«ΕΝΑΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ, ΑΜΕΤΡΗΤΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ»
Δύο χιλιετίες και πέντε αιώνες συμπληρώθηκαν φέτος από την μεγαλύτερη μάχη της παγκόσμιας ιστορίας, την μάχη των Θερμοπυλών.
Ήταν Σάββατο λίγο πριν το βράδυ όταν ο πορφυρός ουρανός ξεκίνησε να ρίχνει τη σκιά του στο επιβλητικό μνημείο του Βασιλέα Λεωνίδα, που στέκει αγέρωχο απέναντι στον χρόνο, όπως ακριβώς ο ίδιος κατέκτησε με τη θυσία του την πιο περίοπτη θέση στην αιωνιότητα. Λίγο μετά, σκοτείνιασε και ο χώρος πέριξ του ανδριάντα, χώρος που αντί να αποπνέει μια μυσταγωγική ιερότητα θυμίζει πλέον εγκαταλελειμμένο τοπίο.
Εκεί που κάποτε πολέμησαν και πέθαναν οι Έλληνες για την ελευθερία τους, σήμερα φιλοξενούνται οι νέοι «Έλληνες» με το κοράνι και τις μαντήλες, που απολαμβάνουν δωρεάν όλα τα προνόμια από το θλιβερό, ανθελληνικό κράτος.
Ξαφνικά, το πυκνό σκοτάδι διαλύεται από εκατοντάδες δάδες. Λάβαρα κυματίζουν με δύναμη και ο Μαίανδρος στέκεται όρθιος, απέναντι από τον Βασιλέα Λεωνίδα.
Η σιωπή σπάει όταν ο νεαρός συναγωνιστής αρχίζει να εξιστορεί την μάχη και αμέσως ξεκινάει ένα μαγικό ταξίδι πίσω στον χρόνο. Στο διάβα χιλιετιών αντηχεί ακόμα ο ήχος από τα βέλη που σπάνε στις ασπίδες των Λακεδαιμονίων και από τα αμέτρητα κορμιά που πέφτουν στο έδαφος, όταν προσκρούουν στην σθεναρή αντίσταση των 300 Γενναίων.
Μία φάλαγγα οπλιτών μάχεται με μανία απέναντι σε εκατοντάδες χιλιάδες βαρβάρους, ορκισμένη να αγκαλιάσει τον θάνατο για να ζήσει το αιώνιο έθνος των Ελλήνων. Η προδοσία του Εφιάλτη, όμως, οδηγεί τη μάχη στο τέλος της και οι 300 Σπαρτιάτες μαζί με τους 700 Θεσπιείς πέφτουν νεκροί μέχρι ενός. Ο χρησμός της Πυθίας επαληθεύεται: είτε η Σπάρτη θα χαθεί είτε θα χάσει ένα βασιλιά.
Τον νεαρό συναγωνιστή διαδέχεται στο βήμα ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής. Τα βλέμματα πυρώνουν και τα τύμπανα αντηχούν έναν πένθιμο ήχο.
Αγέρωχος κι ευθυτενής, αποτίει φόρο τιμής στο πιο άξιο τέκνο της Σπάρτης.
Κάτω από το επιβλητικό βλέμμα του Βασιλιά υψώνει τη φωνή του κι ορκίζεται πως παρά τους Εφιάλτες και τις προδοσίες, υπάρχουν ακόμα Χρυσαυγίτες που φυλάνε τις δικές τους Θερμοπύλες.
Δηλώνει αμετανόητος για τις Ιδέες του και καλεί όλους τους Χρυσαυγίτες σε αγωνιστική εγρήγορση, τώρα που το έθνος απειλείται με αφανισμό.
Οι πυρωμένες δάδες στέκονται για τελευταία φορά όρθιες και μια οργισμένη φωνή ακολουθούμενη από εκατοντάδες άλλες αντηχεί στο αιώνιο πεδίο της μάχης: Βασιλεύς Λεωνίδας «ΑΘΑΝΑΤΟΣ»!
