Η Ελλάδα πρέπει επισήμως να ανακηρύξει – οριοθετήσει ΑΟΖ, σε κάθε μέρος της Ελληνικής επικρατείας, όπως της δίνει το δικαίωμα ο διεθνής νόμος και προς εξυπηρέτηση των Εθνικών αναγκών της. Αυτό είναι δεδομένο, είναι νόμιμο και είναι και απαραίτητο.
Άρα σε αυτή την γενική λογική δεν μπορούμε να πούμε ότι, η οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ιταλία, είναι μια λανθασμένη ενέργεια της Κυβέρνησης, αλλά δυστυχώς το θέμα δεν τελειώνει εδώ.
Όταν για τις υπόλοιπες περιοχές της Ελλάδος, δεν έχει ανακηρυχθεί ΑΟΖ, τότε είναι αυτονόητο ότι, την επόμενη φορά που θα υπάρξει μια τέτοια ανακήρυξη (ή διαπραγμάτευση) αυτά που έχει συμφωνήσει η Ελλάδα με την Ιταλία, θα αποτελέσουν πρόκριμα. Θα δεσμεύσουν την Ελλάδα, για κάθε επόμενη διαπραγμάτευση.
Υπό αυτό το πρίσμα, η συμφωνία με την Ιταλία, δεν είναι καλή. Και δεν είναι καλή διότι, «η μερική επήρεια ΑΟΖ» που συμφωνήθηκε στα Διαπόντια νησιά (70%) και στις Στροφάδες (32%) είναι σίγουρο πως θα αποτελέσει σκαλί πάνω στο οποίο θα πατήσει η τουρκία αλλά και η Αλβανία, όταν θα έλθει εκείνη η στιγμή.
Γι’ αυτό η ανακήρυξη της ΑΟΖ έπρεπε ήδη να έχει γίνει παντού. Όπως και η διεύρυνση σε 12 ναυτικά μίλια. Γι’ αυτό η φοβική και διστακτική (κι ίσως στρατευμένη σε συμφέροντα) πολιτική όλων των κυβερνήσεων είναι επιζήμια και αρνητική για την Ελλάδα.
Σημειώστε ότι, η κοινή ΑΟΖ Ελλάδος και Κύπρου, αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες της Ευρώπης και ίσως και στον κόσμο. Αν σκεφθείτε με αυτό το στοιχείο στο κέντρο, αντιλαμβάνεστε γιατί τα διεθνή γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, έχουν ουσιαστικά απαγορεύσει όχι μόνο την ένωση Ελλάδος Κύπρου, αλλά ακόμη και την πλήρη ανεξαρτησία της νήσου.
Δεν μας κάνει εντύπωση όμως πως, ο ΥπΕξ Δένδιας έσπευσε να κάνει αυτή την συμφωνία. Δεν θεωρούμε ότι έχει το πολιτικό ειδικό βάρος, για να αντιληφθεί τέτοιες λεπτές ισορροπίες.
Δεν έχει αντιληφθεί ότι αυτό που διαφημίζει σαν επιτυχία του, θα αποτελέσει μια ιστορική καταδίκη για τον ίδιο και το κόμμα του, αφού ο ιστορικός του μέλλοντος θα θεωρήσει τις δεσμεύσεις της συμφωνίας του, κερκόπορτα για τα συμφέροντα της Ελλάδος στο Αιγαίο και στην ευρύτερη Μεσογειακή οικονομία.
Βεβαίως όταν μια χώρα έχει σαν γνώμονα το Εθνικό συμφέρον (όπως αποδεδειγμένα έχει η τουρκία) μπορεί να επιβάλλει τις θέσεις της, ανεξαρτήτως παλαιοτέρων δεσμεύσεων. Έτσι κάνει η τουρκία, που ενώ έχει ανακηρύξει η ίδια 12 ναυτικά μίλια στην Κασπία θάλασσα, το αρνείται στην Ελλάδα στο Αιγαίο.
Αλλά ας μιλήσουμε σοβαρά. Ποιος στ΄αλήθεια από αυτόν τον αναποτελεσματικό, ημι-αμόρφωτο και ξενόδουλο πολιτικό χάρτη στην Ελλάδα, θα τολμήσει να υψώσει το ανάστημά του, στις εντολές των ξένων συμφερόντων;
Οι Εθνικιστές, έχουμε από χρόνια προειδοποιήσει ότι, μας ωθούν στο μοίρασμα του Αιγαίου πάνω στον 25ο μεσημβρινό. Όσο κι αν το απευχόμαστε, δυστυχώς οι ευχές μας ή οι προθέσεις τους, δεν αρκούν. Η πολιτική που εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις, οδηγούν ακριβώς στην επαλήθευση αυτής της εκτιμήσεως.
Μυρμιδόνας
