Από την συμπεριφορά της Τουρκίας φαίνεται ότι επιχειρεί κάτι σαν να παίζει σκάκι. Αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, σε χρόνο και τόπο που επιθυμεί και χρησιμοποιεί τα δύο ερευνητικά σκάφη για να εξαναγκάζει τα δικά μας πολεμικά σε μετακινήσεις ή αδράνεια. Κατόπιν τούτου, μπορεί ακόμη και να υπολογίζει την αντίδρασή μας, με απλή στατιστική, στην εκάστοτε δραστηριότητα που θα σχεδιάσει. Ομοίως, μπορεί να υπολογίσει την στάση των συμμάχων, των ουδετέρων και των αντιπάλων.
Το πρώτο σκάφος, το Oruc Reis, φαίνεται να είναι δεμένο σε άγκυρα, έξω από την Αττάλεια, αφού προηγουμένως απείλησε να αποπλεύσει στην ελληνική ΑΟΖ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την έξοδο από τον ναύσταθμό μας πολλών ελληνικών πολεμικών σκαφών, με μεγάλο οικονομικό κόστος για την χώρα. Το κόστος αυτό παραβλέπεται, όταν υπάρχει διπλωματικό όφελος
Την τρέχουσα εβδομάδα παρατηρήθηκε το δεύτερο τουρκικό ερευνητικό σκάφος Barbaros να αποπλέει από την Σελεύκεια, να κινείται προς την Κύπρο, και τέλος, να φτάνει νότια αυτής ανενόχλητο, παρότι είναι εντός της ΑΟΖ τρίτου κράτους.
Στην εικόνα που λάβαμε από το site που δίνει τις σχετικές πληροφορίες (marinetraffic.com), φαίνεται με κύκλους η θέση των σκαφών, ενώ η γραμμή παριστάνει την κίνηση του δευτέρου.
Το ερωτήματα που τίθεται είναι: Ποιός πλήρωσε την κίνηση των ελληνικών σκαφών, αφού άσκηση και πυρά δεν έγιναν (παρότι αναγγέλθηκαν). Επίσης, για ποιο λόγο η προηγούμενη κίνηση δεν έγινε και κατά το τελευταίο συμβάν, αφού αποδείχτηκε ότι στην πρώτη περίπτωση απέτρεψε την τουρκική δραστηριότητα;
Σε κάθε περίπτωση: Η Τουρκία συνεχίζει να προκαλεί σε όλα τα επίπεδα, με έμφαση στο οικονομικό (εκμετάλλευση ΑΟΖ) και στο θρησκευτικό (Αγία Σοφία). Η ελληνική κυβέρνηση αδρανεί και σπαταλά εθνικούς πόρους, χωρίς όφελος. Θέτει θέμα υφαλοκριπίδος, σαν να μην ξέρει ότι η ΑΟΖ επιλύει και αυτό το πρόβλημα. Η Κύπρος είναι αβοήθητη, παρότι φαίνεται ότι αναζητά υποστήριξη.
Οι σύμμαχοί μας, με τις κινήσεις αυτές, καθίστανται αντίπαλοι (ΝΑΤΟ), αμφίβολοι (ΕΕ), απαθείς (ΟΗΕ). Κανένα ενδιαφέρον δεν εκδηλώνεται ούτε από τους ομόδοξους Ρώσους. Μόνο ενδιαφέρον το οικονομικό όφελος, το οποίο υφίσταται για τις εταιρείες που απομυζούν τα κράτη και κατευθύνουν την εξωτερική τους πολιτική.
Οι Έλληνες μένουμε μόνοι μας, ένα έθνος σε δύο κράτη χωρίς μακροπρόθεσμη στρατηγική και συντονισμό, εξυπηρετώντας συμφέροντα αλλότρια.
Μόνον ένα ενιαίο εθνικό κράτος, με τον κατάλληλο Αρχηγό, μπορεί να λύσει τα προβλήματα αυτά. Δηλαδή, να ανακηρύξει ΑΟΖ, να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα σε 12 ν.μ., να εφαρμόσει το ενιαίο αμυντικό δόγμα, να ασκήσει επωφελή διπλωματία με συμμαχίες επί μονίμων (φυλετικών) βάσεων και να υπερασπισθεί τα εθνικά συμφέροντα με σταθερότητα χωρίς αναστολές.
Β. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
