Ο κ. Ανδρέας Ανδριανόπουλος υπήρξε μέχρι τα μέσα τουλάχιστον της δεκαετίας του 2000 ενεργός πολιτικός, αλλά ποτέ δεν είχε θέσει θέμα για τους λαθρομετανάστες. Τον τελευταίο καιρό αρθρογραφεί σχετικά και αναμφισβήτητα λέει πράγματα απολύτως ορθά. Κάλλιο αργά παρά ποτέ… Από ένα από τα άρθρα του και το παρακάτω απόσπασμα:
“Οι Σκοπιανοί γιατί κρατούν κλειστά τα σύνορά τους και δεν περνάει ούτε κουνούπι; Γιατί πριν λίγα χρόνια συσσωρεύονταν λαθρομετανάστες στην παραμεθόρια Ειδομένη για να περάσουν σε σκοπιανό έδαφος αλλά δεν το κατάφερναν και έμεναν στην ελληνική πλευρά των συνόρων;
Κατηγόρησε κανείς τότε τους Σκοπιανούς επειδή απωθούσαν (πολλές φορές βίαια) τους λαθρομετανάστες; Τους έσυρε κανείς στα διεθνή δικαστήρια; Φυσικά και όχι, διότι έκαναν αυτό ακριβώς που υπαγόρευε το εθνικό τους συμφέρον.
Επίσης αυτό που βλέπουμε να γίνεται όλο και συχνότερα είναι να περνούν μαζικά οι λαθρομετανάστες τα χερσαία σύνορα του Έβρου. Εκεί λοιπόν που δεν τίθεται ζήτημα μη απώθησης και δεν ισχύουν οι κανόνες διάσωσης των ναυαγών, γιατί δεν τους σταματάμε; Τους Έλληνες διαδηλωτές που προσπάθησαν να περάσουν μέσα από ορεινές διαβάσεις για να διαμαρτυρηθούν για την υπογραφή της επαίσχυντης συμφωνίας των Πρεσπών το καλοκαίρι 2018 μια χαρά τους εμπόδισαν τα ΜΑΤ με χρήση χημικών ουσιών και με ξυλοδαρμούς.
Τους λαθρομετανάστες γιατί δεν μπορούν να τους εμποδίσουν να μη περνούν τα χερσαία σύνορα στον Έβρο; Άρα είναι ολοφάνερο ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να σταματήσουν τους λαθρομετανάστες και όχι ότι δεν μπορούν.
Ακούγεται και το Παραμύθι: «Επειδή εμείς οι Έλληνες έχουμε ζήσει την προσφυγιά το 1922, θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε με ιδιαίτερη ευαισθησία τους μετανάστες που φθάνουν στη χώρα μας».
Το παιδαριώδες αυτό επιχείρημα το έχω ακούσει δυστυχώς ακόμη και από ιεράρχες που υποτίθεται ότι έχουν ένα μορφωτικό επίπεδο ανώτερο του μέσου πολιτικού. Είναι εντελώς βλακώδες και ανιστόρητο να συγκρίνουμε την άφιξη των ΕΛΛΗΝΩΝ Μικρασιατών προσφύγων το 1922 με τις αφίξεις των μουσουλμάνων λαθρομεταναστών από το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, το Μπαγκλαντές, τη Σομαλία, τη Νιγηρία, τη Συρία, το Ιράκ, τη Λιβύη, την Αλγερία και το Μαρόκο. Δεν υπάρχει απολύτως ΚΑΜΙΑ ομοιότητα σε αυτά τα δύο φαινόμενα.
Οι Έλληνες Μικρασιάτες ήρθαν στο ελληνικό κράτος νόμιμα, επειδή ξεριζώθηκαν βίαια από τις πατρογονικές τους εστίες και δεν άντεχαν να ζουν πλέον υπό τον τουρκικό ζυγό.”