Δεν ήταν μόνον ο Πυθαγόρας, που έλεγε ότι ο όχλος είναι κριτής κακός κάθε καλού και γι’ αυτό θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί… αντιδημοκράτης και να θεωρηθεί από τους “politically correct” δυνάστες της πολιτικής ζωής “φασίστας”, είναι και ο σκοτεινός της Φιλοσοφίας ο πατέρας από την Έφεσο, ο Ηράκλειτος, ο οποίος όταν οι συμπολίτες του του παρέδωσαν την εξουσία τους απάντησε ότι την αρνείται και ότι θα πρέπει όλοι να πάνε να κρεμαστούν γιατί τον πιο ξεχωριστό από αυτούς, τον Ερμόδωρο, τον εξόρισαν μόνο και μόνο γιατί ήτανε ξεχωριστός! (“ἄξιον Ἐφεσίοις ἡβηδὸν ἀπάγξασθαι πᾶσι καὶ τοῖς ἀνήβοις τὴν πόλιν καταλιπεῖν, οἵτινες Ἑρμόδωρον ἄνδρα ἑωυτῶν ὀνήιστον ἐξέβαλον φάντες· ἡμέων μηδὲ εἷς ὀνήιστος ἔστω, εἰ δὲ μή, ἄλλη τε καὶ μετ᾽ ἄλλων.”)
Και ο Πλάτων βεβαίως, που έλεγε ότι από μία δημοκρατία, που έχει γίνει οχλοκρατία γεννιέται η τυραννία (“Η γαρ άγαν ελευθερία έοικεν ουκ εις άλλο τι ή εις άγαν δουλείαν μεταβάλλειν και ιδιώτη και πόλει… ουκ εξ άλλης πολιτείας τυραννίς καθίσταται ή εκ δημοκρατίας”) και για τον οποίον ο Γουίλ Ντυράντ στην Παγκόσμια Ιστορία του Πολιτισμού γράφει ότι η “Πολιτεία” του ήταν ο προάγγελος όλων των “φασισμών”, όλων των Εθνικιστικών καθεστώτων του Μεσοπολέμου.