Στα γραφεία της Τ.Ο. Δράμας πραγματοποιήθηκε ομιλία από συναγωνιστή του Μετώπου Νεολαίας Δράμας, με θέμα «Σταυρουλόπουλος Παναγιώτης-Ο ΑΡΧΗΓΩΣ ΤΩΝ ΓΕΝΝΑΙΩΝ», ως ελάχιστο φόρο τιμής στον ξεχασμένο ηρώα ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΟΠΟΥΛΟ, ο οποίος ως Επικεφαλής στη Μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ 14 ως16 Αυγούστου 1974 στην Ματωμένη Κύπρο μας, μαζί με τα 318 Λιοντάρια του διέσωσε την Λευκωσία, στην πιο άνιση Μάχη των τελευταίων 60 ετών.
Ο Ταξίαρχος Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος ήταν μάχιμος από 18 ετών με το 5/42 Σύνταγμα του Συνταγματάρχη Δημητρίου Ψαρρού και στο μέτωπο της Φλώρινας. Από το καλοκαίρι του 1961εως το 1963 υπηρέτησε στην Κύπρο στο Σύνταγμα της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου ως διοικητής.
Το ξημέρωμα της 20ης Ιουλίου 1974 τον βρίσκει ανοιχτά της Λεμεσού επιστρέφοντας στην πατρίδα, συνοδεύοντας 450 απολυόμενους Ελδυκάριους. Ζητούν και λαμβάνουν διαταγή να επιστρέψουν στο Στρατόπεδο τη ς ΕΛ.ΔΥ.Κ στην Λευκωσία το οποίο ήδη βομβαρδίζεται από την Τουρκική Αεροπορία!
Την 14η Αυγούστου, Ημέρα που ξεκιναει ο Αττίλας 2, ο Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος, πλέον Στρατοπεδάρχης της ΕΛ.ΔΥ.Κ με μια μικρή δύναμη 318 οπλιτών θα παραμείνουν να υπερασπιστούν το στρατόπεδο τους πάση θυσία, απέναντι στον Τούρκικό Στρατό των 40. 000 ανδρών, 200 άρματα μάχης και ισχυρό πυροβολικό. Από το ξημέρωμα μέχρι το βράδυ της 15ης Αυγούστου οι τούρκοι αρχίζουν λυσσώδεις επιθέσεις κατά των αμυντικών θέσεων των λεόντων του Σταυρουλοπουλου, οι οποίοι αν και συνεχώς βαλλόμενοι δεν έκαναν ούτε χιλιοστό πίσω.
Tην 16η Αυγούστου 1974 ,την «ήμερα της μάχης των μαχών», μόνος και προδομένος μαζί με τους 318 ήρωες κρατούν τις θέσεις τους μέχρι εσχάτων έως τις δυο το μεσημέρι,οπου και παίρνει τη μεγάλη απόφαση να δώσει εντολή απαγκίστρωσης, σώζοντας τις ζωές των 230 ανδρών. Ο ίδιος έφυγε με τους τελευταίους αφού πρώτα τους έστειλε να υποστείλουν τη σημαία για να μην πέσει στα χέρια του εχθρού. Οι απώλειες των τούρκων σε αυτή τη μάχη έφτασαν τους 900 νεκρούς και πάνω από 1300 τραυματίες, ενώ η ΕΛΔΥΚ έχασε συνολικά 90 ήρωες.
Υπήρχαν δυνάμεις σοβαρές να δώσουν στον Σταυρουλόπουλο μεγάλη βοήθεια, όμως το χέρι της προδοσίας στην Αθήνα και την Λευκωσία τις κρατούσε μακρυά, αφήνοντας τον Σταυρουλόπουλο και τους λεβέντες ήρωες του, μονούς και αβοήθητους στη σφαγή.