Από τα κεριά της πλατείας Συντάγματος του 1974 στην πλατεία Αττικής του 2020
Η πατρική μου κατοικία είναι στην οδό Φιλολάου, δύο μόλις χιλιόμετρα από την πλατεία Συντάγματος. Ακόμη ηχούν στα αφτιά μου οι ατέλειωτες κόρνες από τα αυτοκίνητα που είχαν κατακλύσει τους δρόμους και πανηγύριζαν για την έλευση του Κωνσταντίνου Καραμανλή και της “δημοκρατίας”.
Την ίδια ώρα στην πλατεία Συντάγματος δεκάδες χιλιάδες και ίσως εκατοντάδες χιλιάδες είχαν ανάψει κεριά περιμένοντας μία ανάσταση που δεν ήλθε ποτέ! Αντίθετα, ήλθαν άλλα … Όλα αυτά τον Ιούλιο του 1974, τις ίδιες ακριβώς ημέρες, που στην Κύπρο μας σφαγιαζόταν ο Ελληνισμός και γραφόντουσαν χρυσές σελίδες δόξας από κάποιους φύλαξαν κυριολεκτικά Θερμοπύλες, αλλά και μαύρες σελίδες από κάποιους που υπήρξαν κυριολεκτικά Εφιάλτες!
Θυμήθηκα τις ημέρες αυτές διαβάζοντας ένα υπέροχο άρθρο μίας εκλεκτής γραφίδος, ενός γενναίου της πένας, στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ”, του Πολίτη Π.Λ. Παπαγαρυφάλλου, ο οποίος στο κείμενό του με τίτλο “Η τραγωδία της μεταπολίτευσης”, αναφέρεται στο πως ένας λαός που κοιμήθηκε χουντικός, ξύπνησε την άλλη μέρα … αντιστασιακός!!! Και γράφει χαρακτηριστικά: “Αυτός ο χειροκροτητής λαός στις 24 Ιουλίου φώναζε “δώστε την χούντα στον λαό”…
Το θέαμα ήταν τόσο προκλητικό και τόσο εμετικό, ώστε η πραγματική αντιστασιακή εκδότρια της “Καθημερινής”, να δηλώσει: “Μέσα σε μία νύκτα διπλασιάστηκε ο πληθυσμός της Ελλάδος”. Είχαν εμφανιστεί δέκα εκατομμύρια αντιστασιακοί!”.
Αυτή η αναφορά μου θύμισε μία ιστορία από την Ιταλία, που είχα την τύχη και την τιμή να πληροφορηθώ από έναν παλαιό και αγαπημένο μου Συναγωνιστή.
Ήταν το 1945 και πρωθυπουργός της Ιταλίας αναλαμβάνει ο Αλτσίντε ντε Γκάσπερι, Ιταλός πολιτικός, στέλεχος του Λαϊκού Κόμματος, διωχθείς επί φασισμού με φυλακές και εξορία, και ιδρυτής στην συνέχεια του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος.
Πλήθη λαού των επευφημούν στην πρώτη του συγκέντρωση στην Ρώμη και αυτός μεταξύ άλλων λέει: “Η Ιταλία είχε 45 εκατομμύρια φασίστες και τώρα έχει 45 εκατομμύρια αντιφασίστες. Μεγάλωσε ο πληθυσμός ή είμαστε 45 εκατομμύρια παλιάτσοι;”.
Από τον Ιούλιο εκείνο του 1974 μέχρι σήμερα ζήσαμε πολλά. Πριν λίγες ημέρες Συναγωνιστές έκαναν μία εξόρμηση πολιτική στην πλατεία Αττικής και τι αντίκρισαν; Ελάχιστους Έλληνες και παντού Αφρικανοί και Ασιάτες.
Ζήσαμε 46 ολόκληρα χρόνια παρακμής, φτάνοντας σε ένα ζοφερό σήμερα, με έναν λαό να έχει καταντήσει χωρίς Ιδανικά, απελπισμένο, κυνικό, φτηνά συμφεροντολόγο, που περιμένει το αύριο με σκυμμένο το κεφάλι χωρίς καμία διάθεση να επαναστατήσει, να ζητήσει το δίκιο του. Αυτή είναι η Ελλάδα που έφτιαξαν και αυτήν την Ελλάδα “Όσοι Ζωντανοί” πρέπει να την αλλάξουμε γιατί δεν είναι η Ελλάδα μας, είναι το ψευτορωμαίικο.
Ν.Γ.Μ.