Εδώ και αρκετά χρόνια ο ελληνικός λαός παρακολουθεί κατάπληκτος τις διεργασίες, τις παλινωδίες και τις μεταλλάξεις που συντελούνται σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Από το 1975 και μετά, από τότε που εγκαθιδρύθηκε η λεγόμενη μεταπολίτευση, τα κόμματα του πολιτικού κατεστημένου αλλάζουν με σχετική ευκολία και σύμφωνα με τις περιστάσεις και τα συμφέροντα τους την συνθηματολογία, την ρητορική τους, τις πολιτικές τους επιδιώξεις, ακόμα και τα σχέδια τους.
Το πολλά υποσχόμενο πάλαι ποτέ ΠαΣοΚ, Δημοκρατική Συμπαράταξη ή ΚινΑλ (σήμερα) οδεύει σιγά-σιγά προς το τέλος του και αυτή την στιγμή είναι ένας πολιτικός σχηματισμός με διάρκεια “ορισμένου χρόνου”. Μόλις κλείσει τον κύκλο του και αυτό πιθανώς δεν θα αργήσει να συμβεί περισσότερο από 10 χρόνια, θα πάψει να υφίσταται ολικά.
Το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων του ΚινΑλ θα κατευθυνθεί -εντέχνως- προς την Νέα Δημοκρατία, η οποία έχει, ήδη κάμει ένα μεγάλο άνοιγμα προς την κεντροαριστερά, και το μικρότερο μέρος (των ψηφοφόρων του) προς τον ΣύΡιζΑ, ο οποίος επίσης μετεξελίσσεται σταδιακά σε έναν σχηματισμό παρόμοιο με αυτόν του ιταλικού Δημοκρατικού Κόμματος (σ.σ. το ΔΚ προέρχεται κατά κύριο λόγο από το κόμμα «Δημοκράτες της Αριστεράς»-πρώην ΚΚ).
Αυτοί που παραμένουν αυτή την στιγμή στο ΚινΑλ, απλά διαπραγματεύονται την θέση και τα συμφέροντα τους, αφού -ως αντάλλαγμα- κρατάνε το κόμμα εν ζωή για όσο καιρό ακόμα χρειαστεί…στην ουσία τα στελέχη του ΠαΣοΚ βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Μέσα σε όλο αυτό το σήριαλ είναι πιθανόν και η Νέα Δημοκρατία να μετεξελιχθεί περαιτέρω, η οποία άλλωστε έχει κάμει, ήδη ένα μεγάλο άνοιγμα στον χώρο της κεντροαριστεράς.
Επίσης, είναι πιθανό κάποια στιγμή η ΝΔ να αλλάξει ακόμα και ονομασία, κάτι όμως που δεν θα το ήθελε ο Καραμανλής, αλλά αργά ή γρήγορα θα συμβεί και αυτό. Υπάρχει το ενδεχόμενο να έχουμε στο μέλλον έναν πολιτικό κόμμα ανάλογο με αυτό των «Φιλελευθέρων Δημοκρατών» στην Βρετανία, το οποίο -ως γνωστόν- προήλθε από την σύμπραξη του Φιλελεύθερου Κόμματος και του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος το 1988. Υπάρχουν μάλιστα και ορισμένες “αθόρυβες” μικρό-εστίες που αυτή την στιγμή εργάζονται προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός τέτοιου σχήματος.
Για το ΚΚΕ δεν χρειάζεται να κάνουμε ιδιαίτερη μνεία, αφού από σκληρό εξωσυστημικό κόμμα που υποτίθεται ότι ήταν κάποτε, έχει ήδη μεταβληθεί σε απλό «απορροφητήρα των κραδασμών του συστήματος», ενώ ακόμα έχει ταχθεί και κατά του σοσιαλιστικού καθεστώτος της Βόρειας Κορέας!
Διεργασίες θα γίνουν και στον ευρύτερο “πατριωτικό χώρο”, ο οποίος αποτελείται από πολλά μικρά δεξιά κόμματα. Κάποια κόμματα θα εξαφανιστούν εντελώς από το πολιτικό σκηνικό. Επίσης, η πορεία της Ελληνικής Λύσης του Βελόπουλου είναι μάλλον προδιαγεγραμμένη… Το κόμμα αυτό ελλείψει ουσιαστικού πολιτικού λόγου δεν θα μπορεί να αναπτύξει αξιόλογη δυναμική και θα φθίνει διαρκώς…
Μόλις ο τελευταίος ολοκληρώσει «την αποστολή του», που ήταν ο εκτοπισμός της Χρυσής Αυγής από το κοινοβούλιο, θα πάρει μία καλή θέση στην Νέα Δημοκρατία ως αντάλλαγμα για «τις υπηρεσίες που πρόσφερε» στο κόμμα αυτό. Έχουμε δρόμο ακόμα μπροστά μας και το σίγουρο είναι ότι θα δούμε πάρα πολλά ακόμη…
Όλες αυτές οι εξελίξεις και πιθανές μελλοντικές ανακατατάξεις αποτελούν μία μεγάλη ευκαιρία για την Χρυσή Αυγή να κατορθώσει να προβάλλει με επιτυχία προς τα έξω ένα σοβαρό κομματικό προφίλ και να δίνει διαρκώς την εικόνα ενός σταθερού, υγιούς και ποιοτικού πολιτικού σχηματισμού.
Χ.Γ.Α.