Πού ήταν όλοι αυτοί οι … “Χρυσαυγίτες”;
“Η Ελλάδα αλλάζει, χωρίς να λογαριάζει
τη δικιά σου μελαγχολία,
Και έρχεται η ώρα για ν’ αποφασίσεις
με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις”
Αρχίζω το κείμενο αυτό παραφράζοντας στίχους από ένα τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου εξαιρετικά επίκαιρους για τις ημέρες που ζούμε, για τις περιστάσεις που βιώνουμε, για τους μέχρι χθες δήθεν πιστούς “Χρυσαυγίτες”, που λησμόνησαν ξαφνικά ό,τι στη ζωή τους υπήρξε το πιο σημαντικό!
Απόγευμα της 29ης Μαΐου του 2020 και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ αποφάσισε αυτήν την χρονιά, αδιαφορώντας για την πολεμική ενός ολόκληρου συστήματος, που θέλει να μην υπάρχουμε και το ήθελε αυτό πάντοτε, ακόμη και όταν ήμασταν μια χούφτα άνθρωποι, με ένα μόλις γραφείο σε ολόκληρη την Ελλάδα …
Στο Άγαλμα του Παλαιολόγου
Αποφασίσαμε να είμαστε εκεί στο Άγαλμα του Παλαιολόγου, για να τιμήσουμε τον τελευταίο Έλληνα Αυτοκράτορα και τους Γενναίους του, που έπεσαν στα τείχη της Βασιλεύουσας εκείνην την θλιβερή ημέρα, την μαύρη ημέρα του Έθνους μας, την 29η Μαΐου του 1453.
Έφυγα από τα γραφεία μας της οδού Δηλιγιάννη στις έξι περίπου και μισή το απόγευμα, περάσαμε από την οδό Λιοσίων και ύστερα την Σωκράτους και μετά στην πλατεία Ομονοίας. Ελάχιστοι Έλληνες και παντού λαθρομετανάστες, Ασιάτες και Αφρικανοί!
Η Αθήνα δεν θύμιζε σε τίποτε πόλη Ελληνική και αυτό απόγευμα Παρασκευής, μίας από τις πλέον υποτίθεται εμπορικές ημέρες. Στην πλατεία Ομονοίας γύρω από τα σιντριβάνια, του δημάρχου Αθηνών της Νέας Δημοκρατίας, μαύροι Αφρικανοί, Πακιστανοί, Αφγανοί και κάθε φυλή του Ισραήλ κυριολεκτικά. Έλληνα δεν είδα! Μετά την πλατεία Κλαυθμώνος αρχίζει η ευρύτερη περιοχή της πλατείας Συντάγματος. Ερημιά παντού … Για όσους δεν το έχουν καταλάβει, η Ελλάδα αλλάζει και πραγματικά έρχεται η ώρα για να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις …
Θέλουν μια Ελλάδα που δεν θα είναι Ελλάδα, με έναν λαό που δεν θα είναι Ελληνικός και αυτό το είδαμε μπροστά μας, στο κέντρο των Αθηνών, στην ερημιά των δρόμων και τα σκυμμένα κεφάλια των ελάχιστων Ελλήνων, που ευρίσκοντο στην περιοχή. Ο Λαός μας περνά δοκιμασία σκληρή! Και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι του έχουν τσακίσει την ψυχή. Δεν έχει καμία σπίθα στο βλέμμα του, καμία ελπίδα στην καρδιά του, έχει πλήρως αποδεχτεί την σκληρή του μοίρα! Και μόνον ένα θαύμα μπορεί και πάλι να του ξαναδώσει νέα πνοή για να αντισταθεί, να διεκδικήσει να πάρει την Πατρίδα του πίσω!
Όμως, εμείς, σε πείσμα των καιρών, λογικοί ανάμεσα σε τρελούς ή τρελοί ανάμεσα σε λογικούς, ό,τι θέλει κανείς διαλέγει, ήμασταν εκεί στην πλατεία Μητροπόλεως για να τιμήσουμε την Μνήμη Εκείνου, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου! Γιατί μόνον μέσα από την Μνήμη και την Ιστορία μπορείς να πάρεις δύναμη και να πορευτείς προς το Μέλλον. Και πήρα τον λόγο κι ανάμεσα στα άλλα είπα για την ημέρα αυτή την τόσο σημαντική για το Γένος των Ελλήνων:
“Οι Χρυσαυγίτες ξαναγυρίζουν…”
“Αγαπημένοι μου συναγωνιστές και συναγωνίστριες, έλαβα τον λόγο από τον αγαπημένο μου συναγωνιστή, πρώην βουλευτή Θεσσαλονίκης, Αντώνη Γρέγο, Χρυσαυγίτη από την δεκαετία του ’90 και όχι λαθρεπιβάτη, που αναζητούσε μία σημαία ευκαιρίας, με πρώτη κομματική του παρουσία μάλιστα το 1989. Θα πουν πολλοί ότι μέχρι πριν λίγους μήνες ήμουν στη Βουλή και ποιος το περίμενε ότι ένα χρόνο μετά θα ήμουν εδώ σε αυτή την πλατεία. Ναι στους δρόμους και στις πλατείες, εκεί που κάποτε κυριαρχούσε το σύνθημα “Αυτοί οι δρόμοι αυτές οι γειτονιές ανήκουνε στους Έλληνες και τους Εθνικιστές”! Αυτό το σύνθημα στεριώθηκε με αγώνα σκληρό, τον οποίο κάποιοι τον λησμόνησαν … Όμως σήμερα είμαστε εδώ στο Άγαλμα του τελευταίου Έλληνα Αυτοκράτορα, στο όραμα του οποίου και στην θυσία αυτού του τελευταίου Αυτοκράτορα, κτίστηκε ο μύθος ενός ολόκληρου Λαού κι έγινε ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς του Έθνους μας, που όλοι περιμένουμε. Αυτά περιμένει το Έθνος, αλλά αυτοί που εξουσιάζουν την Ελλάδα είναι γραικύλοι και εθνικά επικίνδυνοι και παραμένουν ραγιάδες …
Σήμερα 29η Μαΐου ημέρα πικρή, ημέρα φαρμακωμένη … Kαι θα περίμενε κανείς στις Εκκλησίες όλης της χώρας να κτυπούν πένθιμα οι καμπάνες … Στις στρατιωτικές μονάδες να κυματίζουν μεσίστιες οι Σημαίες, τίποτε … Λες και δεν υπήρξε ποτέ ο μεγάλος αυτός Έλληνας, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και οι Γενναίοι του και μία Αυτοκρατορία που κράτησε χίλια ολόκληρα χρόνια. Και με τον μύθο αυτό μέσα στην ψυχή τους οι Έλληνες έφτασαν μέχρι έξω από την Άγκυρα για τον προαιώνιο πόθο της Μεγάλης Ιδέας, της Μεγάλης Ελλάδος και φτάσαμε σήμερα στο σημείο να μας παίρνουν εθνικό έδαφος οι Τούρκοι στα σύνορά μας στον Έβρο και να λέει ο υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ότι δεν πρέπει να υπάρχει ένταση για … λίγες δεκάδες μέτρα!
Απόλυτη η συνωμοσία της σιωπής εναντίον της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, που την κτυπά με λύσσα και τρόπους ύπουλους ένα ολόκληρο σύστημα. Γιατί η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι ο μόνος δρόμος για Αντίσταση Εθνική, για αγώνα, για Πίστη, Πατρίδα, Ελευθερία. Οι ημέρες που έρχονται θα είναι δύσκολες. Έρχεται νέα μεγάλη καταστροφή για την Πατρίδα μας και έχουμε χρέος να σταθούμε στο πλευρό του Λαού μας στις πικρές στιγμές που θα ζήσει. Να ξέρουν όλοι πως η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ θα βαδίσει τον δρόμο της Τιμής και του καθήκοντος. Ξαναρχίζουμε Συναγωνιστές τον αγώνα για να κτίσουμε και πάλι το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα. Οι Χρυσαυγίτες ξαναγυρίζουν …”
Αν μια ημέρα όλοι γίνουνε άπιστοι…
Ανάμεσα στα άλλα που είπα εκεί μπροστά στο Άγαλμα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, του Μαρμαρωμένου Βασιλιά του Γένους, είπα απευθυνόμενος προς αυτούς που επέλεξαν να εγκαταλείψουν το κάστρο και μάλιστα την στιγμή που πολιορκείται ότι αν μία ημέρα όλοι γίνουνε άπιστοι, εμείς θα παραμείνουμε Πιστοί, γιατί για εμάς πάντα θα υπάρχει μία Σημαία να υπερασπιζόμαστε σε αυτήν την ευλογημένη Πατρίδα! Γιατί εμείς, ποτέ μας δεν θα προδώσουμε την αιώνια εφηβεία μας, τους Σύντροφους της χρυσής μας νεότητας, τις παλιές ωραίες γεμάτες πάθος εικόνες μιας καλύτερης εποχής γεμάτης Αρετή αγνή και Αγάπη μέχρι τον θάνατο.
Κάποιοι επέλεξαν άλλους δρόμους … Και δεν συνέβη αυτό μόνον τώρα, είναι μία παλαιά ιστορία, που κρατά χρόνια πολλά … Και ήταν Σεπτέμβριος του 2013 όταν περίπου 7.000 υποτίθεται Χρυσαυγίτες και Χρυσαυγίτισες είχαν έρθει στις Θερμοπύλες και με χειροκροτούσαν και θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι πολλοί από αυτούς μου έλεγαν “μη μας προδώσετε μόνο” και τους απαντούσα “εσείς να μη μας προδώσετε”…
Και δεν περάσαν παρά μόνον λίγες ημέρες όταν με οδηγούσαν σιδηροδέσμιο στα κελιά της Γενικής Ασφάλειας, της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και κάτω από την Ασφάλεια συγκεντρώθηκαν, δεν συγκεντρώθηκαν 500 μόνον άτομα και οι χιλιάδες, οι δεκάδες χιλιάδες των “Χρυσαυγιτών” κάθισαν φοβισμένοι σπίτια τους και κοιτούσαν στις τηλεοπτικές τους οθόνες την μεταγωγή μου με χειροπέδες. Και αυτοί τώρα εμφανίζονται ως “Χρυσαυγίτες”… Την προδοσία των “πολλών” εγώ τότε δεν την λογάριασα και δεν την λογαριάζω και τώρα και συνέχισα και κράτησα ζωντανό και μέσα στη Βουλή το Κίνημα για έξι ολόκληρα χρόνια και συνεχίζω και θα συνεχίσω μέχρι το τέλος και “μόνος και μετά πολλών”.
Ν. Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ