Κάθε Ελεύθερος Ανθρωπος που ακόμη δεν έχει υποκύψει στις προσταγές του Μολώχ της Παρακμής, στην πλάνη της Παγκοσμιοποιήσεως, και στις σαγηνευτικές παροχές του «χρυσού Μόσχου» του Εκφυλισμού, καθείς που καταλαβαίνει ότι η ανθρωπίνη ζωή είναι αφ΄ενός εξόχως μικρά για να την αφήσει έρμαιον στο βορβορώδες ρεύμα της ευκολίας και της υποταγής και αφ’ ετέρου είναι συνάμα πολύ μεγάλη για να την κατακερματίσει σε ζωώδεις, άσκοπες και άμορφες εκδηλώσεις του ενστίκτου, οφείλει να αποφασίσει, να επιλέξει και να παραταχθεί όπου δει. Οι ημέρες της κρίσεως πλησιάζουν και η εγωιστική αδράνεια είναι επιεικώς περιφρόνηση προς την Ζωή.
Καθείς που αισθάνεται την ψυχή του ν’ αναδεύεται από ιδέες υπερβαίνουνουσες την ατομικήν ύπαρξη, φθάνει η στιγμή που πρέπει να διαπιστώσει, να κρίνει να ζυγίσει. Και αφού αυτοκαθορισθεί, πρέπει να διαπιστεύσει τον Νέον Άνθρωπο, τον Εθνικιστή Άνθρωπο, αναλύων σαφώς, στον εαυτόν του και στους άλλους τι είναι και τι δεν είναι….
Το να είναι κάποιος Εθνικιστής, δεν είναι απλούν, ούτε εύκολον. Δεν είναι Εθνικιστής όποιος λέγει ότι είναι, ούτε όποιος νομίζει πως είναι. Είναι όποιος ημπορεί και όποιος ενσυνειδήτως θέλει να είναι Εθνικιστής.
Ο Εθνικισμός δεν είναι Δικτατορία, από αυτές που τόσον αρνητικώς και τόσον προσκαίρως ελαμπύρισαν, ωσάν θραύσματα από διάτοντα από μετέωρα και εχάθησαν στην πρώτη τριβή του αέρος, δηλαδή με την καταπόνηση του…. τίποτα. Ο Εθνικισμός δεν είναι περαστική ευκαιριοκρατία, ούτε Καισαρισμός.
Ο Εθνικισμός, αντιθέτως, είναι μια νέα διαρκής μορφή εξελίξεως της ανθρωπίνης κοινωνίας. Είναι αποφασιστικός έλεγχος επί των πραγμάτων, επί των ατραπών της εξελίξεως, επί της αναπτύξεως και της τεχνολογίας, προς όφελος αποκλειστικό της Λαϊκής Κοινότητος και του γόνου της, του Ελληνοευρωπαικού Πολιτισμού. Πατεί ισχυρώς στην πατρώα γη, διαθέτει επιδέξιες χείρες που την καλλιεργούν και την μορφοποιούν, καθώς και κεφαλή παράγουσα γόνιμες ιδέες.
Ο Εθνικισμός αντιλαμβάνεται και ενστερνίζεται την απελπισία της υπάρξεως, στην οποίαν έχουν ρίξει την Νεότητα του Λαού μας οι νεκρωμένες ή ετοιμοθάνατες «ιδέες» και η προϊούσα υποδούλωση του κοιμωμένου έθνους. Γνωρίζει ασφαλώς ότι τα «ευρήματα» της Κοινωνίας της Σπατάλης, ο Ευδαιμονισμός και η Αποχαλίνωση δεν την εμπνέουν πράγματι. Ξέρει ότι η Νέοτης ζητεί τις μεγάλες Προκλήσεις, διψά για ενεργητικότητα, διακατέχεται από το Πάθος της Μάχης και από Φλογερές Προσμονές.
Ο Εθνικισμός είναι ακριβώς η άρνηση, η καταγγελία και η περιφρόνηση της κοινοτυπίας της καθημερινής συνηθείας. Είναι αναζήτηση Μεγαλουργήματος. Ξεσχίζει τα πέπλα της ψευδοηθικής που αποκρύπτουν και παραλάσσουν τους εγωισμούς των «φθασμένων». Είναι μια συνεχής προσπάθεια μορφοποιήσεως μιάς Νέας Αρμονίας, απηλλαγμένης από συνδιαλλαγές. Είναι μια διεγερτική υπερβατική βεβαιότης ότι υπάρχουν σκοποί Ζωής, οι οποίοι αξίζουν και την ίδια την ζωή.
Ο Εθνικισμός δεν ειναι Δεξιά, ούτε Αριστερά. Αρνείται κατηγορηματικώς να έχει την οιανδήποτε σχέση με τον τεχνητώς και θεληματικώς καλλιεργημένο διαχωρισμό και κατακερματισμό του Εθνικού και Φυλετικού Σωματος. Διώκει και πλήττει αδυσωπήτως μόνον τους «Αποβλήτους», εκείνους δηλαδή που απαρτίζουν τα Κατεστημένα της Πλουτοκρατίας και του Μαρξισμού. Είναι εχθρός ανένδοτος του Μαρξισμού και του εκτρώματός του, του Κομμουνισμού. Αλλά περιφρονεί βαθύτατα τους κάθε είδους «συντηρητικούς δεξιούς», τους ακεφάλους, που τρέμουν τόσο τον Κομμουνισμό, όσο και την Εθνοκρατική επανάσταση.
Αυτοί οι εκπρόσωποι της αστικής πλουτοκρατίας, άνανδροι και εγωιστές, ματαιόδοξοι σπάταλοι για τον εαυτόν τους και «τσιγγούνηδες» για τους άλλους, γηρασμένοι πριν ακόμη ωριμάσουν, δεν ημπορούν να καταλάβουν, ούτε θα καταλάβουν τίποτα από τον Εθνικισμό. Δεν δύνανται αλλά και δεν πρέπει να συμμετάσχουν σε ένα Εθνικιστικό Κίνημα, γιατί θα επιπλέξουν τις αδυναμίες και τα ελατώματά του με την φύσει παρηκμασμένη νοοτροπία τους.
Γι’ αυτούς η καθεστηκυία τάξη είναι ο κανών παρά το ότι ταυτίζεται με την διατήρηση του σημερινού εκτρωματικού τραγελάφου και δεν καταλαβαίνουν, είναι ανίκανοι να καταλάβουν ότι, ο μόνος τρόπος για να διατηρήσει κάποιος κάτι άξιο και ορθό είναι να το μελετά, να το ανανεώνει και να το εκσυγχρονίζει. Ο μόνος δε τρόπος να το εκσυγχρονίζει είναι να διατηρεί ανέπαφη αλλά και σε διαρκή μεταβολισμόν την «Δραστική Άλυσο» Παρελθόντος – Παρόντος – Μέλλοντος.
Ο Εθνικισμός συνδέει την Παράδοση με το Μέλλον. Σφυρηλατών το Μέλλον με τα μαθήματα της Παραδόσεως, δημιουργεί και μορφοποιεί αναλόγως το Παρόν.
Ο Εθνικισμός είναι Αντισυμβατικός και Αντισυμμορφωτικός (αντικονφορμιστικός). Δανείζεται, και χρησιμοποιεί τις αναλύσεις και τις σκέψεις οποιουδήποτε ήταν άξιος να σκεφθεί και ικανός να δράσει για την Μεταμόρφωση της σημερινής κοινωνίας. Ο Σωκράτης, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, είναι για τον Εθνικισμό ατέρμονες πηγές ιδεών, όπως και ο Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα, ο Ντριέ ντε λα Ροσέλ, ο Μπρασιγιάκ, ο Έβολα και εκατοντάδες άλλοι επώνυμοι και ανώνυμοι ήρωες αλλά και ικανοί αντι-ήρωες της σκέψεως, της δράσεως και της γραφίδος.
Οποιοσδήποτε ημπορεί να προσφέρει στον Εθνικισμό την συμμετοχή του και την βοήθεια του, στην οικοδόμηση του Νέου Κόσμου, στην πραγματική απελευθέρωση του Ελληνισμού, του Έλληνος Ανθρώπου, δηλαδή οποιοσδήποτε ημπορεί να συνδράμει στην ιεραποστολική εκστρατεία του κατά των δύο Υλισμών, του Πλουτοκρατικού και του Μαρξιστικού, είναι ευπρόσδεκτος από τους Εθνικιστές.
Οι Εθνικιστές είναι εκτός της σημερινής πολιτικής κατατάξεως με τα δεδομένα της καθεστωτικής κομματοκρατίας. Είναι οι τελευταίοι ελεύθεροι Άνθρωποι. Είναι τα τελευταία εναπομείναντα κριτικά πνεύματα. Είναι συνάμα οι πρώτοι πραγματικοί Επαναστάτες, Ιεραπόστολοι και Σταυροφόροι της Νέας Εποχής που προαγγέλλεται. Οι Εθνικιστές δεν επισκευάζουν. Κατακρημνίζουν, Εκθεμελιώνουν και Οικοδομούν. Η Πίστη τους αφορά στον Άνθρωπο και στην Φύση. Αφορά στην μορφοποιητική Δράση του Ανθρώπου κατά την πορεία της Ιστορίας και στην παραγωγή του Πολιτισμού. Είναι πίστη στο παγκόσμιο πεπρωμένο του Ελληνισμού.
Για τους Εθνικιστές οι ξεπερασμένες ορολογίες και ομολογίες του «δεξιού», «αριστερού», «αντιδραστικού» και «προοδευτικού», είναι αβαρή ιστορικά απολιθώματα, ενώ τα πολιτικάντικα εξαμβλώματα της εκμεταλλεύσεως, του χρήματος και της ματαιοδόξου λογοκοπίας, συνιστούν σκύβαλα για τους σηπτικούς μεταπολιτευτικούς βόθρους.
Όταν ο Εθνικιστής αυτοκαθορισθεί, πρέπει να δράσει. Ο διατιθέμενος ιστορικός χρόνος είναι ολίγος. Και επείγει, καθότι η αντίδραση του Εκφυλισμού είναι μεγάλη και ισχυρά. Όμως οποιαδήποτε δράση, δεν πρέπει να είναι πιεστική ούτε να αποβλέπει σε πυροτεχνήματα εντυπωσιασμού, ώστε να φέρει πράγματι ουσιώδη αποτελέσματα. Αποτελέσματα δύναται να επιφέρει μόνον η επιμελής οργάνωση της εθνικιστικής δράσεως.
Το κυρίως ζήτημα δεν είναι πλέον το αν θα επέλθει η Κοσμογονία. Αυτή αποτελεί νομοτελειακή βεβαιότητα. Το ζήτημα είναι πως θα διενεργηθεί. Προϋπόθεση πάσης ενεργείας, είναι η διττή προπαρασκευή, της στελεχώσεως και της ιδεολογικής θωρακίσεως. Ο απαιτούμενος χρόνος εξαρτάται από την Δύναμη της Θελήσεως.
Δεν έχει σημασίαν ο μείζων αριθμός. Σημασίαν έχει η ποιότης των αγωνιστών. Μια μικρά ομάς, εκφεύγει από την καταστροφικήν επιρροή της εποχής της, εφ᾽ όσον ημπορέσει να εγκαθιδρύσει στα μέλη της ένα σύνολο κανόνων συνειδητής πειθαρχίας. Η πειθαρχία, ελευθέρως αποφασιζομένη και εκουσίως σεβαστή, ανατρέπει πάντοτε τον συσχετισμόν των αριθμητικών δυνάμεων. Μια μικρά μειοψηφία, με ένθεο πίστη και πειθαρχημένο ασκητισμό, ημπορεί να επιβληθεί τάχιστα σε μιαν ευρεία μάζα αποκτηνωμένων ηδονιστών. Θα ημπορούσε δε να επιβάλλει νέες μορφές ζωής, διότι σήμερον περισότερον παρά ποτέ άλλοτε, ουδέν δόγμα υφίσταται συμπαγές και αμετακίνητο.
Τα Κίνημα αυτό θα αντλεί τις δυνάμεις του από την Συνοχή του, την Πειθαρχία του, την Ενότητα της σκέψεως, την Ιδεολογία του και τους Στόχους του, θα ακολουθεί δε την αρχήν «Όποιος δεν είναι εναντίον μας, είναι μαζί μας!» Με αυτήν την πολιτικήν αρχή, η Μάχη των Ιδεών θα προχωρήσει εμπρός, θραύουσα τις επιβεβλημένες συνθήκες της αστικής ομοιομόρφου συμμορφώσεως της σκέψεως.
Μ.Α.
