4η Αυγούστου σήμερα και όλοι θα θυμηθούν την 4η Αυγούστου του 1936 όταν ο Ιωάννης Μεταξάς έγινε ο Εθνικός κυβερνήτης της χώρας, την οποία και οδήγησε σε πρόοδο και σε μία χρυσή σελίδα δόξας! Όμως εγώ δεν θα θυμηθώ αυτήν την 4η Αυγούστου, την 4η Αυγούστου μιας αλησμόνητης εφηβείας γεμάτης αγώνες, Ιδανικά και διώξεις.
Μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία θυμίζει μια υπέροχη προσπάθεια κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ’60 όταν κάποιοι ξεχωριστοί νέοι, όντας εκλεκτοί, οργισμένοι από την συνεχιζόμενη παρακμή και την σαπίλα ενός ολόκληρου Έθνους, αποφάσισαν να προχωρήσουν σε έναν πολιτικό σχηματισμό με την ονομασία κόμμα 4ης Αυγούστου και σύμβολο τον Μαίανδρο.
Στην πραγματικότητα, από όσα έχω μάθει οι δύο αρχικές ομάδες, οι οποίες ενώθηκαν και συγκρότησαν το κόμμα της 4ης Αυγούστου ήταν αυτή του Κωνσταντίνου Πλεύρη και του εξαίρετου και αγνού αγωνιστή Τηλέμαχου Κόμπη και η ομάδα του Πολυτεχνείου με τον αείμνηστο Δημήτρη Δημόπουλο και τον αγαπημένο Συναγωνιστή και πάντα έφηβο στην ψυχή Γεώργιο Π., εξαίρετο μηχανικό και πάντα συνεπή στις Ιδέες του. Πολύ σύντομα και άλλοι εκλεκτοί Έλληνες νέοι πύκνωσαν τις τάξεις αυτού του πρωτοπόρου Κινήματος.
Πρώτος απ’ όλους ένας ξεχωριστός διανοούμενος, που άφησε την σφραγίδα του στο εθνικιστικό Κίνημα και που βέβαια όλοι οι πρόσφατα “εθνικιστές” αγνοούν και αναφέρομαι στον Ανδρέα Δενδρινό, έναν πραγματικό αριστοκράτη και ευγενή. Δεν θα λησμονήσω τον αγαπημένο μου συμπατριώτη, που έφυγε νωρίς χωρίς να δει την Χρυσή Αυγή, που τόσο πολύ αγάπησε, να θριαμβεύει τον Παναγιώτη Κουτράκο και κοντά σε αυτόν βεβαίως τον Μιχάλη Αρβανίτη βουλευτή της Χρυσής Αυγής, τον Σπύρο Μανωλόπουλο, τον Νίκο Βασιλόπουλο και πολλούς άλλους, που ίσως η αναφορά των ονομάτων τους να τους έφερνε σε δύσκολη θέση και δεν το κάνω…
Ήταν θέρος του 1973 όταν πέρασα το κατώφλι του βιβλιοπωλείου “Κόκκινη μηλιά” στην οδό Θεμιστοκλέους και ύστερα τα γραφεία του Κ4Α στην οδό Μπουμπουλίνας και τότε φανερώθηκε μπροστά μου ένας ολόκληρος κόσμος, ένας κόσμος που γνώριζα από πάντα, ο κόσμος μου. Βιβλία ξεχωριστά: “Αντιδημοκράτης”, αποκάλυψη ολόκληρη “Η Νέα Τάξις”, του Δημήτρη Δημόπουλου, οι μελέτες του Ανδρέα Δενδρινού, “Η κοσμοθεωρία του εθνικισμού” και πολλά άλλα.
Δεν είμαι εγώ αυτός που θα γράψω την Ιστορία του κόμματος της 4ης Αυγούστου. Άλλοι πρέπει να το κάνουν. Σήμερα όμως 4η Αυγούστου, θέλω να τιμήσω το Κόμμα της 4ης Αυγούστου, αυτούς τους ξεχωριστούς πρωτοπόρους του Ελληνικού Εθνικιστικού Κινήματος, που μέσα σε ένα ασφυκτικό καθεστώς, που δεν ήθελε Ιδεολογίες, ένα καθεστώς γέννημα του ψυχρού πολέμου και ενός στείρου αντικομμουνισμού, δημιούργησαν κυριολεκτικά το “Κρυφό Σχολειό” των Ελλήνων Εθνικιστών της Ελλάδας του μεταπολέμου.
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ