Το Ελληνικό Έθνος αντιμετωπίζει την σοβαρότερη απειλή μετά από δυο αιώνες ανεξαρτησίας. Πρώτο βήμα για να αντιμετωπισθεί η απειλή είναι η συνειδητοποίηση αυτής, το δεύτερο βήμα είναι να επιλέξουμε τα όπλα με τα οποία θα την αντιμετωπίσουμε. Ουδείς αμφισβητεί ότι ο μεγαλύτερος γεωπολιτικός κίνδυνος για την εθνική μας ασφάλεια προέρχεται από την Τουρκία. Ο ευρω-ατλαντικός αλληθωρισμός της εξωτερικής μας πολιτικής τείνει να γίνει εξαιρετικά επικίνδυνος καθώς μειώνει την στρατηγική αξία και υπεραξία της χώρας.
Η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να ασφυκτιά στρατηγικά επειδή στο ΝΑΤΟ δεν αρέσουν οι αγωγοί από την Ρωσία, τα ρωσικά ή κινεζικά όπλα ή οι στενές σχέσεις με χώρες της Ευρασιατικής Ένωσης. Δεν μπορεί να απαγορεύεται για την Ελλάδα αυτό που αφομοιώνεται ήδη επιτυχώς από την Τουρκία.
Η προκλητικότητα της Άγκυρας που αναμοχλεύεται έντονα το τελευταίο χρονικό διάστημα, η μετατροπή της Αγίας Σοφίας από μουσείο σε τζαμί είναι το προανάκρουσμα και όχι η κορύφωση αυτής της προκλητικότητας, ενισχύεται δυστυχώς από την διπλωματική και στρατιωτική ανυποληψία των ελληνικών κυβερνήσεων των τελευταίων ετών, κυβερνήσεις οι οποίες αποτελούνται από ακομβίωτους στρατηλάτες που δεν τολμούν να πατήσουν το πόδι τους στα Ίμια, κομψευόμενους επαναστάτες με μοναδική ηγετική πείρα τις καταλήψεις σχολείων, κυβερνήσεις οι οποίες υπερηφανεύονται ότι έκαναν αντίσταση στους Απριλιανούς από την κούνια φορώντας τις πάνες τους. Αυτός ο συρφετός διαπραγματεύεται σήμερα την αξιοπρέπεια του Ελληνικού Έθνους, αυτός ο συρφετός που έχει ως μοναδικό του προσόν τις βαθιές επικύψεις στους τοκογλύφους της διεθνούς πλουτοκρατίας και στους νεοταξίτες του ΝΑΤΟ.
Το διεθνές νομικό πλαίσιο (Λοζάνη 1923, Παρίσι 1947) με το οποίο ρυθμίστηκαν τα θέματα κυριαρχίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας μετά τους δυο Παγκοσμίους Πολέμους είναι απολύτως σαφές και αδιαμφισβήτητο.
Παρά το σαφές και αδιαμφισβήτητο νομικό πλαίσιο, η Τουρκία το αμφισβητεί προβάλλοντας τις καινοφανείς θεωρίες των «γκρίζων ζωνών» και πως τα νησιά του ελληνικού αρχιπελάγους δεν έχουν υφαλοκρηπίδα, θεωρίες που ανέπτυξε η Άγκυρα ήδη από την δεκαετία του 1990 και οι οποίες συνίστανται στην αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε μια σειρά νήσων και βραχονησίδων στο Αιγαίο, καθώς και στην μη αναγνώριση της ελληνικής ΑΟΖ.
Η Τουρκία γνωρίζει το απολύτως σαφές διεθνές νομικό πλαίσιο που ρυθμίζει την κυριαρχία των νησιών του Αιγαίου Πελάγους, όπως γνωρίζει και το πλαίσιο του Δικαίου της Θάλασσας. Γιατί λοιπόν αμφισβητεί με δηλώσεις ανωτάτων αξιωματούχων της και με προκλητικές ενέργειες την κυριαρχία της Ελλάδας στα νησιά και στην ΑΟΖ του Αιγαίου, αλλά και της Κύπρου;
Αμφισβητεί την εδαφική κυριαρχία της Ελλάδας διότι πρώτον θέλει να οδηγήσει την Ελλάδα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και δεύτερον διότι η αμυντική κατάσταση της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια είναι ανοιχτή πρόσκληση για τους Τούρκους να λεηλατήσουν την χώρα.
Ο οικονομικός πόλεμος της διεθνούς τοκογλυφίας που υπέστη η χώρα μας από το 2009 σε συνάρτηση με αλλοπρόσαλλους αμυντικούς σχεδιασμούς, συμπεριλαμβανομένης και της συνειδητής απαξίωσης της αμυντικής μας βιομηχανίας, έχουν οδηγήσει ουσιαστικά σε κατάλυση της ελληνικής και ελληνοκυπριακής κυριαρχίας.
Το έλλειμμα της Ελλάδας στην προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων είναι κραυγαλέο και αγγίζει τα όρια της προδοσίας, αφού η αμυντική ισχύς της χώρας έχει κουρελιαστεί και η αμυντική βιομηχανία έχει κυριολεκτικά καταστραφεί.
Οι στρατιωτικές ηγεσίες του υπουργείου Άμυνας πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν είναι σε θέση, τουλάχιστον υπό τις τρέχουσες συνθήκες, να υπερασπιστούν με όλα τα μέσα τα πεδία που αποτελούν ipso facto χώρο άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων. Η πολιτική ηγεσία της χώρας έχει ακεραία την ευθύνη για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η αποτρεπτική ισχύς της χώρας.
Η άμυνα της χώρας δεν έχει να κάνει με φανφάρες και δηλώσεις στις οποίες αρέσκονται τόσο πολύ οι εκάστοτε ηγεσίες του υπουργείου Άμυνας, αλλά με δυο βασικά πράγματα. Την στρατιωτική ενίσχυση και την στρατηγική.
Αν δεν έχουμε τα μέσα να προστατευθούμε πρέπει, και με την βοήθεια της αμυντικής μας βιομηχανίας, να τα προμηθευτούμε. Εάν δεν έχουμε στρατηγική πρέπει να την αποκτήσουμε και να συνεργαστούμε με εκείνα τα κράτη που μπορούν να υποστηρίξουν τα στρατηγικά μας συμφέροντα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Νομίζει η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία ότι το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ υποστηρίζουν τα στρατηγικά μας συμφέροντα;
Βρισκόμαστε σε μια επικίνδυνη ιστορικά στιγμή της σύγχρονης ιστορίας μας και δεν διαθέτουμε αποτρεπτική άμυνα, ισχυρή για να πείσει τον εχθρό να μην προχωρήσει στους σχεδιασμούς του που όλοι γνωρίζουμε.
Τυχόν «μυστικές» διαβεβαιώσεις του ιμπεριαλιστικού ΝΑΤΟ περί «προστασίας», καλό θα ήταν να μην εκλαμβάνονται ως ειλικρινείς. Η ιστορία έχει διδάξει πόσο εννοούν οι «προστάτες» αυτά που υπόσχονται. Αν εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε αυτή την χώρα, την κυριαρχία της, τα δικαιώματά της και τον πολιτισμό της δεν πρόκειται να μας στηρίξει κανένας «φίλος» την ώρα της κρίσης. Το επικίνδυνο και νοσηρό πολιτικό κατεστημένο πρέπει να αποχωρήσει από την πολιτική σκηνή πριν επιτελέσει το τελευταίο του έργο που είναι η συνεκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων του Αιγαίου και η παραχώρηση εθνικού εδάφους στον εχθρό.
Πιστεύουμε ακράδαντα ότι η αντιπαλότητα μας με την Τουρκία είναι αγεφύρωτη και δεν μπορεί να εξομαλυνθεί υπό το πρίσμα μιας «ευρωπαϊκής», «ατλαντικής» ή «ισραηλινής» λύσης, εξ άλλου η ιστορία των τελευταίων χρόνων είναι αδιάψευστος μάρτυρας περί αυτού.
Για αυτό η μόνη διέξοδος για την Ελλάδα είναι πανίσχυρες Ένοπλες Δυνάμεις, δυναμική και σύγχρονη Αμυντική Βιομηχανία σε συνδυασμό με νέους προσανατολισμούς στην εξωτερική μας πολιτική. Η Τουρκία θα αυξήσει το επόμενο διάστημα δραματικά την ένταση με την Ελλάδα και την Κύπρο, γνωρίζοντας ότι απέναντι της έχει ένα στρατιωτικά, οικονομικά και κοινωνικά διαλυμένο κράτος, με ασυνάρτητες και επικίνδυνες ηγεσίες, τόσο σε επίπεδο κυβέρνησης όσο και σε επίπεδο αντιπολίτευσης.
Οι λεγόμενες δυτικές συμμαχίες στις οποίες έχει προσχωρήσει η Ελλάδα έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι ήταν καταστροφικές για τα εθνικά συμφέροντα, ενώ η συμπόρευση με την στρατηγική της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, κάτι που επιχειρεί σήμερα σχεδόν όλο το πολιτικό φάσμα της πολιτικής με εξαίρεση την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, οδηγεί στην διάλυση των δομών της κοινωνικής συνοχής και κοινωνικής αλληλεγγύης και στην διάβρωση του εθνικού συνεκτικού ιστού που θα μπορούσε να αντισταθεί πολιτικά στα επεκτατικά σχέδια της παγκοσμιοποίησης.
Αυτό που κυρίως απειλείται από την Νέα Παγκόσμια Τάξη και τα συγκοινωνούντα της δοχεία ΕΕ και ΝΑΤΟ, είναι οι οντολογικές βάσεις των βιωμάτων της κοινής υπαγωγής που έχουν οι Έλληνες, οι οποίοι ζουν μαζί και ανήκουν στην ίδια κοινωνική, πολιτιστική και φυλετική ενότητα. Ουσιαστικά δηλαδή οι συμμαχίες στις οποίες έχει προσχωρήσει η Ελλάδα υπονομεύουν πλέον το εθνικό κράτος και υφαρπάζουν από τον ελληνικό λαό την κυριαρχία, την ελευθερία και την φυλετική του ταυτότητα.
Δυστυχώς η ελληνική κοινή γνώμη και το πολιτικό κατεστημένο έχουν εκών άκων οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο από το να υποταχθούμε στις επιταγές του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και του Ισραήλ. Ουδέν αναληθέστερον όμως αυτού. Η Ελλάδα αν θέλει να επιζήσει πρέπει να αξιοποιήσει την γεωπολιτική της σημασία, να ανακατατάξει το γεωπολιτικό της status και να πάψει να συμπεριφέρεται ως αποικία και ως υποζύγιο των πυλώνων της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, ήτοι ΝΑΤΟ και ΕΕ, κάτι που μόνο μια εθνικιστική-πατριωτική διακυβέρνηση δύναται να επιτύχει.
Γ. ΛΙΝΑΡΔΗΣ