θα πλεύσει προς τα Δαρδανέλια. Στο τηλεγράφημα της κυβερνήσεως αναφερότανε χαρακτηριστικά:

“Η κυβέρνησις, εξετάσασα όλας τας απόψεις και έχουσα κατηγορηματικήν την γνώμην του Αρχηγού του Στρατού, ότι και εις την μάλλον δυσμενήν περίπτωσην, καθ’ ήν δεν θα επιτραπεί η διέλευσις του Στόλου διά των Στενών, αι στρατιωτικαί επιχειρήσεις από ξηράς θεωρούνται εξασφαλισμέναι”  (Γρηγορίου Δάφνη η Ελλάς μεταξύ δύο Πολέμων, σελίς 46).

26 Μαΐου έληγε το τελεσίγραφο και το πρωί της 26ης Μαΐου ο Ελευθέριος Βενιζέλος ζητεί να λάβει τον λόγο στην διάσκεψη, αλλά παρεμβαίνει ο Άγγλος αντιπρόσωπος και ζητά να μιλήσει πρώτα ο Τούρκος εκπρόσωπος Ισμέτ, ο οποίος Ισμέτ προτείνει την παραχώρηση της Ανατολικής Θράκης στην Τουρκία και ο Βενιζέλος συμφωνεί!

Ας σημειωθεί ότι ο Κεμάλ δεν διέθετε Στόλο, ούτε στρατεύματα στην Ανατολική Θράκη, εις την οποίαν η πλειοψηφία των κατοίκων ήταν Έλληνες. Με δυο λόγια παραχωρήσαμε την Ανατολική Θράκη στην Τουρκία χωρίς να πέσει ούτε μία τουφεκιά και όλα αυτά προς χάριν των Άγγλων, οι οποίοι πήραν βεβαίως την περιοχή της Μοσσούλης.

Η προέλαση που δεν έγινε ποτέ…

Υπήρξαν τότε αντιδράσεις. Τόσο ο διοικητής της Στρατιάς του Έβρου Πάγκαλος, όσο και ο Αρχηγός του Στόλου Χατζηκυριάκος αντέδρασαν και απέστειλαν το ακόλουθο τηλεγράφημα:
“Αποδεχόμενοι κατ’ ανάγκην, χάριν της τιμής της Ελλάδος, ατυχήν λύσιν, επειδή αυτή εγένετο κατά παράβασιν ρητής εγγράφου εντολής δοθείσης υπουργών εξωτερικών, Αρχηγοί Στρατού και Στόλου,  πενθούντες από χθες εκφράζουν την βαθείαν λύπην των αίροντες εφεξής την προς την αντιπροσωπίαν εμπιστοσύνη των. Πάγκαλος, Χατζηκυριάκος”.

Η αρχική απόφαση μάλιστα του Πάγκαλου και Χατζηκυριάκου ήταν την άλλη μέρα το πρωί να διατάξουν προέλαση και κατάληψη της Ανατολικής Θράκης. Τελικώς, κατόπιν αφόρητων πιέσεων, ο Ελληνικός Στρατός και Στόλος δεν κινούνται και έτσι εξυπηρετούντες θαυμάσια τα αγγλικά συμφέροντα για την κατοχή της περιοχής της Μοσσούλης χάνεται η Ανατολική Θράκη.

Εύκολο είναι ο καθένας από εσάς που διαβάζετε αυτό το κείμενο να φανταστεί πόσο διαφορετική θα ήταν η Ελλάδα πόσο πιο ισχυρή γεωπολιτικά και στρατηγικά, αλλά και δημογραφικά, έχοντας στην κατοχή της την Ανατολική Θράκη, την Ίμβρο και την Τένεδο, αφού κατ’ ουσίαν θα ήλεγχε τα στενά των Δαρδανελίων και η Ελλάδα.”

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΝ 24ΗΣ ΜΑΪΟΥ 2020 – ΚΑΠΟΙΑ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΑΓΝΩΣΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Την Συνθήκη της Λωζάννης υπέγραψε ΠΑΡΑΝΟΜΑ ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος όμως, είχε παυθεί από την επίσημη κυβέρνηση της Ελλάδος, είχε καθαιρεθεί από εκπρόσωπος της Ελλάδος στην Λωζάννη! Συγκεκριμένα, στις 7 Μαΐου του 1923, ο Αρχιστράτηγος Θεόδωρος Πάγκαλος και ο Αρχηγός του Στόλου Ναύαρχος Αλέξανδρος Χατζηκυριάκος, έχοντας επιβάλει την θέλησή τους στον Αρχηγό του Κινήματος του 1922, Νικόλαο Πλαστήρα και τον πρωθυπουργό Στυλιανό Γονατά, είχαν καθαιρέσει τον Βενιζέλο από εκπρόσωπο στην Λωζάννη και μάλιστα η απόφαση αυτή δημοσιεύθηκε στο Φύλλο της Εφημερίδας της κυβερνήσεως στις 8 Μαΐου του 1923 και είχε ορισθεί ως εκπρόσωπος της Ελλάδος ο Υπουργός Εξωτερικών Αλεξανδρής.

Η εντολή που είχε δοθεί στον Αλεξανδρή ήταν να καθυστερήσει τις συνομιλίες και να μη προβεί σε καμία συμφωνία μέχρι τις 26 Μαΐου όταν και θα άρχιζε η προέλαση Στρατού και Στόλου προς την Ανατολική Θράκη!

Τελικά ο Πλαστήρας έσπευσε στην Βόρειο Ελλάδα και με ένα νέο πραξικόπημα – κίνημα ακύρωσε την προέλαση του Ελληνικού Στρατού σε πλήρη συνεννόηση με τον Βενιζέλο και καθαίρεσε από Αρχιστράτηγο τον Πάγκαλο.

Δυο χρόνια μετά, ο Πάγκαλος δικτάτορας πλέον της χώρας, μαζί με τον Χατζηκυριάκο, σχεδίαζε επίθεση κατά της Τουρκίας και την απελευθέρωση της Ανατολικής Θράκης! Ανετράπη όμως με πραξικόπημα, στο οποίο η Αγγλική Πρεσβεία είχε τον πρώτο λόγο, και αυτό που μένει είναι ότι ο τελευταίος Υπέρμαχος της Μεγάλης Ιδέας υπήρξε ο Στρατηγός Θεόδωρος Πάγκαλος.

Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ