Λίγες ημέρες πριν, σε δημοσκόπηση που διενεργήθηκε για λογαριασμό του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ, αποτυπώθηκε σε ποσοστά η κατά τ’ άλλα καθολική αποδοχή της κυβερνητικής πολιτικής, μεταξύ της οποίας και η οικονομική. Ιδιαίτερα στον σχετικό πίνακα αναφορικά με την έγκριση των οικονομικών μέτρων που επέβαλε η κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες, ώστε να αντιμετωπιστεί η αόρατη απειλή του κοροναϊού, πάνω από το 50% των ερωτηθέντων δήλωσαν πως θεωρούν απόλυτα θετικούς ή προς τη σωστή κατεύθυνση τα οικονομικά μέτρα στήριξης της Νέας Δημοκρατίας.
Το μέγεθος της φαντασιοπληξίας των εγχώριων καθοδηγητών της κοινής γνώμης δεν αποδεικνύεται μόνο από τις υπερκοστολογημένες υπηρεσίες τους, για τις οποίες πριμοδοτήθηκαν αδρά, με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά και από το γεγονός ότι την ίδια ακριβώς στιγμή που το εγχώριο κατεστημένο εκθειάζει τα αποτελέσματα μιας ολέθριας οικονομικής πολιτικής, τα διεθνή φόρα και οικονομικοί αναλυτές κάνουν λόγο για καταστροφή άνευ προηγουμένου η οποία αναμένεται να πλήξει τον πλανήτη το εγγύς διάστημα.
Πιο συγκεκριμένα, σε έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας η οποία δημοσιεύτηκε προ ολίγων εβδομάδων, γίνεται λόγος για μια ανθρωπιστική κρίση η οποία αναμένεται να πλήξει πάνω από 60 εκατομμύρια ανθρώπους, κρίση η οποία δε θα έχει παροδικό χαρακτήρα, αλλά, αντιθέτως, θα διαρκέσει για πολλά χρόνια κι αποτέλεσμα της οποίας θα είναι ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού να οδηγηθεί στην «ακραία φτώχεια».
Ο ίδιος ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας σημειώνει στην σχετική έκθεση πως η παγκόσμια ανάπτυξη αναμένεται να σημειώσει πτώση κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες, γεγονός που με τη σειρά του θα αυξήσει τα ποσοστά ανεργίας, καθότι εκατομμύρια θέσεις εργασίας θα χαθούν με το κλείσιμο των επιχειρήσεων.
Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της κρίσης για το οποίο κάνουν λόγο τα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα αρκεί να αναφερθεί πως η Παγκόσμια Τράπεζα ορίζει ως όρια της «ακραίας φτώχειας» το άτομο ή την οικογένεια που ζει με λιγότερα από 1,90 δολάρια την ημέρα, αλλά πέρα από την σημειολογία των αριθμών και τις οικονομικές προβλέψεις, άσχετα με το πόσο ακριβείς μπορούν να αποδειχτούν, σημασία έχει ο απρόβλεπτος χαρακτήρας των κοινωνικών εκρήξεων που θα πυροδοτήσει η μακροχρόνια ύφεση, σε ένα ούτως ή άλλως αβέβαιο κι ασταθές παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.
Ακόμα και για τα ευρωπαϊκά κράτη, οι σχετικές δηλώσεις των κυβερνήσεων για την οικονομική κατάσταση των χωρών της Ευρωζώνης είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων συγκρατημένες, χωρίς να απουσιάζουν οι αναφορές σε οικονομική ύφεση, της οποίας οι συνέπειες θα δοκιμάσουν την ευρωπαϊκή συνοχή και ενδεχομένως να συγκλονίσουν τις χώρες των οποίων οι υποδομές δε θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν σε ένα ακόμα οικονομικό πλήγμα.
Μόνο στην Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη επικρατεί «αισιοδοξία», μόνο στην χώρα των 3 μνημονίων και του υπέρογκου εξωτερικού δημοσίου χρέους βρίσκονται υπουργοί και κυβερνητικά στελέχη που διαβεβαιώνουν το λαό για ευημερία, ανάπτυξη κι επενδυτικές ευκαιρίες που θα ανακάμψουν ακόμα περαιτέρω την υποτίθεται σταθερή μας οικονομία.
Και μόνο στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας βρίσκονται αναλυτές που επιβεβαιώνουν με σταλινικές μεθόδους τον καθολικό χαρακτήρα της αποδοχής των μέτρων μίας κυβέρνησης που όχι μόνο δεν έχει αντιληφθεί το μέγεθος της καταστροφής που έρχεται, αλλά και που αρνείται να παραδεχτεί της ευθύνες της ως μέρος του προβλήματος και ως υπαίτια για την καταστροφή των όποιων παραγωγικών μας αποθεμάτων ως λύση στις οικονομικές προκλήσεις, κατά τις τελευταίες 4 δεκαετίες.
ΑΡΤΕΜΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΠΟΥΛΟΣ