Site icon ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Ένας λαός παθητικός και βυθισμένος στην ανασφάλεια

Ένας λαός παθητικός και βυθισμένος στην ανασφάλεια

Η νέα «κανονικότητα» στα εργασιακά είναι η ημιαπασχόληση και ο τρόμος της ανεργίας

Δεν είναι μόνον το ένα εκατομμύριο ανέργων, αλλά και εκατομμύρια εργαζόμενοι αυτή την στιγμή που ζουν μέσα στην ανασφάλεια με τον εφιάλτη της ανεργίας να τους χτυπά την πόρτα.

Η αβεβαιότητα για το μέλλον αποτυπώνεται με μελανά χρώματα στην ειδική θεματική έρευνα της Alco για την ΓΣΕΕ που έγινε αποκλειστικά σε εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, για την καταγραφή-μέτρηση και συγκριτική αποτίμηση δεικτών κλίματος αναφορικά με την αισιοδοξία, την επαγγελματική προοπτική, την εξέλιξη των αμοιβών και την ασφάλεια της θέσης εργασίας.

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ

Το 33% των εργαζομένων δήλωσε ότι έχει μεταβληθεί η σχέση εργασίας τους μετά την πανδημία. Το 19% των εργαζομένων δήλωσε ότι μετά την πανδημία συνεχίζει να εργάζεται με τηλεργασία και το 14% με μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση. Κατά το διάστημα της τηλεργασίας, το 35% των απασχολουμένων που εργαζόταν με αυτή την μορφή δήλωσε ότι εργαζόταν περισσότερο χρόνο σε σχέση με το ωράριό του και το 18% των εργαζομένων δήλωσε ότι κατά το διάστημα που η σύμβασή του ήταν σε αναστολή ο εργοδότης του ζητούσε να εργαστεί.

4 στους 10 εργαζόμενους (39%) δηλώνει ότι δεν νιώθει ασφάλεια διατήρησης της θέσης εργασίας του και περίπου 6 στους 10 εργαζόμενους (59%) δεν αναμένουν κάποια θετική εξέλιξη στο μισθό τους επιβεβαιώνοντας την έλλειψη αισιοδοξίας τους για την εξέλιξη των αμοιβών τους.

Όπως διαβάσατε παραπάνω, με αφορμή την πανδημία δημιουργήθηκαν νέες συνθήκες εργασίας, ενώ στην αγορά κερδίζει συνεχώς έδαφος η ημιαπασχόληση και οι μισθοί πείνας. Το χειρότερο; Ότι οι ίδιοι οι Έλληνες εργαζόμενοι βλέπουν ως… «κανονικότητα» όλα τα παραπάνω και έτσι ο λαός μας γίνεται όλο και περισσότερο παθητικός και συνεχίζει να βυθίζεται στην ανασφάλεια.

Αυτό άλλωστε επιδιώκουν και οι εξουσιαστές μας, οι οποίοι υποσχέθηκαν «πολλές και καλές δουλειές», «ανάπτυξη» και άλλα παραμύθια της χαλιμάς. Ευτυχώς όμως που… “μένουμε Ευρώπη” γιατί ποιος ξέρει τι θα γινόμασταν δίχως αυτήν!

Exit mobile version