Έφυγε από την ζωή ένα καλό παιδί, με ακέραια εθνικές Ιδέες, νικημένος από έναν βρώμικο κόσμο χωρίς αξίες και Ιδανικά.
Συνάντησα πρώτη φορά τον Γιάννη στα σκληρά χρόνια της μεταπολίτευσης κάπου στα Εξάρχεια στα γραφεία της 4ης Αυγούστου, τότε που για να είναι κανείς Εθνικιστής χρειαζόταν θάρρος και τόλμη, αφού ήταν τα χρόνια της περίφημης αποχουντοποίησης, που με τις ευλογίες της ΝΔ η αριστερά είχε απλώσει παντού ένα δίχτυ τρόμου.
Τον βρήκα λίγα χρόνια μετά στο Χαϊδάρι στο Στρατόπεδο της 2ας Μοίρας Αλεξιπτωτιστών. Μείναμε λίγους μήνες μαζί και ύστερα για κάποια χρόνια χαθήκαμε. Τον συναντούσα αραιά και που. Παρέμενε πάντα Εθνικιστής.
Γιάννη σήμερα που φεύγεις για το αιώνιο ταξίδι, ένα καλό κατευόδιο από κάποιον που σε γνώριζε περισσότερα από 40 χρόνια. Να είσαι καλά όπου κι αν είσαι, ψηλά τα λάβαρα του Εθνικισμού και του Πράσινου Μπερέ.
Ν.Γ.Μ.