Η στάση αυτή των “συμμάχων” δεν είναι κάτι το καινούργιο για την Ελλάδα. Τα ίδια κάνουν εδώ και 200 τουλάχιστον χρόνια οι «σύμμαχοί» μας.
Το 1941 ο βασιλεύς Γεώργιος ο Β’ θέλησε, φεύγοντας από την Ελλάδα που είχε καταληφθεί από τα Γερμανικά στρατεύματα, να εγκατασταθεί στην Κύπρο, όμως οι Άγγλοι το αρνήθηκαν. Ακόμη και τότε, που έχαναν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους.
Την ίδια ώρα μάλιστα που ο Ελληνικός λαός σφαγιαζότανε, αυτοί προσέφεραν τα νησιά του Αιγαίου στους Τούρκους για να βγουν στον πόλεμο στο πλευρό τους. Μεγάλη η ευθύνη των «συμμάχων» μας και γι’ αυτό. Στα 1955 έρχεται το Κυπριακό και οι Τούρκοι με την πλήρη συμπαράσταση των Άγγλων και των Αμερικάνων ξεριζώνουν τον Ελληνισμό της Κωνσταντινουπόλεως. Η συνωμοσία εις βάρος του Έθνους μας προκύπτει και από το παρακάτω:
«…Ο Τούρκος φοιτητής Ιατρικής Σχολής και υπότροφος του Ελληνικού κράτους Οκτάι Εγκίν (και αργότερα διευθυντής Τουρκικής Ασφαλείας), αφού συνεννοήθηκε πρώτα με το προξενείο της Θεσσαλονίκης, παρέδωσε στον φύλακα του σπιτιού Χασάν Μεχμέτογλου πακέτο δυναμίτιδας. Η έκρηξη ήταν μικρή και έπεσαν μόνο μερικά τζάμια, αλλά όπως και να χει το σήμα δόθηκε. Παραδόξως, το BBC μετέδωσε την έκρηξη από τις 1 το μεσημέρι (ώρα Ελλάδος) ενώ η έκρηξη έγινε στις 6 το απόγευμα!!!…».
Αυτοί ήταν πάντοτε οι «σύμμαχοί» μας.
Το θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων θαυμάσια αναλύθηκε από το 1997 ήδη από τον αείμνηστο καθηγητή Παναγιώτη Κονδύλη. Πως όμως είναι δυνατόν η Ελλάς να αντιμετωπίσει την Τουρκία; Ο καθηγητής Κονδύλης δίνει την απάντηση:
«Ο μεγαλύτερος μελλοντικός κίνδυνος για την Τουρκία –και η μεγαλύτερη, αν όχι η μοναδική ελπίδα για την Ελλάδα- έγκειται στο ενδεχόμενο της ανάδυσης Δυνάμεων ικανών να συναγωνισθούν την αμερικανοτουρκική επιρροή τόσο στον Καύκασο και στην Κεντρική Ασία όσο και στα Βαλκάνια. Μονάχα μια ισχυρή εθνικιστική και επεκτατική Ρωσσία θα μπορούσε να αποτελέσει δραστικό φραγμό των τουρκικών φιλοδοξιών στα Βαλκάνια.» σελίδες 391-392
Ήδη από το 1800 ο Ιωάννης Καποδίστριας έλεγε ότι η ναυτική δύναμη δεν μπορεί ποτέ να είναι φίλη και σύμμαχος με την Ελλάδα γιατί η Ελλάς είναι μία δυνάμει ναυτική δύναμη.
-Όσο για την πολιτική εξουσία της χώρας και το κατά πόσον αυτή είναι δυνατόν έναντι της Τουρκίας να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα γράφει:
«Οι μετριότητες, υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες, που συναπαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν ιστορικά προβλήματα τέτοιας έκτασης και τέτοιου βάθους –ίσως να καταρρεύσουν ακόμα και στην περίπτωση όπου θα βρεθούν μπροστά στη μεγάλη απόφαση να διεξαγάγουν έναν πόλεμο … » σελίδες 410-411
Αυτό το κατεστημένο, λοιπόν, δεν υπάρχει περίπτωση να προχωρήσει σε πόλεμο. Διαρκώς θα υποχωρεί γιατί ένας πόλεμος θα σημάνει και το τέλος του. Η εξουσία τους είναι άμεσα συνδεδεμένη με την υποταγή.
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ