Το να είναι κάποιος «πατέρας» (ata) του τουρκικού λαού αποτελεί σημαντικό γεγονός στην ιστορία αυτής της χώρας, αλλά και μοναδικό γεγονός στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι να είσαι πατέρας. Ακόμη και κάποιος που συμπεριφέρεται με καλοσύνη στον συνάνθρωπο του λέμε ότι του συμπεριφέρθηκε σαν πατέρας, στην μεταφορική βέβαια έννοια της λέξης. Αλλά το να υποχρεώνεις έναν λαό να σε ονομάζει πατέρα, να σε λατρεύει για τα «επιτεύγματα», τις «αρχές» και τα «κατορθώματα» σου είναι παράλογο και ίσως υποκρύπτει κάτι βλαπτικό για την προσωπικότητά σου.
Ο Μουσταφά Κεμάλ αυτοαναγορεύθηκε με διάταγμα το 1934 σε Kemal Atatürk. Γιατί άραγε το έκανε αυτό;
Στο ερώτημα υπάρχει απάντηση, αλλά ουδείς στην Τουρκία και σε άλλες χώρες τολμάει να την δώσει. Οι Τούρκοι δεν τολμούν καν να θέσουν το ερώτημα ή να το συζητήσουν διότι γνωρίζουν τα επακόλουθα, ήτοι σύλληψη, ίσως και λιντσάρισμα. Τα ψέματα και η προσωπολατρία των Τούρκων και κάποιων συνοδοιπόρων τους στην Ελλάδα δεν έχουν όρια.
Γιατί όμως θα πρέπει να σιωπούμε χωρίς να αναφέρουμε για τους αιμοσταγείς γείτονες μας κάποιες πικρές αλήθειες που αφορούν τον «πατέρα» τους; Εξηγούμεθα αναλυτικότερα χωρίς να θέλουμε ούτε να δυσφημήσουμε, ούτε να λασπολογήσουμε όπως κάνουν οι Τούρκοι και οι τουρκολάγνοι συνοδοιπόροι τους, αλλά αναφερόμενοι στο κείμενο της «απόφασης 451» του Δικαστηρίου της Θεσσαλονίκης στην οθωμανική- αραβική γραφή και στην νέα τουρκική.
Αποδίδουμε ακολούθως εν συντομία τα γεγονότα όπως προκύπτουν από το έγγραφο «451» του Οθωμανικού Δικαστηρίου της Θεσσαλονίκης.
Η Zübeyde (Ζουμπεϊντέ) ήταν η μητέρα του Κεμάλ. Ο Ali Riza (Αλί Ριζά) ήταν στην Θεσσαλονίκη ένας τελωνειακός υπάλληλος ο οποίος παντρεύτηκε την Zübeyde όταν ο Μουσταφά Κεμάλ ήταν 5 ετών. Έτσι δεν τυγχάνει φυσικός, αλλά θετός πατέρας του Κεμάλ.
Σύμφωνα με το δικαστήριο η Zübeyde εργαζόταν στην Θεσσαλονίκη σε οίκο ανοχής και είχε μαζί της και τον μικρό Κεμάλ. Ένας γνωστός αγάς της πόλης ονόματι Abduş (Αμπντούς) γνώρισε την μητέρα του Κεμάλ όταν αυτός ήταν 2 ετών. Όταν ο Κεμάλ ήταν 5 ετών πέθανε ο Abduş. Σε ηλικία 12 ετών ο Κεμάλ ταξιδεύει στην Timova (Τίμοβα) απ’ όπου καταγόταν ο Abduş για να απαιτήσει την κληρονομιά του. Οι συγγενείς του θανούντος απορρίπτουν το αίτημά του και η μητέρα του απευθύνεται στο δικαστήριο για να διεκδικήσει την κληρονομιά.
Η ακριβής μετάφραση της απόφασης «451» του Δικαστηρίου έχει ως εξής: «Μετά τον θάνατο του Abduş η Zübeyde ισχυρίστηκε με μήνυση που κατέθεσε ότι ήταν η γυναίκα του Αbduş και το παιδί της ο Κεμάλ ο γιός του. Οι αδελφές του Abduş κατέθεσαν ότι η Zübeyde δεν ήταν παντρεμένη με τον αδελφό τους και ότι
την πήρε σπίτι του ως ερωμένη από τον οίκο ανοχής. Στην αγκαλιά της τότε είχε τον δίχρονο γιό της Κεμάλ. Ο Abduş πέθανε χωρίς δικούς του απογόνους». Σε σχετικό ερώτημα που απηύθυνε το δικαστήριο στον οίκο ανοχής της Θεσσαλονίκης πήρε την εξής απάντηση (ακριβής μετάφραση από την απόφαση 451): «Η Zübeyde ήρθε σε εμάς την 19η Ιουνίου 1297 (σημ.: σύμφωνα με την τότε ισλαμική χρονολόγηση) με τον γιό της και μας εγκατέλειψε την 11η Απριλίου 1298 αφού συμφώνησε με κάποιον Abduş».
Εκ των ανωτέρω προκύπτει ότι δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι ο Κεμάλ γνώρισε ποτέ τον φυσικό του πατέρα. Ο Κεμάλ δεν μίλησε και δεν έγραψε ποτέ κάτι για το θέμα αυτό, όποιος δε ανέφερε κάτι σχετικό τον σταχυολογούσε ως εχθρό του. Θα ήταν βέβαια ποταπό να κατηγορήσουμε κάποιον επειδή είναι νόθος. Και δεν θα το κάνουμε.
Υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά στον πλανήτη που γεννήθηκαν νόθα και δεν φταίνε σε τίποτα για αυτό. Σε τελευταία ανάλυση δεν έφταιγε σε τίποτε ο Κεμάλ. Θα ήταν προφανώς δύσκολο για αυτόν να ομιλεί για την παιδική του ηλικία και κατανοούμε ότι ποτέ δεν είχε αναφερθεί όσο ζούσε σε αυτήν και μάλιστα παραποίησε τα πάντα σχετικά με τα παιδικά του χρόνια. Ουδείς θα ήθελε να είναι στην θέση του Μουσταφά Κεμάλ και σίγουρα μια τέτοια κατάσταση είναι οικτρή.
Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται κάποιος είναι γιατί οι Τούρκοι δεν επαναξιολογούν την ιστορία του Κεμάλ, έτσι ώστε όλος ο κόσμος να μάθει και να έχει μια αντικειμενική εικόνα για αυτό το ιστορικό πρόσωπο.
Οι Ρώσοι π.χ. επαναξιολογούν την περίοδο της κομμουνιστικής δικτατορίας και τα εγκλήματα που διαπράχτηκαν εκείνη την περίοδο.
Πολλοί λαοί και πολλά έθνη επαναξιολόγησαν την ιστορία τους και τα πρόσωπα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο, ώστε οι επόμενες γενιές να μάθουν την ιστορική αλήθεια. Οι Τούρκοι όμως επιμένουν στην «αγιοποίηση» του Κεμάλ και των υποτιθέμενων «αρχών» του, αρχές που ποτέ δεν είχε. Η μόνη του αρχή και πιστεύω ήταν η βία και η λεηλασία.
Ο Μουσταφά Κεμάλ ήταν ο αρχιτέκτων μαζικών δολοφονιών και εκκαθαρίσεων.
Ο Μουσταφά Κεμάλ δεν ίδρυσε κανένα «κοσμικό» και «μοντέρνο» κράτος όπως διατείνονται οι οπαδοί του, όπως και σήμερα η Τουρκία δεν είναι κοσμικό και μοντέρνο κράτος.
Αυτό το λεγόμενο μοντέρνο κράτος από την ημέρα της ιδρύσεως του έως σήμερα έχει διαπράξει εναντίον όλων των μειονοτήτων εγκλήματα, όπως βασανιστήρια, απελάσεις, αφομοιώσεις και εξοντώσεις. Είναι αυτό ένα μοντέρνο κράτος;
Όσον αφορά την κοσμικότητα αυτού του κράτους να υπενθυμίσουμε ότι ο Μουσταφά Κεμάλ μέχρι του θανάτου του διοικούσε την Τουρκία με δικτατορικά διατάγματα και μονοκομματικό σύστημα. Είχε δε δώσει στον τουρκικό στρατό αρμοδιότητες τέτοιες που του έδιναν την δυνατότητα να ελέγχει τα πάντα.
Η μόνη μεταρρύθμιση που επέφερε στην Τουρκία ήταν η εισαγωγή του λατινικού αλφαβήτου. Όμως με αυτή την αλλαγή αποκλείσθηκαν περίπου 85.000 αραβο-οθωμανικές λέξεις με αποτέλεσμα το τουρκικό λεξιλόγιο σήμερα να αποτελείται μόνο από 35.000 λέξεις και οι νέες γενιές των Τούρκων να αδυνατούν σήμερα να καταλάβουν τα οθωμανικά κείμενα του Κεμάλ, ενώ το σύγχρονο λεξιλόγιο τους έχει περισσότερες ξένες λέξεις παρά τουρκικές.
Διαχωρισμός εκκλησίας-κράτους δεν υπήρξε ποτέ. Οι μουσουλμάνοι ιερωμένοι ήταν και είναι υπάλληλοι του κράτους και στην προσευχή της Παρασκευής διαβάζουν και μεταβιβάζουν τις γραπτές εντολές της Άγκυρας. Τι άλλαξε στην πράξη με την άνοδο του Ερντογάν στην εξουσία;
Τίποτε, εκτός της συνέχισης της βαρβαρότητας των Κεμαλιστών. Η λεγόμενη Δύση και οι εγχώριοι τουρκολάγνοι θα πρέπει κάποτε να αντιληφθούν και να παραδεχτούν την αλήθεια. Οι Κούρδοι, οι Αρμένιοι, οι Πόντιοι, ο Ελληνισμός της Σμύρνης, της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου, της Τενέδου μπορούν να αξιολογήσουν καλύτερα από αυτούς που αναμασούν κυριολεκτικά μπαρούφες για τον «μεταρρυθμιστή» Κεμάλ ή τον ισλαμιστή συνεχιστή της πολιτικής του, τον Ερντογάν, ο οποίος στην πράξη συνεχίζει το βάρβαρο έργο του Κεμάλ, αλλά με αντι-δυτικό μανδύα.
Οι γιοί και οι κόρες του «πατέρα των Τούρκων» που σύλησαν και βεβήλωσαν τα ιερά και όσια του Ελληνισμού, οι τουρκολάγνοι συνοδοιπόροι τους στην Ελλάδα είναι καιρός να μάθουν την πραγματική ιστορία του «πατέρα» τους. Διότι όπως είπε ο Έλληνας ποιητής Μένανδρος: «Αεί κράτιστον εστί τα αληθή λέγειν επί παντώ καιρώ».
Σημείωση: Το κείμενο είναι απόσπασμα από το βιβλίο του υπογράφοντος «ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ»
Γ. ΛΙΝΑΡΔΗΣ
