24 Ιουλίου 1974… Η αρχή της “Μεταπολίτευσης”….
Ο Κων. Καραμανλής γνωστός και σαν “Εθνάρχης” επιστρέφει από το μαρτυρικό Παρίσι όπου είχε βιαίως αυτοεξορισθεί!
Και ορκίζεται…
Στις 15 Αυγούστου τα χαράματα ξεκινά ο ΑΤΤΙΛΑΣ 2.
Ο εχθρός… Ο παντοτινός εχθρός, μετά από σκληρές μάχες με τους ήρωες της ΕΛΔΥΚ, καταλαμβάνει μεγάλο μέρος του νησιού και ξεκινά να κάνει αυτό που ξέρει καλά στο διάβα της βάρβαρης ιστορίας του.
Σφαγές αιχμαλώτων στρατιωτών και άμαχου πληθυσμού, λεηλασίες, βιασμοί, ξεριζωμός…
Εδώ γράφεται το πιο αιματοβαμμένο κεφάλαιο στον λεγόμενο φάκελο της Κύπρου…
Αυτόν τον φάκελο που επιμελώς έκρυψαν και από τον οποίο αφαίρεσαν με χειρουργικό τρόπο κεφάλαια, όλες οι κυβερνήσεις μετά την Μεταπολίτευση…
Έναν φάκελο που ο Λαϊκός Σύνδεσμος ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ απαίτησε να δοθεί στη δημοσιότητα. Μόνο που όταν έγινε αυτό τα επίμαχα κεφάλαια έλειπαν από μέσα για προφανείς λόγους…
Την ώρα που στο μαρτυρικό νησί οι τούρκοι έσφαζαν Έλληνες, στην Αθήνα γίνονταν δεξιώσεις για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας!
Για τον αποκαλούμενο Εθνάρχη η Κύπρος ήταν μακριά!
Μονάχα κάποια λεπτά με τα ελληνικά Phantom F-4 τα οποία είχαμε στη διάθεσή μας (36 τον αριθμό) από το 1972 τα οποία εξόπλιζαν την 338 Μοίρα Καταδίωξης βομβαρδισμού, την 339 Μοίρα παντός καιρού και τα οποία ανέπτυσσαν ταχύτητα έως και 2,2 mach.
Όπως καταλαβαίνει και ο πλέον αδαής, η Κύπρος μας δεν ήταν καθόλου μακριά…
Τα αποτελέσματα της εθνικής τραγωδίας βαραίνουν αποκλειστικά και μόνο την τότε πολιτική και στρατιωτική ηγεσία.
Ακολούθησαν από τις μετέπειτα κυβερνήσεις έως και σήμερα οι γνωστές τακτικές της υποχώρησης και του συμβιβασμού.
Και ενώ με τις συνεχείς προκλήσεις και παραβιάσεις από τον εχθρό το πάνθεον των ηρώων γέμιζε με ονόματα πιλότων, οι εναλλασσόμενες κυβερνήσεις στη χώρα μιλούσαν για δήθεν ελληνοτουρκική φιλία και σχέσεις καλής γειτονίας, εξυπηρετώντας ουσιαστικά τα συμφέροντα της Τουρκίας.
Κάποια χρόνια αργότερα, την τραγική νύχτα των Ιμίων, γραφόταν άλλη μια μεταπολιτευτική προδοσία και το Αιγαίο γινόταν γκρίζο. Κανένας δεν οδηγήθηκε στη Δικαιοσύνη ούτε και τότε… Αρκούσε ένα “ευχαριστώ” στους δήθεν συμμάχους μας.
Φτάνοντας στο σήμερα, για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση με βρώμικες και ανίερες συμφωνίες ταπείνωσε για άλλη μια φορά τις Ένοπλες Δυνάμεις και τον Ελληνικό Λαό, εξυπηρετώντας παράλληλα και τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα των γνωστών κύκλων σε Αθήνα και Βερολίνο.
Γι αυτήν την μεταπολίτευση ποιος Έλληνας στ’ αλήθεια θα μπορούσε να γιορτάσει και να είναι υπερήφανος;
Η Ιστορία διδάσκει, αλλά γι αυτούς που μας κυβερνούν το “Δεν Ξεχνώ” είναι απλά μια ακραία εθνικιστική φράση.
Βλέποντας την φωτογραφία του Σολωμού Σολωμού με το τσιγάρο στο στόμα να κατεβάζει την μισητή ημισέληνο, θα ήθελα, εάν μπορούσα, ταπεινά να του πω, όντας πολύ μικρός μπροστά του: “Σε σένα ρε παλικάρι αξίζουν όλα τα στρατιωτικά παράσημα και ας μη φορούσες στρατιωτική στολή”!
Ευτυχώς υπάρχουν ακόμη τέτοιοι Έλληνες…
Αντώνης Γρέγος
